Bronisław Daniszewski

---

Życiorys

Bronisław Daniszewski, postać o bogatej historii życiowej, rozpoczął swoje kształcenie nie w zwyczajny sposób. W wieku zaledwie 12 lat, po zakończeniu edukacji w podstawowej szkole w Wysokiem Litewskim, podjął decyzję o wstąpieniu do Korpusu Kadetów w Rawiczu. W trakcie drugiej wojny światowej otoczenie okazało się skrajnie niebezpieczne; został aresztowany przez wojska niemieckie, a po przybyciu wojsk sowieckich, jego rodzina została deportowana do rejonów Archangielska.

W lutym 1943 roku musiał podjąć nowe wyzwanie, gdyż przymusowo wcielono go do Armii Czerwonej, w której brał udział w kluczowych operacjach wojennych, mających na celu przerwanie oblężenia Leningradu. 28 sierpnia 1943 roku wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, w strukturze Armii Berlinga, a także był żołnierzem I Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. W ramach tej formacji przeszedł trudny szlak bojowy, docierając aż do Berlina, a w trakcie działań uczestniczył w wielu istotnych bitwach, między innymi: pod Studziankami, oraz w walkach o Warszawską Pragę, Gdańsk, Gdynię i Kołobrzeg.

Po zakończeniu działań wojennych Bronisław Daniszewski pozostał w czynnej służbie wojskowej. W 1947 roku udało mu się zdać maturę w Lublinie, a następnie podjął studia ekonomiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które trwały do 1949 roku. Wówczas jego jednostka wojskowa została przeniesiona do Krosna Odrzańskiego. W nowej lokalizacji zdecydował się na kontynuację edukacji, tym razem na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, uzyskując dyplom w roku 1951. Dwa lata później, w 1953 roku, przeszedł z aktywnej służby do rezerwy w stopniu kaprala.

W czerwcu 1953 roku Bronisław rozpoczął aplikację adwokacką pod opieką adwokata Kazimierza Ellerta. Już w 1955 roku udało mu się zdać egzamin adwokacki, a w 1956 roku został członkiem Wojewódzkiej Rady Adwokackiej w Białymstoku. Przez lata zajmował różne stanowiska w tej instytucji. W latach 1956–1957 oraz 1973–1975 członkował w Komisji Szkolenia Zawodowego. Z kolei od 1957 do 1961 roku pełnił funkcję w Komisji Dyscyplinarnej.

W 1964 roku dostał zaszczytne mianowanie na dziekana Wojewódzkiej Rady Adwokackiej w Białymstoku, funkcję tę pełnił przez dwie kadencje do 1972 roku. Po zakończeniu drugiej kadencji dziekańskiej, otrzymał uznanie od Wojewódzkiej Rady Adwokackiej, która w swoim oficjalnym komunikacie podkreśliła jego znaczący wkład w rozwój adwokatury. Następnie, od 1973 do 1976 roku, kierował Zespołem Adwokackim nr 2 w Białymstoku.

W dalszej części kariery adwokackiej, Bronisław Daniszewski sprawował różne funkcje, w tym przewodniczył Komisji Rewizyjnej od 1982 do 1998 roku oraz kierował Zespołem Wizytatorów w latach 1986–1989. Do roku 2004, kiedy to zakończył swoją działalność jako adwokat, był również członkiem Komisji Emerytów i Rencistów.

Za swoją wybitną pracę oraz zasługi dla społeczności prawniczej, został odznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1975 roku otrzymał także Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski, co potwierdza jego status jako nestora białostockiej palestry.

Życie prywatne

W czasie trwania konfliktu zbrojnego, Bronisław Daniszewski, będąc w wojsku, a dokładniej w brygadzie pancernej, nawiązał bliską znajomość z Janiną Grabowską, która wkrótce stała się jego małżonką. Ich związek zaowocował narodzinami dwóch córek, Zofii oraz Małgorzaty.

Odznaczenia

Bronisław Daniszewski został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami za swoje zasługi. Jego osiągnięcia są doceniane w środowisku, a lista nagród, które otrzymał, jest znaczna.

• złoty Krzyż Zasługi,
• srebrny Krzyż Zasługi,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000).

---

Oceń: Bronisław Daniszewski

---