Władysław Wincenty Krasiński


Władysław Wincenty Krasiński, herbu Ślepowron, był postacią, która wpisała się w historię Polski jako hrabia, prawnik, ekonomista oraz literat. Urodził się 27 września 1844 roku w Warszawie, a 6 lutego 1873 roku zmarł w Mentonie. Był synem Zygmunta i Elizy z Branickich oraz III ordynatem opinogórskim.

Jego życie zawodowe było ściśle związane z wydarzeniami historycznymi, zwłaszcza z powstaniem styczniowym. W tym trudnym okresie Krasiński pracował w Paryżu, współpracując z księciem Władysławem Czartoryskim. Jego zainteresowania naukami humanistycznymi przyczyniły się do znaczących osiągnięć w zakresie kultury i nauki.

Władysław Krasiński przyczynił się również do uporządkowania zbiorów ordynacji. W 1868 roku założył Bibliotekę ordynacji Krasińskich, co było jego ważnym wkładem w zachowanie dziedzictwa intelektualnego. Dzięki współpracy z Władysławem Chomętowskim zainicjował wydanie pięciu pierwszych tomów w ramach tego wydawnictwa, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój literatury i edukacji w Polsce.

Rodzina

Życie osobiste Władysława Wincentego Krasińskiego było pełne zawirowań i trudnych decyzji. Poślubił swoją kuzynkę, Różę z Potockich, jednak wcześniej ta miała uczucia do Edwarda Raczyńskiego. Co ciekawe, Edward Raczyński został zmuszony do małżeństwa z Marią Beatrix Krasińską, siostrą Władysława. Niestety, obydwa małżeństwa nie miały szczęścia i były krótkotrwałe, co było spowodowane dziedziczną gruźlicą, która dotknęła młodych Krasińskich. Po śmierci Władysława, Róża z Potockich postanowiła po roku żałoby wstąpić w związek małżeński z Edwardem Aleksandrem Raczyńskim, swoją dawną miłością.

Małżeństwo z Różą z Potockich, zawarte w 1868 roku w Krzeszowicach, przyniosło na świat troje dzieci:

  • Adama Krasińskiego (1870-1909), który został sukcesorem ordynacji opinogórskiej,
  • Elżbietę Krasińską (1871-1905), która od 1894 roku była zamężna za Janem Tyszkiewiczem z Waki (1867-1903),
  • Zofię Krasińską (1873-1891).

Przypisy

  1. Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa, 1908 r., s. 508.

Oceń: Władysław Wincenty Krasiński

Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:15