Józef Boguszewski (strażak)

---

Życiorys

Józef Boguszewski przyszedł na świat 1 marca 1901 roku w Warszawie, będąc synem Szymona i Anny z Sitkowskich. Swoje młodzieńcze lata spędził w średniej szkole handlowej Zgromadzenia Kupców w stolicy Polski. W 1917 roku dołączył do harcerstwa, gdzie pełnił funkcję zastępowego w XIX Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. L. Narbutta. Wraz z drużyną aktywnie uczestniczył w rozbrajaniu niemieckich żołnierzy podczas wydarzeń listopadowych w 1918 roku.

W 1919 roku podjął swoje pierwsze zatrudnienie w Urzędzie Pocztowo-Telekomunikacyjnym Warszawa 2. W następnym roku został powołany do wojska, gdzie służył w Kompanii Telegraficznej Lokalnego Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa. Po ukończeniu kursu dla instruktorów pożarnictwa w 1921 roku, Boguszewski został zatrudniony jako instruktor w Zarządzie Głównym Związku Floriańskiego. W 1922 roku, ponownie powołany do wojska, służył w 6 Pułku Ułanów Kaniowskich oraz w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii.

Po zakończeniu służby wojskowej, związał się z Związkiem Floriańskim, gdzie kontynuował pracę jako instruktor, organizując lustracje, szkolenia i kursy pożarnicze. Ponadto, zdobywał wiedzę o systemach organizacji pożarnictwa za granicą, w takich krajach jak Włochy, Jugosławia oraz Węgry. W 1926 roku podjął zatrudnienie w Polskiej Dyrekcji Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych na stanowisku instruktora pożarniczego.

W 1931 roku był jednym z założycieli OSP w Niepokalanowie, która była unikalną, zakonną strażą pożarną. W ramach swoich obowiązków, prowadził liczne szkolenia teoretyczne oraz praktyczne nie tylko dla kleryków, ale również dla uczniów szkół rolniczych i słuchaczy seminariów nauczycielskich. Angażował się także w wykłady oraz szkolenia dla harcerzy.

W obliczu II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku, zgłosił się jako ochotnik do służby przeciwpożarowej w obleganej Warszawie. W okresie okupacji, podjął działania w Centralnej Szkole Pożarniczej oraz w Ośrodku Szkoleniowo-Badawczym Społecznej Spółdzielni Pracy w Wawrze, prowadząc wykłady oparte na własnych materiałach naukowych. Był również członkiem Korpusu Bezpieczeństwa.

W czasie powstania warszawskiego pełnił rolę rejonowego komendanta straży pożarnych oraz batalionów techniczno-roboczych w rejonie III Śródmieście Północne. Organizował obronę przeciwpożarową i koordynował prace ratownicze. Po zakończeniu walk, został osadzony w obozie w Pruszkowie wraz z żoną i córką. Po udanej ucieczce z obozu, dotarł do OSP w Brwinowie, a ostatecznie z rodziną osiedlił się w Łodzi.

W 1946 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika w obszarze pożarnictwa oraz objął stanowisko komendanta odbudowywanej Centralnej Szkoły Pożarniczej. W latach 1947-1948 pełnił również rolę redaktora naczelnego „Przeglądu Pożarniczego” oraz „Gazety Strażackiej”. Jako kierownik Wydziału Wydawniczego w Związku Straży Pożarnych, przyczynił się do powstania wielu publikacji. W 1949 roku opublikował historyczny materiał dotyczący straży pożarnej w Niepokalanowie pt. „W walce z pożarem”, co przyczyniło się do oskarżenia go o klerykalizm i w efekcie zwolnienia z pracy oraz pozbawienia stopnia pożarniczego.

Po tych wydarzeniach podjął zatrudnienie w Zakładach Przemysłu Cukierniczego im. 22 lipca, dawniej E. Wedel, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1966 roku. W międzyczasie Józef Boguszewski dbał o aktywność społeczną, przewodząc zakładowemu kołu PTTK. Był także członkiem honorowym PTTK, honorowym przewodnikiem PTTK oraz honorowym przodownikiem Turystyki Górskiej i Pieszej. W ramach swoich działań, prowadził wykłady na kursach PTTK oraz organizował i oprowadzał wycieczki jako doświadczony przewodnik.

Józef Boguszewski był również autorem wielu artykułów poświęconych tematyce historii pożarnictwa, szkoleniom pożarowym, a także procesom odbudowy po wojennych zniszczeniach oraz działalności straży pożarnej w miastach. Odszedł z tego świata 14 grudnia 1986 roku, a jego ciało spoczęło w cmentarzu Doły w Łodzi.

Odznaczenia

Józef Boguszewski, w swojej niezwykłej karierze jako strażak, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego zaangażowanie oraz poświęcenie. Poniżej znajduje się lista odznaczeń, jakie otrzymał w uznaniu za swoje zasługi:

• Krzyż Kawalerski OO,
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
• Medal Wojska (czterokrotnie),
• Krzyż Armii Krajowej,
• Krzyż Partyzancki,
• Medal za Warszawę 1939-1945,
• Warszawski Krzyż Powstańczy,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921,
• Medal Niepodległości,
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
• Medal za Wojnę Obronną 1939,
• Krzyż Waleczności Armii gen. Bułak-Bałachowicza,
• Honorowy Krzyż Harcerski z Czasów Walk o Niepodległość,
• Odznaka Grunwaldzka (dwukrotnie – 1947, 1972),
• Złoty Znak Związku Ochotniczych Straży Pożarnych,
• Złota Odznaka Zasłużonego Działacza PTTK,
• Srebrna Odznaka za Zasługi dla Ochrony Przeciwpożarowej,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej,
• Złota Honorowa odznaka za Zasługi dla Warszawy,
• Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Turystyki”,
• Złota Odznaka „Zasłużony Działacz LOK”,
• Medal im. Aleksandra Janowskiego,
• Medal ZG PTTK „Za wybitne zasługi w krzewieniu idei krajoznawstwa”,
• Złoty Medal Strażactwa „w X-leciu Odrodzenia Polski 1918-1928”,
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1946, 1971),
• odznaka Centralnej Szkoły Pożarniczej (1946).

---

Oceń: Józef Boguszewski (strażak)

---