Justyn Wojsznis

---

Życiorys

W 1927 roku Justyn Wojsznis rozpoczął swoją edukację na Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Następnie, w 1933 roku, podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, wybierając wydział archeologii jako swoją specjalizację.

W okresie drugiej wojny światowej, zaangażował się w działalność Komitetu Wysokogórskiego Oddziału Wydziałowego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (KWOWPTT) oraz Klubu Wysokogórskiego, gdzie pełnił funkcję prezesa zarządu działającego w konspiracji. Po wojnie kontynuował swoją aktywność jako jeden z wiodących działaczy Klubu Wysokogórskiego, Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) oraz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, gdzie zajmował różne kierownicze stanowiska, znacząco przyczyniając się do modernizacji przewodnictwa turystycznego, szczególnie w obszarze Tatr. Ponadto, Wojsznis był aktywnym członkiem zarządu głównego Ligi Ochrony Przyrody, a jego osobista interwencja wkrótce po wojnie przyczyniła się do uratowania lasu wokół schroniska na Gąsienicowej Hali przed wycinką.

W latach 1945–1946 pracował w Biurze Odbudowy Stolicy, a w latach 1946–1950 był związany z Ligą Morską. Następnie pełnił funkcję członka prezydium Zarządu Głównego PTTK w latach 1950–1955. Ostatnie dziesięć lat swojego życia (1955–1965) poświęcił na kierowanie redakcją turystyczną wydawnictwa Sport i Turystyka.

Wojsznis jest autorem książki pod tytułem Wśród gór Marokka wydanej w 1935 roku. Współpracował również jako główny twórca oraz współautor przy projekcie zbiorowym Przewodnik po Polsce z 1963 roku. Dodatkowo, opracował antologię polskich wypraw alpinistycznych i polarnych z okresu międzywojennego, zatytułowaną Polacy na szczytach świata (1964).

Spoczął na cmentarzu na Starych Powązkach (kwatera 161, rząd 1, miejsce 26).

Najważniejsze osiągnięcia

Justyn Wojsznis to postać, która pozostawiła znaczący ślad w historii wspinaczki górskiej, zdobywając szczyty, które na zawsze wpiszą się w karty polskiego himalaizmu. Jego osiągnięcia obejmują wiele pierwszych przejść, w tym wyjątkowe realizacje, które miały miejsce w latach 20. i 30. XX wieku.

Wśród najważniejszych wydarzeń można wymienić:

• zachodnią ścianę Kościelca, którą zdobył w 1928 roku wraz z Wiesławem Stanisławskim,
• lewy filar północno-wschodniej ściany Rumanowego Szczytu w 1929 roku, również z Stanisławskim i Bolesławem Chwaścińskim,
• północną ścianę Mnicha w 1930 roku.

Wspólnie z Wiktorem Ostrowskim dokonali pionierskiego zimowego wejścia na Smoczy Szczyt w 1935 roku. Warto podkreślić, że jego pasja nie ograniczała się jedynie do Tatr. Justyn brał udział w wielu polskich wyprawach w różne rejony górskie, w tym w Atlas, Kaukaz oraz Andy. W wydarzeniu tym kierował Drugą Polską Wyprawą Andyjską.

Jednym z kluczowych momentów w jego karierze miało miejsce 26 lutego 1937 roku, kiedy to razem z Janem Alfredem Szczepańskim zdobyli Ojos del Salado, który jest drugim co do wysokości szczytem na kontynencie amerykańskim. To wydarzenie podkreśla jego wkład w rozwój wspinaczki oraz międzynarodową popularność polskich alpinistów.

---

Oceń: Justyn Wojsznis

---