Ludwik Kulczycki

Polityka i administracja

Ludwik Kulczycki, urodzony 22 lipca 1866 roku w Warszawie, był wybitnym polskim socjologiem oraz publicystą. Jego działalność intelektualna miała ogromny wpływ na rozwój myśli socjologicznej w Polsce.

Jako współzałożyciel II Proletariatu, Kulczycki odegrał kluczową rolę w tworzeniu i formułowaniu programów, które były fundamentem tej organizacji. Jego prace nie tylko wzbogaciły polski dyskurs socjologiczny, ale również wpłynęły na społeczno-polityczne myślenie tamtego okresu.

Nie można pominąć, że zmarł 31 sierpnia 1941 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie znaczący dorobek intelektualny.

Życiorys

Ludwik Kulczycki był postacią o bogatej biografii, która zdobywała wykształcenie w Warszawie oraz Genewie. Już od 1894 roku działał w ramach Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Jego zaangażowanie w ruch rewolucyjny sprawiło, że wielokrotnie trafiał do więzienia, w tym m.in. w Cytadeli Warszawskiej, a także doświadczył zesłania na Syberię wschodnią w latach 1895–1899.

W 1899 roku udał się do Lwowa, gdzie rozpoczął intensywną działalność publicystyczną oraz naukową. Skupił się na badaniach z zakresu socjologii oraz historii ruchów społecznych XIX wieku, a także nad kwestiami prawnymi i państwowymi. Niestety, z biegiem lat stracił zaufanie swoich współtowarzyszy i został wykluczony z kierownictwa partii. W 1900 roku postanowił się odłączyć i stworzył nową organizację – III Proletariat, która była aktywna głównie w latach 1904–1905.

Po 1910 roku, Kulczycki zaczął oddalać się od socjalizmu, a w latach 1910–1914 aktywnie uczestniczył w działalności Polskiego Stronnictwa Postępowego w Galicji. W czasie I wojny światowej był członkiem Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1917 roku rozpoczął pracę w polskiej służbie państwowej, zajmując się sprawami wewnętrznymi oraz ministerstwem pracy i opieki społecznej. Był również zaangażowany w Biuro Delegacji do Spraw Szkół Lekarsko-Dentystycznych Tymczasowej Rady Stanu.

W latach 1918–1932 pełnił funkcję profesora w Szkole Nauk Politycznych oraz do 1924 roku w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Po 1920 roku związał się z Narodową Partią Robotniczą. W latach 1924–1928 piastował stanowisko dziekana Wydziału Społeczno-Administracyjnego Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Ekonomicznych w Łodzi, która nieoficjalnie była filią Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie.

2 maja 1923 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Kulczycki znalazł swój ostatni spoczynek na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 221-I-14/15). Jego żoną była Natalia, która zmarła w 1952 roku. Para miała syna, Jerzego (1895-1919), który również wpisał się w historię rodziny Kulczyckich.

Publikacje (wybór)

Oto wybór publikacji autorstwa Ludwika Kulczyckiego, które mają istotne znaczenie w historii myśli socjologicznej i politycznej:

  • Zarys podstaw socjologii ogólnej, (1900),
  • Anarchizm współczesny, (1902),
  • Współczesne prądy umysłowe i polityczne, (praca dwutomowa: 1902 i 1903),
  • Historia ruchu socjalistycznego w zaborze rosyjskim, (1905) (wydana pod pseudonimem Mieczysław Mazowiecki),
  • Autonomia i federalizm, (1906),
  • Narodowa Demokracja, (1907),
  • Rewolucja rosyjska, (praca dwutomowa: 1907 i 1910),
  • Bankructwo Narodowej Demokracji w Galicji na tle obecnej sytuacji politycznej, (1911),
  • Państwa centralne: Rosja a Polska, (1916),
  • Francja, Anglia a Polska, (1916),
  • Panslawizm a sprawa polska, (1916),
  • Druga rewolucja rosyjska, (1917),
  • Nauka o państwie, (1924),
  • Prawo polityczne, (1930).

Przypisy

  1. a b Cmentarz Stare Powązki: JANA KULCZYCKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 06.10.2017 r.]
  2. Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984 r.
  3. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926 r.
  4. "Łódź w Ilustracji: dodatek niedzielny do Kurjera Łódzkiego", 01.02.1925 r., nr 5, s. 1 oraz "ŁwI', 29.11.1925 r., nr 48, s. 2.
  5. Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998 r., s. 222.
  6. Walentyna Korpalska, Niepodległościowa działalność Władysława Sikorskiego a program Polskiego Stronnictwa Postępowego, "Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy - Studia z Nauk Społecznych" z. 2, 1979 r., s. 11-13.

Oceń: Ludwik Kulczycki

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:19