Zbigniew Raplewski

---

Życiorys

W 1952 roku Zbigniew Raplewski zakończył swoje studia na Wydziale Operatorskim PWSF w Łodzi. Już w 1947 roku pracował jako asystent operatora w Filmu Polskiego, gdzie pełnił funkcję w Dziale Produkcji Filmów w Łodzi.

Przez imponujące trzydzieści siedem lat był związany z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych w Warszawie, gdzie zrealizował zdjęcia do około 850 różnych tematów, które były częścią Polskiej Kroniki Filmowej. Z pasją i zaangażowaniem twórczym przyczynił się do kształtowania rodzimej kinematografii.

Od 1966 roku był również członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, co podkreśla jego aktywność i uznanie w branży filmowej. Zmarł w Warszawie, a jego ostatni spoczynek znajduje się na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A3 tuje-3-44).

Filmografia (wybór)

Wybór filmów związanych z twórczością Zbigniewa Raplewskiego prezentuje się niezwykle interesująco, ukazując jego różnorodne dokonania w dziedzinie kinematografii. Poniżej zamieszczona jest lista wybranych tytułów, które w znaczący sposób przyczyniły się do rozwoju polskiego filmu:

• 1954: Gwiazdy muszą płonąć,
• 1957: Mężczyźni o tym nie wiedzą,
• 1960: Gwinea niepodległa,
• 1961: Bezkrólewie,
• 1962: Hałdy,
• 1962: Agronom,
• 1963: Araby,
• 1964: Gorąca strefa,
• 1966: Śladami bohatera pozytywnego,
• 1967: Nim zabłyśnie gwiazda,
• 1968: Zapusty,
• 1969: Gorzko,
• 1970: W sądzie,
• 1971: Jak będziemy mieszkać,
• 1971: Jacy będziemy,
• 1973: Skansen,
• 1977: Dwa brzegi rzeki,
• 1978: Pierwszy sprawdzian. PCV,
• 1979: Robotnicze głosy,
• 1981: Tego nie da się zatrzymać,
• 1982: Czy zabrakło czegoś w ich życiu?,
• 1984: Walcownia metali „Warszawa”,
• 1985: W środku Polski,
• 1985: Szkic do portretu,
• 1985: Ostatnie słowo techniki,
• 1986: Ocalałe z pamięci,
• 1986: Zakopiański ród,
• 1988: Inspiracje Dudy: Gracza,
• 1988: Z wyobraźni Waldemara Świeżego.

Nagrody

– Wyróżnienie zespołowe od Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej w Sekcji Filmu za rolę operatora w filmie Gwiazdy muszą płonąć (1955),

– Brązowy Lajkonik – nagroda przyznawana na Krakowskim Festiwalu Filmowym za dzieło Araby (1964),

– I Nagroda zdobyta na Międzynarodowym Festiwalu Artystycznych Filmów Krótkometrażowych w Ankarze za film Araby (1965),

– Dyplom Honorowy na Międzynarodowym Festiwalu w Edynburgu za produkcję Ratownicy (1965),

– Nagroda Specjalna w Konkursie Filmów Turystycznych w Warszawie za wyjątkowe podejście do tematu w dziele W Bieszczadach (1966),

– Nagroda „Orbisu” przyznana na Festiwalu Filmów Krajoznawczych i Turystycznych w Warszawie za film Konie rasy wielkopolskiej (1971),

– Nagroda ZW LOP w Bydgoszczy na Przeglądzie Filmów Krajoznawczych w Tucholi za obraz W Krainie Tysiąca Jezior (1987),

– Nagroda Specjalna na Ogólnopolskim Przeglądzie Filmów dotyczących Miesiąców Pamięci Narodowej w Warszawie za produkcję Ocalałe w pamięci (1989).

---

Oceń: Zbigniew Raplewski

---