Wacław Radwan (1870–1922)

---

Życiorys

Wacław Radwan, artysta i malarz, przyszedł na świat w 1870 roku w stolicy Polski, Warszawie. Jego ojciec, Władysław, był ziemianinem, a matka, Zofia z Sobieskich (pierwsze małżeństwo z Józefową Komierowską, drugie z Ksawerem Norwidem), kładła duży nacisk na rozwój kulturowy swoich dzieci. Wacław miał dwóch braci: Gustawa, który był pianistą, oraz Stanisława, a także trzech przyrodnich braci: Konstanty, Józef, Bronisław Komierowscy oraz przyrodnią siostrę, Marię z Norwidów (Józefową Łempicką). Wacław podjął studia z zakresu malarstwa w Krakowie i Monachium, po czym przez długi czas prowadził pracownię artystyczną w Paryżu. Jego prace, głównie portrety, były prezentowane m.in. w warszawskiej Zachęcie. W latach 1914–1920 przebywał w Moskwie oraz Bukareszcie, gdzie wykonał wiele znakomitych portretów, w tym wielkiego księcia Borysa oraz rumuńskiej pary królewskiej. Powrócił do Warszawy w 1920 roku, jednak życie artysty zakończyło się nagle 8 grudnia 1922 roku, kiedy to został pochowany na Powązkach.

Kraków

W latach 1888–1890, Wacław Radwan studiował w Krakowie, gdzie był uczniem znanego malarza Jana Matejki, w Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki. W tym okresie artysta skupił się na tworzeniu „rysunków żywej natury”, które przyniosły mu brązowy medal w 1890 roku.

Monachium

Następne trzy lata, od 1890 do 1893, Radwan spędził na studiach malarskich w Monachium, w nowo powstałej prywatnej szkole Stanisława Grocholskiego. Jego twórczość w tym czasie koncentrowała się na portretach, z których niektóre zostały wystawione w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP). Warto wymienić tu „Portret ojca autora” (1894), „Portret własny” (1894) oraz „Portret panny M.” (1895).

Paryż

W 1896 roku Wacław Radwan osiedlił się w Paryżu, gdzie otworzył swoją pracownię przy placu Pigalle. W tym czasie jego prace, w tym portrety, były opisywane przez Wincentego Kosiakiewicza, korespondenta petersburskiego „Kraju”. Artysta uzyskał uznanie za swoje portrety, w tym za „Portret hr. Orłowskiego” oraz „Portret muzyka Augusta Radwana,” które zupełnie oddają formułę psychologiczną odtwarzanej postaci. Portret Kosiakiewicza, namalowany najprawdopodobniej w Paryżu, pojawił się na wystawie w „Zachęcie” w 1896 roku. Radwan zyskiwał coraz większe uznanie, szczególnie w zakresie portretów kobiet. Jego prace były prezentowane w warszawskim TZSP w latach 1901, 1903, 1904 oraz podczas wystaw w latach 1913/1914 i 1914/1915. W warszawskim Salonie Aleksandra Krywulta, który mieścił się na rogu ulicy Świętokrzyskiej oraz Nowego Światu, wystawił w 1901 roku cykl rysunków piórkiem. Radwan brał również udział w wystawach Krywulta w latach 1903 i 1904. Jego dzieła były również pokazane we Lwowie podczas Powszechnej Wystawy Sztuki w 1910 roku, gdzie prezentowano m.in. „Portret p.K”. Wśród najbardziej znanych prac artysty można wymienić portrety Janusza Radziwiłła, Lubomirskich, Konstantowej Przezdzieckiej oraz Adama Krasińskiego, wnuka poety.

Moskwa i Bukareszt

W roku 1914 Wacław Radwan udał się do Moskwy, gdzie wykonał wiele istotnych portretów, w tym wielkiego księcia Borysa oraz hrabiego Jussupowa. Następnie przebywał na Krymie, a potem przez Konstantynopol dotarł do Bukaresztu. Tam, jego talent ukazał się w portretach pary królewskiej oraz ministra Brătianu. Po latach życia artystycznego za granicą, artysta powrócił do Polski w 1920 roku.

---

Oceń: Wacław Radwan (1870–1922)

---