Alicja Simon

---

Życiorys

Alicja Simon rozpoczęła swoją edukację muzyczną w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, a następnie kontynuowała naukę muzykologii na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, gdzie była uczennicą Hermanna Kretzschmara w latach 1904–1909. W Berlinie zgłębiała również zagadnienia związane z filozofią, psychologią oraz historią sztuki. W 1914 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie Zuryskim, który był zaawansowanym opracowaniem dotyczącym wpływów polskich w niemieckiej muzyce klasycznej.

W kolejnych latach, od 1920 do 1923, pracowała w antykwariacie M. Breslauera w Berlinie, a także zaangażowała się w działalność w Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie. W latach 1924–1928 pełniła rolę kierowniczki działu muzycznego w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie. Później, od 1928 do 1939 roku, była docentem muzykologii w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, a także kustoszem zbiorów imienia Aleksandra Polińskiego w Dyrekcji Państwowych Zbiorów Sztuki.

Podczas burzliwych czasów II wojny światowej, Alicja Simon zaangażowała się w organizację tajnego nauczania. Po wojnie, od 1945 roku, pracowała jako adiunkt oraz wykładowca muzykologii na Uniwersytecie Łódzkim, a w 1954 roku uzyskała tytuł profesora zwyczajnego muzykologii na tej samej uczelni.

Jej praca w dziedzinie muzyki była nierozerwalnie związana z popularyzacją polskiej twórczości muzycznej za granicą, szczególnie w latach 1924–1939, kiedy to wygłaszała liczne wykłady na ten temat. Jako muzykolog skoncentrowała się na analizie związków pomiędzy muzyką zachodnią, szczególnie niemiecką, a polską. Swoje artykuły publikowała w trzech językach: polskim, niemieckim oraz angielskim.

Alicja Simon była aktywną członkinią Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, Związku Kompozytorów Polskich oraz Towarzystwa im. Fryderyka Chopina. Po jej śmierci, znalazła miejsce spoczynku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

---

Oceń: Alicja Simon

---