Wacław Błażejewski

Nauka i edukacja

Wacław Błażejewski, urodzony 25 sierpnia 1902 roku w Warszawie, to postać o niezwykle bogatym dorobku w dziedzinie historii harcerstwa oraz wydawnictwa. Jego życie naznaczone było pasją do pracy z młodzieżą oraz dążeniem do dokumentowania i popularyzowania idei harcerskich.

Przez wiele lat, od 1933 do 1939 oraz ponownie od 1945 do 1947, pełnił funkcję kierownika Centralnego Archiwum Harcerskiego, co stanowiło istotny wkład w archiwizację dokumentów związanych z harcerstwem w Polsce.

W latach 1932-1937 oraz 1945-1947, Błażejewski kierował także Harcerskim Biurem Wydawniczym, co dodatkowo podkreśla jego zaangażowanie w rozwój literatury związanej z ruchem harcerskim.

Życiorys

W wieku zaledwie trzech lat Wacław Błażejewski przeszedł przez niełatwy czas, kiedy to zmagał się z chorobą Heinego Medina. Jego dalsza edukacja rozpoczęła się w latach 1915–1919, kiedy to uczęszczał do 6-klasowego Progimnazjum Miejskiego. W celu poszerzenia swojej wiedzy korzystał z kursów oraz uczęszczał jako wolny słuchacz na Wolną Wszechnicę Polską w latach 1927–1929.

Ważnym etapem jego życia stało się harcerstwo, z którym zetknął się po raz pierwszy w 1916 roku. W tym czasie nawiązał bliskie przyjaźnie z Aleksandrem Kamińskim oraz Tomaszem Piskorskim. 25 kwietnia 1928 roku Wacław zdobył stopień podharcmistrza, a w późniejszych latach został uznany za harcmistrza, co było związane ze zmianami w stopniach w ZHP.

W początkowych latach trzydziestych Wacław Błażejewski objął kierownictwo w Harcerskim Biurze Wydawniczym, a także Centralnym Archiwum Harcerskim. W 1933 roku Harcerskie Biuro Wydawnicze wydało jego dzieło pt. „Historia Harcerstwa Polskiego”. Po likwidacji HBW w 1936 roku Wacław, wraz ze swoim przyjacielem Kazimierzem Gorzkowskim, założył wydawnictwo „Godziemba”, które stało się znane dzięki licznych publikacjom cennych książek harcerskich.

W okresie II wojny światowej Błażejewski kontynuował współpracę z Kazimierzem Gorzkowskim, pracując na rzecz Biura Informacji Prasowej. Po zakończeniu wojny skupił się na pisaniu i wydawaniu istotnych dla historii harcerstwa książek. Wśród jego publikacji znajdziemy m.in. monumentalną „Bibliografię harcerską 1911–1960” (1981, 1985), „Z dziejów harcerstwa polskiego 1910–1939” (1985) oraz „Postaci z dziejów. 35 biogramów działaczy i instruktorów harcerskich”. Samodzielnie lub w towarzystwie Stanisława Broniewskiego opracował wiele biogramów harcerskich, które znalazły swoje miejsce w Polskim Słowniku Biograficznym.

Odznaczenia

W życiorysie Wacława Błażejewskiego znajdują się liczne nagrody i odznaczenia, które świadczą o jego zaangażowaniu oraz wkładzie w różnorodne dziedziny. Oto niektóre z przyznanych mu wyróżnień:

  • złoty Krzyż Harcerskiego Odznaczenia Honorowego „Za Zasługę” (1947),
  • złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”,
  • odznaka Zasłużonego Działacza Kultury,
  • złota Odznaka „Za zasługi dla Warszawy”.

Życie rodzinne

Wacław Błażejewski był synem Władysława, który pracował jako stolarz, oraz Bronisławy z Mrozowskich. W swoim życiu miał trzech braci: Czesława, Tadeusza oraz Jana, z których to ostatni, niestety, zginął w tragicznych okolicznościach powstania warszawskiego.

W 1935 roku związał się małżeństwem z Heleną Jadwigą Jaglińską. Para doczekała się trójki dzieci: Stefana, który przyszedł na świat w 1946 roku, Zofii, urodzonej dwa lata później, oraz najmłodszej Marii, która przyszła na świat w 1950 roku.

Po jego śmierci, Wacław Błażejewski znalazł swoje miejsce wiecznego spoczynku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze P-1-86.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Oceń: Wacław Błażejewski

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:12