Kazimierz Romuald Dąbrowski

Swoje dzieciństwo oraz młodość spędził w Bielawie na Dolnym Śląsku. Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego w Warszawie w 1959 roku, nawiązał kontakt z lokalnym życiem artystycznym, uczestnicząc w ćwiczeniach z rysunku, które odbywały się w Ognisku Plastycznym znajdującym się na Nowolipkach. Mimo nie przyjęcia na Akademię Sztuk Pięknych, Dąbrowski nie poddał się i samodzielnie rozwijał swoje umiejętności malarskie.

Jego pierwszy indywidualny pokaz zorganizowano w 1962 roku. Już rok później uzyskał uprawnienia do pracy jako artysta malarz na podstawie zestawu prac, które przedstawił Ministerstwu Kultury i Sztuki. Od 1963 do 1967 roku wraz z Jerzym Lassotą i Jackiem Mieliwodzkim, organizował plenerowe wystawy zbiorowe w historycznej scenerii murów staromiejskich, w pobliżu Barbakanu. Działalność artistów, często odbywająca się poza zasięgiem oficjalnych instytucji PRL, spotykała się z licznymi szykanami ze strony władz.

Wspólnie z Lassotą i Mirosławem E. Długoszem "Mironem", Dąbrowski stał się jednym z założycieli Warszawskiej Grupy Malarzy "Niezależni'69". W latach 1969-1973, ich prace były prezentowane w letnich wystawach w Świnoujściu, na Wolinie i w Międzyzdrojach, a także na zagranicznych ekspozycjach, w tym m.in. w Ystad w Szwecji, Münsterze oraz Darmstadt. Dąbrowski rozwijał swoje kontakty artystyczne w Europie Zachodniej, szczególnie w RFN i Szwecji, co zaowocowało licznymi indywidualnymi wystawami.

Były to m.in.:

• 1967 – Galleri ABAC w Sztokholmie,
• 1967 – Ateljer de l'Art w Göteborgu,
• 1967 – Galerie 13 w Kopenhadze,
• 1970 – Galleri Riddarhuset w Ystad,
• 1971 – Galerie M. Bénézit w Paryżu,
• 1971 – Galeri Gammel Strand w Kopenhadze,
• 1973 – Galleri Vaster w Malmö,
• 1983 – Mandragore Internationale Galerie de l'Art w Paryżu.

Kolejne lata to intensywna działalność artystyczna oraz liczne podróże. Dąbrowski przez dekady zyskał znaczną renomę, a jego prace znalazły się w prywatnych kolekcjach, zwłaszcza w Szwecji i Niemczech. W latach 80. aktywnie uczestniczył w opozycyjnym ruchu artystycznym, w tym w wystawach organizowanych w kościołach warszawskich, takich jak bazylika św. Krzyża.

W 1990 roku założył Galerię Forma & Colour na Krakowskim Przedmieściu, która stała się miejscem nie tylko dla jego ekspozycji, ale także platformą dla promocji polskich artystów za granicą. Osiągnął to między innymi poprzez organizację serii wystaw Kunst aus Polen w 1992-1993, które miały miejsce w takich miastach jak Duisburg i Kolonia.

Dzieła Dąbrowskiego obejmują różne formy artystyczne — od martwych natur, przez pejzaże, po portrety, a jego techniki malarskie to między innymi rysunek ołówkiem, linoryt i olej na płótnie. W swoich pracach często odzwierciedlał bliskie mu miejsca, takie jak uliczki Starej Pragi oraz Targówka, gdzie miał swoją pracownię. Dąbrowski malował także Kazimierz nad Wisłą, spędzając tam wakacje z rodziną, a jego obrazy charakteryzowały się intensywnym kolorem i emocjonalną ekspresją.

Jego tragiczna śmierć w wypadku samochodowym w 1994 roku była ogromną stratą dla polskiej sztuki. Po jego odejściu, Galerię Forma & Colour przez dekadę prowadziła jego żona, Helena Dąbrowska, organizując w tym czasie wystawy pośmiertne oraz retrospektywy, w tym szczególnie pamiętną prezentację prac grupy "Niezależnych'69" w 1997 roku, która była częścią Documenta X w Kassel.