Jerzy Mikke

---

Życie i działalność

Jerzy Mikke przyszedł na świat w rodzinie, która wyznaje ewangelicko-augsburską wiarę. Historia jego rodziny sięga Śląska, gdzie pierwotnie znane było jego nazwisko w formie Mücke. W XVIII wieku osiedliła się ona w miejscowości Bojanów w Wielkopolsce, a od połowy XIX wieku również w Warszawie. Jego rodzicami byli Emil Karol Mikke oraz Zofia z domu Weber, a jednym z bliskich mu krewnych był Janusz Korwin-Mikke.

Zaangażował się w działalność antyniemiecką, działając w konspiracji pod pseudonimami „Ostoja” oraz „Kamieniecki”. W trakcie powstania warszawskiego walczył jako żołnierz Armii Krajowej w 3. Batalionie pancernym „Golski”. Jerzy Mikke był również twórcą licznych audycji radiowych oraz sztuk teatralnych i telewizyjnych. Jego prace obejmują również publicystykę z zakresu społeczno-kulturalnego i historycznego.

W latach 70. był związany z Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość, a latem 1980 roku przez krótki okres pełnił rolę eksperta wspierającego gdański Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. Ponadto, działał jako redaktor „Przeglądu Katolickiego” w okresie od 1984 do 1990 roku oraz uczestniczył w Klubie Myśli Politycznej Dziekana. Jerzy Mikke spoczywa na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.

Twórczość

Książki

W ciągu swojej kariery Jerzy Mikke stworzył szereg niezwykle wpływowych dzieł literackich. Jego pierwsza publikacja ukazała się w 1973 roku i nosiła tytuł „Wizerunki ludzi myślących”, w której autor zajął się refleksją nad naturą ludzkiego myślenia.

Następna wersja tej książki, wydanie 2 poszerzone z 1982 roku, wzbogaca oryginalne treści o nowe spostrzeżenia i analizy, co czyni ją jeszcze atrakcyjniejszą dla czytelników.

W 1983 roku Mikke opublikował dzieło zatytułowane „Szli krzycząc: Polska” czyli O Nocy Listopadowej – inaczej, które przedstawia alternatywne spojrzenie na wydarzenia historyczne związane z tym kluczowym momentem w polskiej historii.

W 1994 roku autor wydał książkę „Chwała i zdrada”, która również zwraca uwagę na złożoność ludzkich wyborów i ich konsekwencje.

Dramaty

Nie tylko proza, ale również dramaty są nieodłączną częścią twórczości Jerzego Mikke. W 1980 roku miała miejsce premiera pierwszego z jego dramatów, noszącego tytuł „Listopad 1830”, który nawiązywał do ważnych wydarzeń w historii Polski.

W tym samym roku autor zaprezentował również dzieło „Niebezpiecznie Panie Mochnacki”, które ukazuje dylematy jednostki w burzliwych czasach.

Kolejnym istotnym dramatem Mikke jest „Ostatni z Jagiellonów”, wydany w 1989 roku. Dzieło to podejmuje tematykę wielkiej historii i jej wpływu na losy jednostek w kontekście dynastii Jagiellonów.

---

Oceń: Jerzy Mikke

---