Stefan Kurowski (prawnik)

---

Życiorys

Stefan Kurowski był osobą niezwykle wpływową, oraz pełną pasji do pracy społecznej i prawniczej. Był bratankiemAdolfa Warszawskiego-Warskiego, co z pewnością wpłynęło na jego przyszłe zainteresowania i wybory życiowe. Po ukończeniu matury w czerwcu 1914 roku, rozpoczął studia medyczne, które szybko zastąpił prawem na Uniwersytecie Warszawskim. Jego edukacja trwała do 1925 roku.

W 1917 związał się z Polską Partią Socjalistyczną Lewicy, a rok później przystąpił do Komunistycznej Partii Polski. W tamtym czasie pełnił również rolę obrońcy w wielu ważnych procesach politycznych. Kurowski był jednym z współzałożycieli Związku Niezależnych Młodych Socjalistów (ZNMS) w 1923 roku. Blisko współpracował z Teodorem Duraczem i był aktywnym członkiem grupy warszawskich adwokatów w ramach KPP.

W okresie okupacji niemieckiej postanowił zmienić swoje nazwisko na Kurowski, a w 1942 roku dołączył do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Był także związany z organizacją PLAN. W 1944 roku stał się członkiem Armii Ludowej, zajmując ważną pozycję w Oddziale VI (Bezpieczeństwa) Sztabu Głównego tej formacji, a jego działalność obejmowała również uczestnictwo w powstaniu warszawskim.

Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1946-1948 pełnił obowiązki pierwszego prokuratora Najwyższego Trybunału Narodowego. W 1945 roku został mianowany szefem delegacji polskiej na proces norymberski przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym. Jego kariera dyplomatyczna obejmowała także okres, w którym był posłem PRL w Austrii w latach 1948-1950.

W 1956 roku objął stanowisko prezesa Sądu Najwyższego, a także przewodniczył Izbie Karnej SN. W swoim dorobku miał przygotowanie istotnych dekretów, dotyczących amnestii, procedury doraźnej oraz odpowiedzialności za klęskę we wrześniu oraz faszyzację w kraju.

Za swoje zasługi otrzymał takie odznaczenia jak Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Order Krzyża Grunwaldu II klasy, czego potwierdzeniem była uchwała Krajowej Rady Narodowej z dnia 19 lipca 1946 roku. Po zakończeniu życia spoczął na Wojskowych Powązkach w kwaterze B2-13-14.

---

Oceń: Stefan Kurowski (prawnik)

---