Jerzy Osiowski

Nauka i edukacja

Jerzy Osiowski, znany jako wybitny profesor i dydaktyk, przyszedł na świat 23 października 1927 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 3 września 2013 roku. Jego dorobek naukowy i edukacyjny pozostaje nieoceniony w środowisku akademickim. Osiowski był związany z Politechniką Warszawską, gdzie przez wiele lat pełnił rolę dydaktyka i mentora dla studentów.

W swojej karierze Osiowski wyjątkowo angażował się w sprawy akademickie jako dziekan Wydziału Elektroniki. Jego wkład w rozwój kształcenia w zakresie elektroniki i technik informacyjnych był nie tylko widoczny w jego pracy naukowej, ale także w organizacji instytucji, w której pracował. Ponadto, pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Podstaw Elektroniki, wnosząc istotny wkład w jego działalność.

Jerzy Osiowski był również Przewodniczącym Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, co świadczy o jego zaangażowaniu w reformy i rozwój polskiego systemu edukacji wyższej.

Życiorys

Jerzy Osiowski rozpoczął swoją edukację od matury, którą zdał w 1946 roku w Miejskim Liceum Męskim im. J. Piłsudskiego w Łodzi. Po tym ważnym etapie, podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, a kończąc je w 1951 roku, przeszedł do wyodrębnionego Wydziału Łączności. W roku 1958 obronił rozprawę na temat radiotechniki, zdobywając stopień kandydata nauk technicznych, który później uzyskał równorzędnie do stopnia doktora. W 1967 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a następnie w 1978 roku tytuł profesora zwyczajnego.

W 1948 roku Jerzy Osiowski rozpoczął swoją pracę jako asystent w Katedrze Matematyki Stosowanej na Politechnice Warszawskiej. Pracował również równolegle w Instytucie Matematycznym PAN oraz w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN. W 1963 roku dołączył do nowego zespołu na Wydziale Łączności w Katedrze Elektrotechniki Teoretycznej, a po likwidacji tych katedr kontynuował swoją karierę na Wydziale Elektroniki.

W latach 1975–1979 pełnił funkcję kierownika polsko-amerykańskiego programu badawczego pod nazwą „Circuit Theory and Active RC Filters”, który był finansowany przez NSF oraz Fundusz im. M. Skłodowskiej-Curie. W 1979 roku ogłosił teorię układów quasi-odwracalnych i Q-odwracalnych, opracowywaną wspólnie z profesorem Tadeuszem Morawskim. Dodatkowo współpracował z Aleksandrem Urbasiem, rozwijając teorię wzmacniaczy aktywnie skompensowanych, znanych jako Composite Operational Amplifiers, oraz zajmując się generacją filtrów, a mianowicie filtrami MOS z czasem ciągłym. Kolejnym jego osiągnięciem było opracowanie teorii grafów bimodalnych we współpracy z Janem Mulawką oraz prace nad filtrami z przełączanymi pojemnościami.

Osiowski był także współorganizatorem serii seminariów roboczych, zarówno polsko-czeskich, jak i polsko-czesko-węgierskich, pod tytułem „Workshops on Circuit Theory and Applications”.

Stanowiska

– W 1948 roku objął stanowisko zastępcy asystenta w Katedrze Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej,

– W tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Matematycznym PAN oraz w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN,

– Od 1963 roku był zatrudniony na Wydziale Łączności w Katedrze Elektrotechniki Teoretycznej, a następnie w Wydziale Elektroniki PW,

– W latach 1975-1979 pełnił funkcję kierownika polsko-amerykańskiego programu badawczego pt. „Circuit Theory and Active RC Filters”,

– W 1970 roku został dyrektorem Instytutu Podstaw Elektroniki Politechniki Warszawskiej,

– W latach 1963-1967 był prodziekanem Wydziału Elektroniki PW,

– W latach 1978-1981 oraz 1981-1984 pełnił funkcję dziekana Wydziału Elektroniki PW,

– Ponadto pracował w Instytucie Problemów Współczesnej Cywilizacji,

– Był również pracownikiem Wyższej Szkoły Informatyki Stosowanej i Zarządzania.

Członkostwa

Jerzy Osiowski może poszczycić się bogatym dorobkiem członkowskim w różnych prestiżowych instytucjach naukowych. Jego zaangażowanie w rozwój elektroniki i telekomunikacji jest podkreślone w następujący sposób:

  • w 1972 roku został członkiem Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk,
  • w latach 1977–1990 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Naukowego Krajowych Konferencji Teorii Obwodów i Układów Elektronicznych,
  • należał do komitetu naukowego konferencji ECCTD – European Conference on Circuit Theory and Design,
  • w 1980 roku przewodniczył konferencji ECCTD, która odbyła się w Warszawie,
  • w 1991 roku został członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego,
  • w 1993 roku objął stanowisko przewodniczącego Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego,
  • jest członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego,
  • został delegatem Politechniki Warszawskiej do Rady Naukowej Kasy im. Józefa Mianowskiego.

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

Jerzy Osiowski zdobył wiele nagrody i wyróżnień na przestrzeni swojej kariery, co podkreśla jego znaczący wkład w rozwój nauki i edukacji. Oto niektóre z nich:

  • „Złota Kreda” – wyróżnienie nadawane przez studentów,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1993),
  • W roku 1995 otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej,
  • W 1999 roku został uhonorowany Medalem Politechniki Warszawskiej.

Ważne publikacje

Do najważniejszych osiągnięć Jerzego Osiowskiego należy monografia zatytułowana „Zarys rachunku operatorowego: teoria i zastosowania w elektrotechnice”, która zostały wydana przez WNT w latach 1965, 1972 oraz 1981.

Warto także wspomnieć o podręczniku „Podstawy teorii obwodów”, wydanym przez WNT w latach 1992-1995, w którym autor współpracował jako współautor.

Oceń: Jerzy Osiowski

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:9