Andrzej Malinowski (malarz)

---

Życiorys

W młodzieńczych latach Andrzeja Malinowskiego ogromny wpływ na jego twórczość miała sztuka takich mistrzów jak Vermeer i Rembrandt. W 1973 roku artysta z sukcesem ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych na wydziale Ilustracji. Niedługo po zdobyciu dyplomu, postanowił rozpocząć nowy rozdział w życiu, przenosząc się do Paryża, gdzie do dzisiaj żyje i tworzy. W 1982 roku uzyskał obywatelstwo francuskie.

Początkowy czas spędzony we Francji Malinowski wykorzystał na rozwój swojej kariery w dziedzinie sztuki, obejmując kierownictwo artystyczne, a także tworzenie rozmaitych pokazów audiowizualnych, programów telewizyjnych, grafik, ilustracji oraz plakatów. W owym okresie artysta osiągnął szereg sukcesów w konkursach związanych z jego dziedziną. Na przykład w 1977 roku zdobył Pierwszą Nagrodę za plakat do filmu „Egzorcysta” podczas festiwalu filmowego w Deauville, co uznane zostało przez prasę, w tym dziennik Le Parisien.

Wśród niezapomnianych dzieł Malinowskiego znajduje się również współpraca z wieloma renomowanymi reżyserami. Do jego najważniejszych projektów należą:

• Andriej Tarkowski („Nostalgia” 1983),
• Jerzy Skolimowski („Najlepszą zemstą jest sukces” 1984),
• Andrzej Wajda („Biesy” 1988),
• Luc Besson („Wielki błękit” 1988),
• Paolo i Vittorio Taviani („Słońce także nocą” 1989),
• Kenneth Branagh („Henryk V” 1989),
• Bernardo Bertolucci („Pod osłoną nieba” 1990),
• Jean-Jacques Beineix („IP5” 1992, „Śmiertelny układ” 2001).

Plakat do filmu „Wielki błękit” w reżyserii Luca Bessona przyniósł Malinowskiemu międzynarodową sławę, a sam artysta w 1989 roku zyskał nominację do prestiżowej nagrody Cezara, przyznawanej przez francuską Akademię Sztuki i Techniki Filmowej.

Andrzej Malinowski przez wiele lat pełnił responsyjną rolę prezesa różnych organizacji artystycznych we Francji. Był przewodniczącym jury w konkursie „Le plus beau dessin pour le Planétarium” w Paryżu. W latach osiemdziesiątych projektował okładki i ilustracje dla znaczących francuskich tytułów, takich jak tygodnik L’Express oraz dziennik Le Monde.

Artysta był także przewodniczącym jury Krajowego Konkursu „Plakat Filmowy” organizowanego przez francuską grupę Caisse d’Epargne. W latach 1983–1986 był wiceprezesem Związku Ilustratorów Francuskich. Od 1986 roku Malinowski zasilał szeregi Jury najbardziej prestiżowego francuskiego konkursu nagród filmowych, znanego jako Cezary.

„Nostalgia ma duży wpływ na twórczość artysty. Wszystko, co nas otacza od wczesnego dzieciństwa, wspomnienia nie tylko te piękne, ale i bolesne, kształtują naszą osobowość.” – Malinowski, wywiad dla kwartalnika Artysta i Sztuka.

Malinowski był również Przewodniczącym Jury Festiwalu Obrazu Filmowego w Chalon nad Saon w 1989 i 1990 roku. Odpowiadał za dyrekcję artystyczną oraz ilustracje do programu „Franchir Espace” w 1989 roku, realizowanego na zlecenie francuskiego Ministerstwa Kultury, w ramach projekcji na Planetarium 360° w Paryżu.

Artysta sprawował również rolę dyrektora artystycznego programu telewizyjnego „Moje miasto mnie dotyczy”, a jego współpraca z Canal+ polegała na przygotowaniu programu „Nulle part Ailleurs” (1990), który był emitowany w prime-time.

Malinowski aktywnie uczestniczył w międzynarodowych grupach artystycznych, takich jak „Libellule”. Wielokrotnie brał udział w Salonach Paryskich, takich jak „Art en Capital” w Grand Palais. Od początku lat dziewięćdziesiątych skoncentrował się na pracy w nurcie malarstwa sztalugowego.

Twórczość malarska i spuścizna

W twórczości Malinowskiego można dostrzec charakterystyczne cechy, które wyróżniają jego malarstwo na tle współczesnych artystów. Przede wszystkim, jego obrazy odznaczają się wyjątkową choreografią postaci, co nadaje im dynamiczny i niepowtarzalny charakter. Subtelna ekspresja, rzadko spotykana kompozycja oraz interesująca gra światłocieni w połączeniu z bogactwem kolorystycznym sprawiają, że każdy z obrazów przyciąga wzrok i skłania do głębszej refleksji.

Często powtarzającym się motywem w jego pracach jest postać kobiety, którą artysta przedstawia w różnorodny sposób, eksplorując jej emocje oraz miejsce w kulturze. Malinowski ma również silne związki z tematyką polskości, co odzwierciedla w wielu swoich dziełach. Jego malarstwo nie jest jedynie osobistą ekspresją, ale także głębokim odzwierciedleniem kulturowych kontekstów.

W okresie od listopada 2008 do marca 2009, jego prace mogły być podziwiane na osobistej wystawie „Silences” („Wyciszenia”), która odbyła się w Muzeum Narodowym Louis Senelecq w Centrum Lartique. Ekspozycja ta obejmowała aż sześćdziesiąt prac, a jej znaczenie zostało zauważone przez krytyków, w tym w francuskojęzycznym czasopiśmie Azart – Le Magazine International de La Peinture.

Obrazy artysty zyskały uznanie na międzynarodowej scenie i są prezentowane w galeriach w takich miejscach jak Paryż, USA, Argentyna oraz Japonia. W szczególności w prestiżowych galeriach, takich jak Galeries Bartoux i Marciano Contemporary przy Champs Élysées, prace Malinowskiego przyciągają uwagę wielu miłośników sztuki. W 2022 roku odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa w Polsce, nosząca tytuł „Powroty”, w Rzeszowskim Domu Sztuki Adama Rajzera.

Francuski recenzent Thierry Sznytka poświęcił swoją uwagę twórczości Malinowskiego w artykule opublikowanym w 2005 roku w „Arts – Actualités Magazine”. Również Valère-Marie Marchand pisał o jego malarstwie w 2008 roku, ukazując rozwój i znaczenie jego twórczości w szerszym kontekście artystycznym. Artykuły o Malinowskim ukazały się także w czasopismach takich jak „Artistes en Direct” oraz „Salon Artistique”.

Kwartalnik „Artysta i Sztuka” docenił Malinowskiego za jego nonkonformistyczną oraz odważną postawę artystyczną, a także za intensywną technikę, która prowokuje wiele pytań. Artysta został również wyróżniony jako malarz, który „osiągnął światowy sukces” oraz plakacista współpracujący z najwyższej klasy reżyserami, takimi jak Tarkowski, Bertolucci czy Besson.

Nagrody i wyróżnienia

Andrzej Malinowski zdobył liczne nagrody i wyróżnienia, które potwierdzają jego talent jako artysty. Oto kluczowe osiągnięcia w jego karierze:

• 1977, Festiwal Filmowy w Deauville – otrzymał Pierwszą Nagrodę za plakat do filmu „Egzorcysta”,
• trzykrotne zdobycie Pierwszej Nagrody Marker d’Argent – Trophee Mecanorma,
• projekt plakatu dla Amnesty International,
• status Gościa Honorowego JCA w Japonii,
• Pierwsza Nagroda za najlepszą akcję plakatową w kategorii film,
• Grand Prix Martini,
• w 1995 roku, podczas 46. Le Salon de L’Artistique otrzymał Nagrodę Publiczności.

---

Oceń: Andrzej Malinowski (malarz)

---