Piotr Wilhelm Stefański, urodzony 6 kwietnia 1931 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w polskiej polityce i życiu publicznym aż do swojej śmierci 24 lipca 2014 roku, również w stolicy. Jego kariera rozciąga się na wiele dziedzin, w tym działanie na rzecz państwa w okresie PRL, a także pracę jako dziennikarz oraz socjolog.
W latach 1972–1989 pełnił funkcję posła na Sejm PRL, uczestnicząc w VI, VII, VIII oraz IX kadencji. Stefański był również wicemarszałkiem Sejmu w VII oraz VIII kadencji. W latach 1985–1989 zasiadał w Radzie Państwa, co potwierdza jego wpływ na życie polityczne tamtego okresu.
Życiorys
Piotr Stefański urodził się w rodzinie o silnych tradycjach patriotycznych, gdzie jego ojciec był żołnierzem Armii Krajowej oraz powstańcem warszawskim. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1962 roku, w 1948 roku związał się z Stronnictwem Demokratycznym, w którym piastował wiele znaczących ról.
W latach 1954–1958 był zastępcą członka Centralnego Komitetu, a następnie członkiem tego organu w latach 1958–1981 i 1985–1989. Jego zaangażowanie obejmowało również okres, kiedy pełnił funkcję sekretarza CK od 1969 do 1976 roku, oraz wiceprzewodniczącego CK w latach 1976–1981. Jako przewodniczący Klubu Poselskiego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji (1972–1981), miał wpływ na legislację w Polsce. Dodatkowo, od 1962 do 1969 roku kierował Zespołem Prasy, Informacji i Szkolenia SD.
Jako aktywista, Stefański angażował się w działalność organizacji młodzieżowych po 1945 roku. W latach 1949–1951 pełnił funkcję kierownika biura Cechu Rzemiosł Różnych. W późniejszych latach, od 1956 do 1962 roku, pracował jako dziennikarz w „Tygodniku Demokratycznym”, a od 1966 do 1973 roku był przewodniczącym Zarządu Wydawnictwa „Epoka”, do którego powrócił w 1988 roku.
W latach 1971–1983 członkował w Prezydium oraz pełnił funkcję sekretarza Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Jako wicemarszałek Sejmu w latach 1976–1985, a także członek Rady Państwa oraz poseł na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji (1972–1989), Stefański był również przewodniczącym Komisji Kultury w Sejmie IX kadencji w latach 1985–1989.
Od 1974 roku pełnił rolę wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, a w 1983 roku wszedł w skład Krajowej Rady tego Towarzystwa. Równocześnie przewodniczył Towarzystwu Przyjaciół Kultury Iberyjskiej oraz stał na czele Towarzystwa Polska-Ameryka Łacińska. Po 1989 roku zrezygnował z aktywności politycznej.
W ciągu swojej kariery został odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955). Pochowany został 1 sierpnia 2014 na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.
Przypisy
- a b Nekrolog w „Gazecie Wyborczej”. [dostęp 02.03.2021 r.]
- M.P. z 1956 r. nr 13, poz. 167
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Zbigniew Eysmont | Izaak Grünbaum | Bronisław Dąbrowski (powstaniec) | Andrzej Zakrzewski (1941–2000) | Kryspina Stelmowska | Andrzej Olszewski (polityk) | Władysław Wincenty Krasiński | Halina Feliksa Starczewska | Marek Hołdakowski | Stanisław Burzyński (komunista) | Edward Adamski (socjalista) | Andrzej Kasprzyk (dyplomata) | Natalia Greniewska | Zofia Jaroszewicz | Stefania Romaniuk | Ryszard Grodzicki | Jan Józef Kasprzyk | Władysław Jamontt | Wojciech Janczyk | Janusz Lewandowski (dyplomata)Oceń: Piotr Stefański (polityk)