Tadeusz Kamieński (prawnik)

---

Życiorys

Tadeusz Kamieński był synem Michała, który pełnił funkcję urzędnika oraz Jadwigi z Jełców. Swoją edukację rozpoczął w Radomiu, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej oraz gimnazjum. Jako młody uczeń aktywnie uczestniczył w organizacji młodzieżowej związanej z Polską Partią Socjalistyczną. Po zakończeniu nauki w Radomiu, zdecydował się na studia na Wydziale PrawnymCesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, niestety został usunięty z uczelni za aktywną rolę w przygotowaniach do strajku studenckiego.

W obawie przed możliwymi represjami, przez pewien czas przebywał na wsi. Ostatecznie ukończył studia na uniwersytecie w Odessie w 1908 roku. Po zdobyciu dyplomu, Kamieński osiedlił się w Łodzi, gdzie podjął pracę jako pomocnik znanego adwokataAleksandra Mogilnickiego, który wciągnął go w działalność Towarzystwa Kultury Polskiej. W 1909 roku Kamieński został powołany na sekretarza Oddziału tej organizacji.

W lutym tego samego roku, obok Aleksandra Mogilnickiego, sygnował odezwę, która nawoływała do utworzenia biblioteki publicznej w Łodzi. Brał również aktywny udział w pracach, które doprowadziły do otwarcia bezpłatnej czytelni i wypożyczalni. Kiedy w 1916 roku, z powodu decyzji władz carskich, Towarzystwo Kultury Polskiej przestało działać, Kamieński wszedł w skład Komisji Organizacyjnej Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Łodzi. Po zatwierdzeniu statutu, został członkiem Zarządu Głównego, co przyczyniło się do powołania Biblioteki Publicznej w Łodzi. W 1922 roku biblioteka ta została przejęta przez miasto, a w okresie PRL była nosiła imię Ludwika Waryńskiego.

Kamieński, oprócz działalności w sferze kultury, równocześnie rozwijał swoją karierę prawniczą. Od 1911 roku prowadził samodzielną kancelarię adwokacką. W 1918 roku objął stanowisko wiceprezesa Sądu Okręgowego w Łodzi, a dwa lata później, w uznaniu jego osiągnięć w reorganizacji sądownictwa, został mianowany prezesem. Angażował się w prace nad nowym gmachem sądu oraz pełnił rolę protektora lokalnej biblioteki, co miało duże znaczenie dla instytucji oraz jej pracowników.

W 1927 roku Kamieński przeniósł się na podobne stanowisko do Warszawy, gdzie pracował aż do wybuchu II wojny światowej. Lata wojenne spędził w Rumunii, a po powrocie do Polski, w sierpniu 1945 roku, został wiceprezesem Sądu Okręgowego w Słupsku. Zmarł niespełna rok później i został pochowany na Cmentarzu Starym w Słupsku, w sektorze 7B-21-8.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Kamieński, w swojej karierze prawniczej, został odznaczony kilkoma zaszczytnymi wyróżnieniami, które świadczą o jego zasługach.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 9 listopada 1932 roku.

---

Oceń: Tadeusz Kamieński (prawnik)

---