Jan Zdrojewski, znany również jako Jan Soldenhoff, to wysoce ceniony polski artysta, który urodził się 9 czerwca 1933 roku w Warszawie. Swoim talentem i zaangażowaniem zdobył uznanie jako aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.
W ciągu swojej kariery Jan Zdrojewski zyskał miano nie tylko utalentowanego aktora, ale także pedagoga, który wpływał na rozwój młodych artystów. Jego życie zakończyło się 12 lipca 2001 roku w Łodzi, lecz jego dorobek artystyczny pozostaje w pamięci wielu osób.
Życiorys
Jan Zdrojewski, który ze swoją karierą aktorską związany był od lat pięćdziesiątych, zadebiutował 10 grudnia 1955 roku, odgrywając rolę Jerzego w spektaklu „Matka” autorstwa Karla Čapka, pod reżyserią Zbigniewa Koczanowicza. Debiut ten miał miejsce na deskach Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Już w 1957 roku, potwierdzając swoje umiejętności, zdał aktorski egzamin eksternistyczny.
W ciągu swojej kariery pojawiał się na różnych scenach teatralnych, takich jak: Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku w latach 1958–1959, Teatr Polski w Bydgoszczy od 1959 do 1962 roku, Teatr Dramatyczny w Szczecinie w latach 1962-1963, Teatr Nowy w Łodzi od 1963 do 1979 roku oraz Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi (1985–1988). Od 1973 roku pełnił funkcję wykładowcy na Wydziale Aktorskim PWSFTviT im. Leona Schillera w Łodzi, gdzie w latach 1976–1980 zajmował stanowisko dziekana wydziału.
Jan Zdrojewski nie ograniczał się jedynie do występów na żywo, ale również brał udział w produkcjach Teatru Telewizji. Jego znakomite kreacje aktorskie można było podziwiać w takich spektaklach jak: „Dama pikowa” Aleksandra Puszkina w reżyserii Ireneusza Kanickiego (1964), „Grzech” Stefana Żeromskiego również w reżyserii Ireneusza Kanickiego (1964), „Don Juan” Tadeusza Rittnera w reżyserii Aleksandra Strokowskiego (1968) oraz „Poeta i malarz” według Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Tadeusza Worontkiewicza (1969). W swoim dorobku artystycznym miał również występy w „Schadzce” Jeana Anouilh w reżyserii Tadeusza Worontkiewicza (1972), „Grzesznikach bez winy” Aleksandra Ostrowskiego w reżyserii Zbigniewa Kuźmińskiego (1972) oraz „Dziwakach” Maksima Gorkiego w reżyserii Jerzego Zegalskiego (1973).
Jan Zdrojewski był również ojcem Tomasza Soldenhoffa, urodzonego 29 sierpnia 1955 roku, który był dziennikarzem, poetą oraz członkiem oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Łodzi. Zmarł 12 lipca 2001 roku w Łodzi i został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły przy ul. Smutnej, w kwaterze XI, rząd 34, grób 9.
Filmografia (wybór)
Jan Zdrojewski, znany polski aktor, w swoim dorobku posiada liczne role filmowe oraz telewizyjne. Jego kariera artystyczna jest bogata i różnorodna, co bardzo dobrze widać w poniższym przeglądzie wybranych produkcji.
- – Ludzie z pociągu (1961) – gestapowiec,
- – Obok prawdy (1964) – obserwator procesu Łopota,
- – Niedziela sprawiedliwości (1965) – porucznik Kowalczyk, komendant posterunku MO,
- – Poznańskie słowiki (1965) – milicjant,
- – Julia, Anna, Genowefa… (1967) – mężczyzna w biurze,
- – Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967) – polski kapitan (odc. 17. Spotkanie),
- – Księżyc (1969) – białogwardzista,
- – Przygody pana Michała (serial telewizyjny) (1969) – żołnierz pułkownika Michała Wołodyjowskiego (odc. 2. Hetmański ordonans, odc. 10. Smak zemsty, odc. 12. Dymy nad twierdzą i odc. 13. Hektor Kamieniecki),
- – Doktor Ewa (serial telewizyjny) (1970) – docent Wroński, nowy dyrektor szpitala w Gorzkowicach (odc. 9. Pożegnania),
- – Książę sezonu (1970) – tęskniący za żoną w pokoju Pulmana,
- – Twarz anioła (1970) – strażnik,
- – Zapalniczka (1970) – mężczyzna obserwujący mieszkanie Hilde Werner,
- – Ogłoszenie matrymonialne (1972) – kelner w „Warsie”,
- – Palec Boży (1972) – członek komisji egzaminacyjnej,
- – Śledztwo (1973) – syn pastora,
- – Czerwone i białe (1975) – oficer carski,
- – Zaklęty dwór (serial telewizyjny) (1976) – mężczyzna na przyjęciu u hrabiego Żwirskiego (odc. 2. Marzyciel i awanturnik),
- – Palace Hotel (1977) – Andreas, oficer gestapo,
- – Śmierć prezydenta (1977) – J.G. Jackowski, sekretarz Gabriela Narutowicza w MSZ,
- – Rodzina Połanieckich (serial telewizyjny) (1978) – urzędnik w firmie Połanieckiego (odc. 1. Panna Marynia, odc. 2. Między nienawiścią a miłością, odc. 3. Pojednanie, odc. 5. Spełnienie i odc. 7. Powrót),
- – Ty pójdziesz górą – Eliza Orzeszkowa (1978) – mecenas,
- – Zamach stanu (1980) – poseł,
- – Był jazz (1981) – wykładowca w konserwatorium,
- – Lawina (1984) – mężczyzna czytający artykuł Karłowicza w gazecie,
- – Złoty pociąg (1986) – Józef Beck,
- – Co lubią tygrysy (1989) – Stefan, gość w restauracji,
- – Miasteczko (serial telewizyjny) (2000–2001).
Odznaczenia i wyróżnienia
Jan Zdrojewski otrzymał wiele znaczących odznaczeń oraz wyróżnień, które stanowią dowód jego zasług i wkładu w kulturę oraz społeczność lokalną. W ciągu swojej kariery zdobył następujące nagrody:
- złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 1971 roku,
- srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany w 1962 roku,
- odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” – przyznana dwukrotnie, w latach 1969 i 1973,
- Honorowa Odznaka Województwa Łódzkiego, nadana w 1973 roku,
- odznaka Honorowa Miasta Łodzi, przyznana w 1968 roku.
Przypisy
- Polska Bibliografia Literacka (PBL) [online], pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 19.10.2020 r.]
- Tomasz bar. Soldenhoff h. wł. (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 19.10.2020 r.]
- Tomasza Soldenhoffa: Nekrologi: Dziennik Łódzki [online], www.nekrologi.net [dostęp 19.10.2020 r.]
- Członkowie | Stowarzyszenie Pisarzy Polskich [online], www.spplodz.eu [dostęp 19.10.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Krystyna Zachwatowicz | Jan Goliński (1894–1967) | Janusz Kruk | Małgorzata Zajączkowska | Rufin Morozowicz | Tomash | Maciej Parowski | Maciej Piwowarczuk | Aleksander Michaux | Małgorzata Saramonowicz | Piotr Rypson | Emilian Kamiński | Stanisław Bełza | Katarzyna Leżeńska | Andrzej Puczyński | Andrzej Ciechanowiecki | Stanisława Angel-Engelówna | Edmund Perle | Zbigniew Raplewski | Dariusz KozakiewiczOceń: Jan Zdrojewski