Rafał Len

Prawo i sprawiedliwość

Rafał Len, urodzony 5 marca 1909 roku w Warszawie, to postać, która odegrała istotną rolę w polskiej literaturze i publicystyce w pierwszej połowie XX wieku. Zmarł w 1943 roku, pozostawiając po sobie wyraźny ślad w polskim dorobku kulturalnym.

Był on prozaikiem, znanym z umiejętności w tworzeniu narracji, a także publicystą, który podejmował ważne dla swojego czasu tematy. Dodatkowo, Rafał Len był również adwokatem, co jeszcze bardziej podkreśla jego wszechstronność i zaangażowanie w życie społeczne.

Jego pochodzenie żydowskie miało wpływ na jego twórczość i postrzeganie rzeczywistości, co jest doskonałym przykładem różnorodności polskiej kultury literackiej tamtych czasów.

Życiorys

Rafał Len, urodzony jako syn Izraela Mordki Lichtensztejna, nauczyciela i działacza partii Bund, oraz Gitli (Gustawy) z domu Opatowskiej, nauczycielki, wyraźnie zmienił bieg swojego życia w 1914 roku, kiedy to wraz z rodzicami przeprowadził się do Łodzi. To tam, od 1916 roku, kształcił się w Wyższej Szkole Zgromadzenia Kupców. W 1923 roku podjął naukę w V klasie Męskiego Gimnazjum Miejskiego im. J. Piłsudskiego, gdzie po ukończeniu edukacji średniej w 1927 roku, zdał maturę.

W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, jednak w 1928 roku przeniósł się na Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie kształcił się przez dwa lata. W 1930 roku powrócił na Uniwersytet Warszawski, gdzie zakończył studia prawnicze w 1932 roku.

Będąc osobą uzdolnioną literacko, Rafał Len stał się członkiem łódzkiej grupy poetyckiej „Meteor”, która była powiązana z dodatkiem literackim „Głosu Porannego”. Na łamach tego dodatku debiutował w 1930 roku opowiadaniem pt. „Fotografia”. W latach 1931–1932 pracował w redakcji pisma „Prądy”, które było organem Łódzkiego Klubu Literackiego, oraz prowadził dialog między tym klubem a KPP.

W 1932 roku Rafał osiedlił się w Teodorach k. Łasku, a w latach 1933–1935 odbywał aplikację adwokacką w kancelarii Kazimierza Hartmana w Łodzi. Okres ten był dla niego owocny pod względem twórczym, publikował bowiem opowiadania, artykuły oraz recenzje w wielu czasopismach, takich jak „Lewar” (1934–1935), „Lewy Tor” (1935–1936), „Oblicze Dnia” (1936), „Albo-albo” (1938) oraz „Sygnały” (1938).

Los Rafała Lena, jak wielu innych, dramatycznie zmienił się po wybuchu II wojny światowej. Udało mu się dotrzeć do Lwowa, gdzie pozostał po zajęciu miasta przez Związek Radziecki. Po rozpoczęciu niemieckiej okupacji, trafił do lwowskiego getta. Tragicznie, w 1943 roku, zginął zamordowany przez Niemców w getcie we Lwowie lub w Bełżcu.

Publikacje

Rafał Len, jako autor, pozostawił po sobie liczne dzieła, które znalazły uznanie wśród czytelników. Poniżej znajduje się lista jego publikacji:

  • Młodość za kratą, Warszawa: Wydawnictwo Współczesne, 1934 – opowiadania,
  • Śmierć z XX okręgu, Warszawa: Dom Książki Polskiej, 1935 – opowiadania,
  • Ludzie na schodach, Warszawa: M. Fruchtman, 1938 – powieść.

Przypisy

  1. a b c d JadwigaJ. Czachowska JadwigaJ., AlicjaA. Szałagan AlicjaA., Współcześni polscy pisarze i badacze literatury, t. 5, 1997 r., s. 56–57 [dostęp 16.12.2023 r.]

Oceń: Rafał Len

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:12