Tadeusz Wuttke

---

Życiorys

Syn Gustawa Wuttke, urodził się w rodzinie, gdzie nauka i wartości patriotyczne były na pierwszym miejscu. Był też bratem Jana Wuttke, co wywarło wpływ na jego życie.

W młodości uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego, a swoją pasję do przygód i pracy społecznej rozwijał jako harcerz oraz instruktor w 23 Warszawskiej Drużynie Harcerzy „Pomarańczarnia”. Później podjął studia na tajnej Politechnice Warszawskiej, gdzie zgłębiał tematykę architektury. Niezależnie od tego, był również członkiem Grupy „Płomienie”, która angażowała się w działalność niepodległościową.

W czasach ww. okupacji niemieckiej Tadeusz działał w polskim podziemiu zbrojnym. Był aktywnym członkiem hufca „Południe” („Sad”), którego dowódcą był Jan Bytnar. Uczestniczył w licznych akcjach, w tym:

• akcja na trasie Tłuszcz-Urle, gdzie w grupie II minerów brał udział w wykolejeniu i ostrzelaniu niemieckiego pociągu,
• akcja Par. I, zorganizowana w leśnej bazie.

Tadeusz ukończył II turnus Szkoły Podchorążych Piechoty Agricola, co przygotowało go do walki o wolność kraju. W szczególności w czasie powstania warszawskiego wyznaczono go do uczestnictwa w walkach na Woli, gdzie pomógł w zabezpieczeniu ataku na Gęsiówkę 5 sierpnia 1944 roku. Niestety, jego życie uległo tragicznej końcówce 8 sierpnia, gdy zginął w walkach na cmentarzu ewangelickim.

Po zakończeniu wojny, jego ciało zostało ekshumowane i 12 kwietnia 1947 roku przeniesione do kwatery Harcerskiego Batalionu Armii Krajowej „Zośka” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A20-2-23). Jego grób ma szczególne znacznie, gdyż jest jednocześnie symbolicznym miejscem pamięci jego brata, Jana Wuttke, który nigdy nie został odnaleziony.

Za swoją odwagę i poświęcenie, Tadeusz Wuttke został odznaczony Krzyżem Walecznych, co potwierdza jego heroiczne działania w walce o wolność Polski.

---

Oceń: Tadeusz Wuttke

---