Helena Heryng


Helena Heryng, znana także jako Bronka, to wybitna postać w historii polskiego ruchu pedagodzy i robotniczego. Urodziła się w 1859 roku w Warszawie, gdzie spędziła większość swojego życia, a zmarła w 1916 roku w tym samym mieście.

Jej wkład w rozwój edukacji oraz działalność na rzecz praw robotników pozostaje nieoceniony i do dziś inspiruje kolejne pokolenia.

Życiorys

Helena Heryng była wyjątkową osobą, będącą siostrą Feliksa Kona. Posiadając żydowskie korzenie, jej rodzina aktywne uczestniczyła w powstaniu styczniowym, co wskaźa na silne zaangażowanie w los kraju. W roku 1877 jej życie uległo zmianie, gdy zaczęła się angażować w ruch socjalistyczny. Już w następnym roku, Helena wraz z matką zostały aresztowane, co zakończyło się ośmiomiesięcznym wyrokiem więzienia, z którego zwolniono ją za kaucją.

Kiedy jednak ponownie trafiła w ręce władz, odbyła karę dwóch lat pozbawienia wolności. Po odbyciu kary, Helena postanowiła wyjechać na Syberię, gdzie wzięła ślub ze swoim narzeczonym – Zygmuntem Heryngiem. Po powrocie do Polski włączyła się w działalność Organizacji Bojowej PPS w Łodzi oraz w PPSD w Galicji. Oprócz tego, Helena przyczyniła się do powstania Biura Porad dla Bezdomnych oraz działała w Towarzystwie Ochrony Kobiet, co świadczy o jej chęci pomocy potrzebującym.

W swoim życiu zbudowała rodzinę, mając pięcioro dzieci: Stefanię (1881–1937), Jadwigę (1884–1957), Jerzego (1886–1937), Juliana (1888–1920?) oraz Edwarda, który zmarł w dzieciństwie. Helena Heryng pozostaje symbolem odważnej i zaangażowanej kobiety, która w trudnych czasach dążyła do walki o równość oraz pomoc innym.


Oceń: Helena Heryng

Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:17