Witold Rychter (aktor)

---

Życiorys

Witold Rychter przyszedł na świat jako syn Witolda oraz Marii z rodziny Protasewiczów. W jego wczesnym okresie edukacyjnym ukończył sześć klas gimnazjum w Kijowie, a w 1923 roku zdał maturę w Bydgoszczy.

W swoich artystycznych początkach zadebiutował jako statysta w bydgoskim teatrze. Następnie, w latach 1925–1927, występował w Teatrze Nowości w Krakowie. Po powrocie do Bydgoszczy w 1927 roku, zdał eksternistyczny egzamin reżyserski ZASP, co otworzyło przed nim nowe możliwości. Pracował tam do 1929 roku.

W kolejnych latach, od 1929 do 1932, Rychter gościł na scenach warszawskich kabaretów, takich jak Qui Pro Quo oraz Morskie Oko, a także w kinoteatrze Hollywood. Jego kariera aktorska rozwijała się dalej, reżyserował m.in. w Teatrze Wielkim w Poznaniu w latach 1932–1933 oraz 1936–1937. Jego debiut reżyserski odbył się przy operetce Carewicz Franza Lehára. W następnych latach ponownie współpracował z bydgoskim teatrem (1933–1936), a także prowadził działalność w Warszawie w Teatrze Malickiej (1938) oraz w Teatrze Komedii Muzycznej „Lutnia” w Wilnie, gdzie pracował od 1938 do 1941 oraz w latach 1944–1945.

Kiedy „Lutnia” została zamknięta, Rychter zmuszony był do pracy jako robotnik. Po wojnie, jako repatriant, kontynuował karierę w Teatrze Miejskim w Toruniu (1945), a następnie w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie od 1945 do 1947 roku. Jego ścieżka prowadziła go do Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie (1947–1948), Teatru Komedii Muzycznej „Lutnia” w Łodzi (1948–1949), a także Ludowego Teatru Muzycznego w Warszawie (1949–1952) oraz Teatru Ludowego w Warszawie (1952–1956).

W swym dorobku reżyserskim ma wiele operetek, w tym Bajaderę Imre Kálmána oraz Rozkoszną dziewczynę Ralpha Benatzky’ego. Współpracował także z długa listą klasycznych dzieł, w których odgrywał różnorodne role. W jego repertuarze znalazły się m.in. rola pułkownika Pickeringa w Pigmalionie George’a Bernarda Shawa, Czepca w Weselu oraz Chłopickiego w Warszawiance Stanisława Wyspiańskiego. Był także Sewerynem w Panu Damazym Józefa Blizińskiego i Wistowskim w Grubych rybach Michała Bałuckiego.

Rychter pisał również teksty piosenek, w tym do sztuki Pani Prezesowa Maurice’a Hennequine’a i Paula Vebera, wystawianej w Olsztynie. W okresie międzywojennym nagrywał płyty dla wytwórni Syrena Rekord oraz Parlophon, a jego utwory wykonywał jeden z najbardziej znanych artystów tego czasu, Mieczysław Fogg. Jego piosenki, takie jak Zgubiłem dzień z muzyką Jerzego Abratowskiego oraz Kącik z muzyką Tadeusza Kwiecińskiego, zyskały popularność.

19 stycznia 1955 roku, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, Witold Rychter został wyróżniony Medalem 10-lecia Polski Ludowej za swój wkład w kulturę polską. Zmarł w Warszawie i został pochowany 9 października 1956 roku na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 16A-3-5).

---

Oceń: Witold Rychter (aktor)

---