Józef Słonimski

Był synem Chaima Zeliga Słonimskiego (1810–1904) oraz Sary z domu Stern (1824–1897). W swoim życiu miał trzech braci: Abrama Jakuba (1845–1849), Leonida (Ludwika) (1850–1918) oraz Stanisława (1853–1916). Józef, jako jedyny z rodzeństwa, pozostał wierny wierze mojżeszowej. Jego rodzina była znana z różnorodnych talentów, w tym stryjowie, tacy jak Antoni (1895–1976), Piotr (1893–1944), Michaił (1897–1972), Aleksander (1881–1964) oraz Nicolas (1894–1995) Słonimscy, mający różne osiągnięcia w swoich dziedzinach.

Antoni Słonimski w swojej książce Alfabecie Wspomnień opisuje Józefa jako człowieka niezwykle uzdolnionego, który znał wiele europejskich języków, potrafił wspaniale rysować oraz grać na skrzypcach. Jednakże, według Antoniego, Józef nosił w sobie pewien dziecięcy urok, co sprawiło, że już w młodym wieku zyskał sympatię swojego stryja. Józef był także osobą nieszablonową, której celem stało się wydawanie samouczków do nauki języków obcych. Uważał, że istnieje potrzeba uzupełnienia tekstów w tej dziedzinie. Kiedy zauważył brak materiałów dla Portugalczyków pragnących nauczyć się języka polskiego lub Norwegów studiujących jidysz, postanowił wydać odpowiednie podręczniki. Niestety, jego wydawnictwo nie przyniosło oczekiwanych sukcesów, ponieważ w Warszawie nie było osób uczących się portugalskiego z pośród Żydów czy Norwegów.

Józef Słonimski spoczywa na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie, w kwaterze 65, w rzędzie 3.