Roman Bogucki

Polityka i administracja

Roman Bogucki, znany również pod pseudonimem Suchy, to postać o istotnym znaczeniu w historii Polski. Urodził się 24 grudnia 1904 roku w Warszawie, gdzie spędził także większość swojego życia.

Był on nie tylko działaczem komunistycznym, ale również pełnił funkcję oficera w Gwardii Ludowej, organizacji zaangażowanej w walkę z okupantem. Zmarł 14 lutego 1943 roku w Warszawie, co stanowiło smutny rozdział w historii jego życia oraz działalności politycznej.

Życiorys

Roman Bogucki rozpoczął swoją edukację na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Niestety, w 1926 roku, ze względu na swoje poglądy, został usunięty z uczelni oraz powołany do służby wojskowej. Został przydzielony do 44 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem, gdzie uzyskał stopień podporucznika. W 1927 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Polski (KPP), a niedługo potem, z powodu działalności komunistycznej, został zwolniony z wojska. Po przeniesieniu się na Wołyń pracował jako nauczyciel.

W 1934 roku powrócił do Warszawy, gdzie objął posadę w Szkole Robotniczej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Kontynuował również działalność w KPP, co skutkowało wieloma aresztowaniami oraz okresami więzienia. W 1940 roku był współzałożycielem Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR i został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR) od momentu jej powstania. Po tym, jak zaangażował się w pracę w warszawskim sztabie Gwardii Ludowej (GL), pełnił funkcję instruktora wojskowego, prowadząc wykłady i ćwiczenia w szkole GL w Chylicach pod Warszawą, gdzie szkolono żołnierzy pierwszego oddziału partyzanckiego GL.

Od połowy 1942 roku był członkiem warszawskiego sztabu GL, a niedługo później dołączył do specjalnej grupy w Sztabie Głównym GL, biorąc aktywny udział w akcjach bojowych. Najbardziej dramatycznym epizodem jego działalności był zamach, którego dokonał 24 października 1942 na kawiarnię Café Club, przeznaczoną dla Niemców. Wrzucił tam wiązkę granatów, co było jednym z wielu jego odważnych kroków. Od jesieni 1942 roku stał na czele centralnej „techniki” GL. 14 lutego 1943 roku, w obliczu otoczenia przez Niemców w restauracji na Starym Mieście, zdecydował się na ostateczny krok; po początkowym ostrzeliwaniu się, popełnił samobójstwo, stawiając kres swojemu życiu.

Roman Bogucki został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze 6B-9-19, gdzie spoczywa wśród innych bohaterów narodowych.

Upamiętnienie

W latach od 24 listopada 1961 do 18 czerwca 1998, ulica w Warszawie, znajdująca się w dzielnicy Żoliborz, nosiła imię Romana Boguckiego. Zmiana nazwy nastąpiła, a obecnie nosi ona nazwisko Witolda Lutosławskiego.

Przypisy

  1. Uchwała nr LXXXII/642/98 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 18.06.1998 r. w sprawie zmiany nazwy ulicy w Dzielnicy Żoliborz Gminy Warszawa-Centrum.
  2. Uchwała nr 28 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 24.11.1961 r. w sprawie nadania nazw ulicom, "Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 20.12.1961 r., nr 22, poz. 96, s. 1.
  3. Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975 r., s. 37.
  4. Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968 r., s. 25.

Oceń: Roman Bogucki

★★★★★
Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:24