Włodzimierz Bolecki

---

Wykształcenie

Włodzimierz Bolecki jest osobą z bogatym wykształceniem. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie w 1971 roku. Następnie, w 1976 roku, uzyskał dyplom z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Praca jego magisterska nosiła tytuł Historia i biografia. „Opowieści biograficzne” Wacława Berenta.

W latach 1976–1979 Bolecki był doktorantem w Stacjonarnym Studium Doktoranckim w Instytucie Badań Literackich PAN. Jego praca doktorska, obroniona w 1980 roku, zatytułowana była Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym i zaowocowała uzyskaniem stopnia doktora nauk humanistycznych w dziedzinie literaturoznawstwa.

W 1991 roku, na podstawie pracy Pre-teksty i teksty. Z zagadnień związków międzytekstowych w literaturze polskiej XX w., uzyskał w IBL PAN stopień doktora habilitowanego. 21 listopada 1996 roku otrzymał tytuł naukowy profesora, co podkreśla jego znaczącą rolę w polskiej literaturze i nauce.

Kariera naukowa

Włodzimierz Bolecki jest wybitnym naukowcem związanym z Instytutem Badań Literackich PAN, gdzie przez wiele lat rozwijał swoją karierę akademicką. W okresie od 1979 do 1980 roku pełnił rolę starszego asystenta. Następnie, w latach 1981–1991, pracował na stanowisku adiunkta.

Od 1991 roku piastuje stanowisko kierownika Pracowni Poetyki Historycznej. W latach 1992–1996 był docentem, a od 1996 roku osiągnął tytuł profesora IBL PAN. Warto zaznaczyć, że zasiada w redakcji dwumiesięcznika „Teksty Drugie”, który jest wydawany przez Instytut Badań Literackich.

Od 1995 do 2004 roku pełnił funkcję profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, zajmując się Katedrą Literatury Romantyzmu i Współczesnej. Ponadto, od 2005 roku, jest także pracownikiem naukowym Zakładu Teorii Literatury i Poetyki w Instytucie Literatury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim.

Bolecki miał również okazję prowadzić wykłady gościnne w licznych uczelniach zagranicznych rozlokowanych w takich krajach jak: Czechy, Dania, Francja, Holandia, Kanada, Słowenia, Stany Zjednoczone, Szwajcaria, Szwecja, Węgry oraz Wielka Brytania. W latach 2000-2001 pełnił rolę profesora-gościa w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu w Uppsali.

Zainteresowania

Włodzimierz Bolecki to wybitny badacz, który pogłębiał swoją wiedzę w zakresie teorii oraz historii literatury XX wieku. Wśród jego zainteresowań znajduje się bogaty zbiór twórczości wpływowych autorów, takich jak Wacław Berent oraz Witold Gombrowicz. Jego pasje obejmują również prace Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Józefa Mackiewicza, Czesława Miłosza czy Bruno Schulza.

W szczególności, Bolecki analizuje dzieła literackie takich twórców jak Aleksander Wat oraz Stanisław Ignacy Witkiewicz, co znacząco przyczynia się do zrozumienia złożoności literatury tego okresu.

Działalność w organizacjach naukowych i zawodowych

Włodzimierz Bolecki jest osobą aktywnie zaangażowaną w różne organizacje naukowe oraz zawodowe. Obejmuje ważne stanowiska, w tym członkostwo w Radzie Naukowej IBL PAN oraz Komitecie Nauk o Literaturze PAN. Jego przynależność do takich grup jak PEN Club, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Towarzystwo Naukowe Warszawskie oraz Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza świadczy o jego znaczącej roli w polskiej literaturze i nauce.

W okresie od 1 września 2004 roku do 31 października 2006 roku, Bolecki był członkiem Rady Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Od 1 listopada 2006 roku pełni funkcję wiceprezesa tejże fundacji.

W 2012 roku dołączył do grona członków korespondentów Polskiej Akademii Umiejętności, a w 2022 roku osiągnął status członka czynnego tej instytucji. Jego osiągnięcia zostały docenione, co znalazło odzwierciedlenie w jego udziale w jury Nagrody Literackiej im. Marka Nowakowskiego.

Dodatkowo, w 2022 roku, Włodzimierz Bolecki został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co podkreśla jego wybitne zasługi dla polskiej kultury i nauki.

Publikacje

Włodzimierz Bolecki jest postacią niezwykle płodną twórczo. Stworzył wiele książek, opracowań, artykułów oraz przeprowadził liczne wywiady. Działał również jako redaktor w wydaniach zbiorowych. Jego teksty znalazły swoje miejsce zarówno w polskich, jak i zagranicznych czasopismach, obejmujących różnorodne tematy, od naukowych, przez kulturalne, aż po społeczno-polityczne, a także w prasie codziennej.

Do jego najistotniejszych dzieł należą:

• Historia i biografia. Opowieści biograficzne Wacława Berenta, Wrocław 1978,
• Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław 1982, SERIA: Z Dziejów Form Artystycznych w Literaturze Polskiej, pod redakcją J. Sławińskiego, vol.60,
• Widziałem wolność w Warszawie. Szkice 1982–1987, Warszawa I wyd. 1984, II wyd. 1989 (pod ps. Jerzy Malewski),
• Ciemny Staw. Trzy szkice do portretu Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Warszawa 1991,
• Pre-teksty i teksty. Z zagadnień związków międzytekstowych w literaturze polskiej XX wieku, Warszawa 1991,
• Ptasznik z Wilna (o Józefie Mackiewiczu), Kraków 1991 (pod ps. Jerzy Malewski),
• Wyrok na Józefa Mackiewicza, Londyn 1991 (pod ps. Jerzy Malewski),
• Prawdy niemiłe. Eseje, Warszawa 1993,
• Inny Świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Warszawa 1994,
• Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym: Witkacy, Gombrowicz, Schulz i inni. Studium z poetyki historycznej, Kraków 1996,
• Rozmowy w Dragonei (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim), Warszawa 1997 – nominacja do Nagrody Literackiej Nike 1998,
• Polowanie na postmodernistów w Polsce, Kraków 1999,
• Rozmowy w Neapolu (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim), Warszawa 2000,
• Ciemna Miłość. Szkice o twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Kraków 2005,
• Inna krytyka, Kraków 2006,
• Ptasznik z Wilna. O Józefie Mackiewiczu (Zarys monograficzny) (wyd. drugie: uzup., popr. i rozsz.), Kraków 2007,
• Modalności modernizmu. Studia, analizy, interpretacje, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 2013,
• Ptasznik z Wilna. O Józefie Mackiewiczu (Zarys monograficzny) (wyd. trzecie: uzup., popr. i rozsz.), Kraków 2013,
• Wenus z Drohobycza: (o Brunonie Schulzu), Gdańsk 2017,
• Chack (Gracze. Opowieść o szulerach) [powieść], Kraków 2018,
• Sadźmy róże. Szkice o literaturze polskiej XX wieku, t. 1, Instytut Literatury, Kraków 2023.

Oprócz działalności literackiej, Bolecki jest autorem i współautorem scenariuszy filmów dokumentalnych, poświęconych m.in. Józefowi Mackiewiczowi (Jedynie prawda jest ciekawa, 1996, reż. Robert Kaczmarek), Czesławowi Miłoszowi (Czesława Miłosza historia literatury polskiej XX wieku, 1999, reż. Ewa Pytka-Chylarecka), oraz tematyce związanej z paryską „Kulturą” (Tratwa kultury, 1996, wspólnie z Piotrem Wojciechowskim, reż. Adam Kuczyński). Napisał również scenariusz do filmu fabularnego Ostatni dzwonek (1989), w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz.

Nagrody

Włodzimierz Bolecki, znany polski twórca, został uhonorowany wieloma nagrodami za swoje osiągnięcia. Oto kluczowe wyróżnienia, które otrzymał w trakcie swojej kariery:

• Nagroda Fundacji Polcul – Sydney, 1985,
• Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego – Warszawa, 1987,
• Nagroda Kwartalnika „Arka” – Kraków, 1988,
• Nagroda Fundacji im. Kościelskich – Genewa, 1989,
• Nagroda „Kultury” im. Zygmunta Hertza – Paryż, 1991,
• Nagroda im. Kazimierza Wyki – Kraków, 2007,
• wyróżnienie Semper Fidelis – Warszawa 2022.

---

Oceń: Włodzimierz Bolecki

---