Bronisław Dąbrowski (powstaniec)

---

Życiorys

Bronisław Bolesław Dąbrowski był synem Jana H. Dąbrowskiego oraz Barbary z Chłapowskich. Przed śmiercią, jego ojciec mianował pułkownika Ludwika Sczanieckiego na opiekuna prawnego małoletniego dziecka. Po zakończeniu studiów zarówno w Dreźnie, jak i w Lipsku, osiedlił się w Winnogórze koło Miłosławia, a w latach 1833-1837 pełnił służbę wojskową w artylerii gwardii pruskiej.

W 1842 roku Bronisław poślubił Weronikę Łącką, będącą siostrzenicą Emilii Sczanieckiej. Trzy lata później, w 1845, zetknął się w domu Łąckich z emisariuszem Ludwikiem Mierosławskim, co zapoczątkowało jego działalność konspiracyjną. Zaangażował się w organizowanie powstania w zaborze rosyjskim, gdzie miał pełnić rolę dowódcy na prawym brzegu Wisły, na obszarze Kongresówki. W lutym 1846 roku udał się do Warszawy, gdzie nawiązał kontakty z lokalną konspiracją, a następnie przeniósł się do swojego majątku w Kuflewie, gdzie czynił starania do przygotowania ataku na Dęblin.

W dniu 20 lutego otrzymał informację o rozbiciu spisku w Poznańskiem, co skłoniło go do rezygnacji z dalszych działań powstańczych i potajemnego opuszczenia Królestwa. Po dotarciu do Prus oddał się w ręce władz. Został poddany procesowi berlińskiemu, jednak przed wypowiedzeniem wyroku skazującego na dwa lata więzienia, udało mu się uzyskać zwolnienie za kaucją.

Weronika, jako ofiara prześladowań ze strony zaborców, straciła syna i nie mogła mieć więcej dzieci. Wybuch rewolucji w 1848 roku w Berlinie zmusił króla Fryderyka Wilhelma IV do ogłoszenia amnestii dla skazanych Polaków, co objęło także Bronisława Dąbrowskiego.

Po zwolnieniu osiedlił się w Winnej Górze i nigdy nie wrócił ani do Kuflewa, ani do swej małżonki, chociaż Weronika mieszkała tam aż do swojej śmierci, a władze carskie trwały przy zakazie jego wjazdu na tereny Rosji.

W obliczu powstania wielkopolskiego, które miało miejsce w 1848 roku, Dąbrowski był jednym z członków Wojennego Komitetu Narodowego w Poznaniu. Jego aktywność obejmowała organizację sił zbrojnych w zaborze pruskim. Jako oficer sztabowy uczestniczył w istotnych bitwach m.in. pod Miłosławiem oraz Wrześnią. Począwszy od 1863 roku, intensywnie organizował wsparcie dla powstania styczniowego.

Bronisław Dąbrowski spoczywa w kościele w Winnej Górze. Po śmierci Weroniki w 1896 roku, dobra w Kuflewie przekazała swemu bratankowi Antoniemu Łąckiemu. Po odzyskaniu majątku, stawiając pomnik na cześć św. Antoniego, umieściła na marmurowej tablicy napis: „Świętemu Antoniemu patronowi od rzeczy odzyskanych w podzięce – Weronika z Łąckich Dąbrowska – 1864 r. za odzyskanie męża więzionego w Berlinie, do którego trafił za zorganizowanie powstania w 1846 roku”.

---

Oceń: Bronisław Dąbrowski (powstaniec)

---