Stanisław Łapiński (aktor)

Kultura i sztuka

Stanisław Łapiński, urodzony 25 września 1895 roku w Warszawie, był wybitnym polskim aktorem, którego kariera obejmowała zarówno sceny teatralne, jak i filmowe. Jego twórczość artystyczna nie ograniczała się jedynie do gry aktorskiej, ale obejmowała również reżyserię teatralną oraz pełnienie funkcji dyrektora teatru.

Życie Łapińskiego zakończyło się 26 stycznia 1972 roku w Łodzi, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej kulturze i sztuce. Jego wkład w rozwój teatru polskiego jest nie do przecenienia.

Życiorys

Stanisław Łapiński, uznany aktor polskiej sceny teatralnej, ukończył Warszawską Szkołę Dramatyczną w 1919 roku. W tym samym roku zadebiutował na deskach Teatru Wielkiego w Poznaniu, w którym rozpoczęła się jego droga artystyczna.

Przed II wojną światową występował w teatrach warszawskich, poznańskich oraz bydgoskich. Jego charakterystyczna postura, charakteryzująca się niskim wzrostem i pełniejszą sylwetką, sprawiła, że specjalizował się w rolach komediowych, które przyniosły mu uznanie i sympatię widowni.

Debiut filmowy Łapińskiego miał miejsce w 1931 roku, a w ciągu swojej kariery zagrał w około trzydziestu filmach, co znacząco wzbogaciło jego dorobek artystyczny. Po wojnie jego losy związały się z teatrami łódzkimi, gdzie kontynuował swoją pasję do sztuki.

Stanisław Łapiński był również ojcem aktorki Krystyny Łapińskiej oraz dziadkiem znanego aktora Jerzego Łapińskiego, kontynuującego rodzinną tradycję artystyczną.

Jego pamięć przetrwała również po śmierci, a aktor znalazł swój ostatni spoczynek na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi, gdzie wielu fanów sztuki teatralnej pamięta o jego wkładzie w polską kulturę.

Teatr

Stanisław Łapiński swoją artystyczną karierę rozpoczął w ważnych polskich teatrach, gdzie miał okazję zaprezentować swoje umiejętności aktorskie. W latach 1945–1949 grał w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, co pozwoliło mu zdobyć niezbędne doświadczenie w tym środowisku.

Po tym okresie, w latach 1949–1950, występował w Teatrze Nowym w Łodzi, co przyczyniło się do jego dalszego rozwoju zawodowego.

Kolejnym ważnym krokiem w jego karierze było dołączenie do Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi, gdzie pracował przez dekadę, od 1950 do 1960 roku. W tym czasie Łapiński stał się rozpoznawalną postacią na polskiej scenie teatralnej.

Po zakończeniu pracy w tym teatrze, Łapiński powrócił do Teatru Nowego w Łodzi, gdzie występował od 1960 do 1972 roku, tworząc niezapomniane role, które na zawsze zapisały się w historii polskiego teatru.

Wybrana filmografia

Oto zestawienie wybranych dzieł filmowych, w których wystąpił Stanisław Łapiński. Jego bogata filmografia obejmuje różnorodne role, prezentujące ogromny talent aktorski.

  • – Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966), reż. M. Waśkowski – Pitagoras, nauczyciel matematyki,
  • – Komedianty (1961), reż. M. Kaniewska – ksiądz,
  • – Król Maciuś I (1957), reż. W. Jakubowska – Marszałek,
  • – Kapelusz pana Anatola (1957), reż. J. Rybkowski – psychiatra,
  • – Piątka z ulicy Barskiej (1953), reż. A. Ford – Kozłowski, ojciec Lutka,
  • – Młodość Chopina (1951), reż. A. Ford – profesor,
  • – W chłopskie ręce (1946), reż. L. Buczkowski – Witold Patyk, kierownik sklepu spółdzielczego,
  • – Płomienne serca (1937), reż. R. Gantkowski – Artokserkses Kukułka, właściciel gospody,
  • – Róża (1936), reż. J. Lejtes – Ślaz,
  • – Fredek uszczęśliwia świat (1936), reż. Z. Ziembiński – Pakuła,
  • – Dziesięciu z Pawiaka (1931), reż. R. Ordyński – sędzia.

Przez lata swojej kariery Łapiński udowodnił, że jest niezwykle wszechstronnym aktorem, mającym wiele do zaoferowania w polskim kinie.

Oceń: Stanisław Łapiński (aktor)

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:16