Henryk Hunko

---

Życiorys

Henryk Hunko był aktorem, który zostawił znaczący ślad w polskiej sztuce teatralnej. W jego biografii pojawia się ważny moment, jakim było uczestnictwo w powstaniu warszawskim, po którym został zesłany na wyspę Sylt.

Swój debiut artystyczny zaliczył 5 listopada 1949 roku, przyjmując rolę Wani w spektaklu „Młodość zwycięża” autorstwa Aleksandra Afinogenowa, który był reżyserowany przez Zygmunta Bończy-Tomaszewskiego. Sztukę tę zaprezentowano na deskach Teatru Dramatycznego w Świdnicy. Dwa lata później, w 1950 roku, zdał egzamin eksternistyczny, co otworzyło mu drzwi do dalszej kariery.

W latach 1949–1951 Hunko miał okazję występować w Teatrze Miejskim w Świdnicy, a następnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie związał się z teatrami lokalnymi. Jego kariera we Wrocławiu obejmowała między innymi pracę w Teatrze Dramatycznym od 1952 do 1959 roku oraz w Teatrze Rozmaitości w latach 1961–1972, który od 1967 roku funkcjonował pod nową nazwą – Teatr Współczesny.

Od 1972 roku Hunko skupił się na pracy filmowej, co oznaczało przejście do nowego etapu w jego karierze artystycznej.

Filmografia

W bogatym dorobku filmowym Henryka Hunko można znaleźć wiele interesujących ról, które na stałe wpisały się w polską kinematografię. Oto szczegółowy wykaz jego osiągnięć aktorskich:

• 1956 Cień – NSZ-owiec „Batory”,
• 1957 Ewa chce spać – złodziej,
• 1958 Krzyż Walecznych – porucznik (nowela Pies),
• 1959 Lotna – ułan,
• 1960 Walet pikowy – złodziej,
• 1961 Ogniomistrz Kaleń – Piorun, członek oddziału Żubryda,
• 1963 Skąpani w ogniu – bandyta,
• 1963 Ranny w lesie – partyzant,
• 1964 Barwy walki – ranny partyzant,
• 1964 Giuseppe w Warszawie – pasażer w pociągu,
• 1964 Rękopis znaleziony w Saragossie – chłop,
• 1968 Lalka – reporter,
• 1968 Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) – porucznik Schlosser (odc. „Bez instrukcji”),
• 1969 Monidło – Władysław Kamiński,
• 1969 Znaki na drodze – kierowca,
• 1970 Wakacje z duchami – robotnik (odc. 6),
• 1971 Trąd – Kunz, członek gangu Matusiaka,
• 1971 Meta – szkolny kolega Władysław,
• 1971 Milion za Laurę – tłumacz w muzeum,
• 1972 Fortuna – kasjer Zajączkowski,
• 1972 Gruby – konserwator Miecio,
• 1973 Nagrody i odznaczenia – pacjent w szpitalu,
• 1973 Śledztwo – członek rodziny zmarłego,
• 1973 Przyjęcie na dziesięć osób plus trzy – dzielnicowy MO,
• 1975 Dzieje grzechu – Batasiński,
• 1975 Opadły liście z drzew – konfident Ulke zastrzelony przez Henryka,
• 1976 Czy jest tu panna na wydaniu? – wuj Marian,
• 1977 Czterdziestolatek – gospodarz, hodowca basetów (odc. 19),
• 1977 Milioner – Grochowski,
• 1980 Misja – akompaniator w szkole tańca,
• 1981 Kobieta samotna – mężczyzna na zebraniu,
• 1982 Niech cię odleci mara – kościelny,
• 1982 Popielec – stróż,
• 1987 Dom – bokser Szymura, kandydat na męża Marii Talarowej (odc. 12).

---

Oceń: Henryk Hunko

---