Antoni Muracki


Antoni Muracki, urodzony 19 października 1957 roku w Warszawie, to wybitny przedstawiciel artystyczny stolicy, który zdobył uznanie jako bard, pieśniarz oraz poeta. Jego twórczość ma silne korzenie w nurcie poezji śpiewanej, co sprawia, że jego utwory mają szczególne znaczenie dla polskiej kultury muzycznej.

Oprócz działalności artystycznej, Muracki jest również tłumaczem i propagatorem twórczości Jaromira Nohavicy, czeskiego barda, w Polsce. Jego pasja do przekazywania i rozwijania obcojęzycznych dzieł literackich przyczynia się do wzbogacenia polskiej sceny muzycznej oraz kulturalnej.

Kariera

Antoni Muracki rozpoczął swoją muzyczną i literacką drogę od edukacji w podstawowej szkole muzycznej, gdzie zdobył umiejętności w grze na akordeonie. W wieku osiemnastu lat zadebiutował poetycko, publikując trzy swoje wiersze w prestiżowym piśmie „Życie Literackie”. W 1968 roku, zagrał jedną z głównych ról w filmie telewizyjnym reżyserowanym przez Jerzego Antczaka pod tytułem „Dokąd wiodą te drogi”. Już rok później, w 1969, był widoczny w programie Janusza Rzeszewskiego „Muzyka łatwa, lekka i przyjemna”. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku odnosił sukcesy biorąc udział w licznych konkursach oraz festiwalach piosenki. Jego mocnym akcentem miał być występ w debiutach opolskich w 1980 roku, jednak cenzura uniemożliwiła to wydarzenie, gdyż zdjęła piosenkę „Wesele” z programu, mimo postawienia się Andrzeja Ibisa-Wróblewskiego.

W 1981 roku Jonasz Kofta zaproponował mu występ w kabarecie „Nowy Świat”, gdzie artysta pozostawał przez trzy miesiące do grudnia tego samego roku. Od 1986 roku Muracki jest członkiem ZAKR, a także brał udział w występach kabaretowych w „Warsztacie”. Jego obecność w polskim eterze radiowym przyciągała uwagę słuchaczy – uczestniczył w programach takich jak PR III oraz Radio Z, a także na telewizyjnych scenach, w tym w programie „Powrót bardów”. Jako artysta, autor, kompozytor, wykonawca oraz tłumacz, wzbogacał polski krajobraz kulturalny.

W 1998 roku kluczowym momentem w jego karierze było spotkanie z Jaromirem Nohavicą. Muracki stał się menedżerem Nohavicy na polskich scenach, wprowadzając jego twórczość do Polaków. Efektem ich współpracy było przetłumaczenie wielu pieśni Nohavicy przez Murackiego. W 2006 roku odbyła się premiera spektaklu „Nohavica po polsku”, w którym wzięli udział znakomici artyści, tacy jak Elżbieta Wojnowska, Basia Stępniak-Wilk, Michał Łanuszka, Paweł Orkisz, a także utalentowani muzycy z Krakowa. Spektakl oparty był na pieśniach Jaromira, przetłumaczonych przez Murackiego.

W 2004 roku, artysta stworzył w Warszawie innowacyjne miejsce o nazwie „Salonik z Kulturą”, które stało się przestrzenią dla artystów do spotkań oraz prezentacji swojej niekomercyjnej twórczości.

Dyskografia

Dyskografia Antoniego Murackiego obejmuje kilka interesujących projektów muzycznych, które ukazują jego talent oraz różnorodność stylów muzycznych. Jednym z pierwszych jego albumów jest! Po drugiej stronie, wydany w 2003 roku, to autorska płyta akustyczna, zrealizowana w studiu Jacka Bąka.

Kolejnym istotnym dokonaniem jest album pod tytułem Świat do składania, który powstał w kooperacji z jazzowymi muzykami, takimi jak: Andrzej Jagodziński, Zbyszek Wegehaupt, Czarek Konrad, Piotr Tutka, Andrzej Rękas oraz Paweł Gusnar. Jego powstanie miało miejsce na przestrzeni kolejnych lat, a w 2008 roku artysta wydał płytę Świat według Nohavicy.

W 2010 roku, Antoni Muracki zrealizował album Za blisko stoisz, w którym brali udział przede wszystkim utalentowani muzycy, tacy jak Krzysztof Jaszczak – fortepian, Robert Kuśmierski – akordeon oraz Marcin Fidos.

Wśród innych projektów warto zwrócić uwagę na wybrane albumy w dyskografii, takie jak Zajazd Bardów, wydany przez Dalmafon w 2004 roku, a także Pejzaż z kobietą, który jest rezultatem współpracy fundacji artystycznej, PFRON, Warsztatu Antoniego oraz Centrum Łowicka, wydany w latach 2008-2009.

Przypisy

  1. a b Antoni Muracki biografia [online] [dostęp 21.03.2019 r.]
  2. AdamA. Fietkiewicz AdamA., Wywiad z Antonim Murackim, „Głos Pruszkowa”, lato 2011 r. Brak numerów stron w czasopiśmie.

Oceń: Antoni Muracki

Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:6