Piotr Stanisław Drzewiecki, urodzony 29 maja 1865 roku w Warszawie, to postać, która zapisała się na kartach historii jako pierwszy prezydent stolicy Polski w okresie II Rzeczypospolitej.
Jako inżynier technolog oraz przemysłowiec, Drzewiecki miał znaczący wpływ na rozwój gospodarczy i społeczny Warszawy. Jego działalność w zakresie przemysłu oraz zaangażowanie w projekty mające na celu poprawę jakości życia mieszkańców miasta przyczyniły się do jego trwałego wizerunku jako jednego z kluczowych liderów tamtego okresu.
Nie tylko zasiadając na stanowisku prezydenta, ale również jako aktywny działacz społeczno-gospodarczy, Drzewiecki zostawił po sobie znaczące dziedzictwo, które przetrwało do dziś. Zmarł 8 grudnia 1943 roku w Berlinie.
Życiorys
Piotr Drzewiecki był osobą o niezwykle bogatym i inspirującym życiorysie, który w pełni oddaje jego zaangażowanie w rozwój Warszawy oraz polskiego przemysłu. Ukończył on szkołę realną w Warszawie w 1883 roku, po czym kontynuował naukę na Wydziale Mechanicznym Petersburskiego Instytutu Technologicznego, a następnie na Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu, gdzie zdobył dyplom w 1888 roku ze złotym medalem za projekt młyna parowego.
W trakcie swojego kształcenia, pełnił funkcję przewodniczącego samopomocowej kasy polskich studentów, a także bibliotekarza w ich księgozbiorze. Po powrocie do Królestwa Polskiego w 1889 roku, rozpoczął pracę jako asystent dyrektora w fabryce rur Hulczyńskiego w Sosnowcu. W latach 1890-1891 odbył podróż po Niemczech i Anglii, aby poszerzyć swoje horyzonty zawodowe, a po powrocie do kraju związał się z przedsiębiorstwem budowlanym „Kamieński i Grosmann”, gdzie pracował aż do 1893 roku.
W tym samym roku założył, wspólnie z inżynierem Janem Jeziorańskim, spółkę o nazwie Towarzystwo Budowy Maszyn i Urządzeń Sanitarnych Drzewiecki i Jeziorański Sp. Akc., która specjalizowała się w produkcji nowoczesnych urządzeń sanitarnych oraz wentylacyjnych. Przed I wojną światową firma ta miała sieć oddziałów zarówno w Polsce, jak i w Rosji.
Poza działalnością biznesową, Drzewiecki był zaangażowany w życie społeczne i techniczne Warszawy. Już w 1889 roku zaczął publikować artykuły do „Przeglądu Technicznego”, a w latach 1899-1919 pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Techników Polskich, przyczyniając się do budowy siedziby stowarzyszenia.
W okresie I wojny światowej, Piotr Drzewiecki został wiceprezesem Centralnego Komitetu Obywatelskiego, a w 1915 roku objął stanowisko burmistrza Warszawy wyznaczonego przez niemieckie władze okupacyjne. W 1918 roku, gdy zasiadł w Radzie Regencyjnej, został wybrany przez Radę Miejską na prezydenta miasta, sprawując ten urząd do 1921 roku. Jego kadencja charakteryzowała się wielką pracowitością i zaangażowaniem – z własnych funduszy wypłacał nagrody miejskim pracownikom za usprawnienia oraz potrafił skutecznie przeciwstawiać się naciskom niemieckich okupantów.
Drzewiecki był również jednym z założycieli Ligi Pracy oraz kierował Polskim Bankiem Komunalnym. W 1920 roku uruchomił pierwszą polską fabrykę lokomotyw w Chrzanowie. Był członkiem wielu instytucji oraz organizacji, wspierając rozwój Uniwersytetu Warszawskiego, Politechniki Warszawskiej oraz SGGW.
W ciągu swojego życia nieustannie działał na rzecz modernizacji i normalizacji przemysłu w Polsce. W 1924 roku powołał Polski Komitet Normalizacyjny, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję prezesa. Jego zaangażowanie w różne instytucje i organizacje przyczyniło się do znacznego postępu w tej dziedzinie.
Niestety, po wybuchu II wojny światowej, Drzewiecki został aresztowany przez Niemców w 1942 roku, a następnie więziony na Pawiaku. Zmarł w 1943 roku w więzieniu Moabit w Berlinie. Po wojnie jego prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone w grobowcu na cmentarzu Powązkowskim.
Życie prywatne
Piotr Drzewiecki urodził się jako syn kupca bławatnego Stanisława, który zmarł w 1915 roku oraz Józefy z Hinzów, żyjącej w latach 1837–1912. W rodzinie znalazło się również trzech braci: ekonomista i prawnik Ludwik (1863–1938), inżynier chemik Józef (1867-1952) oraz Franciszek (1870-1960), który w latach 30. XX wieku pełnił funkcję wiceministra Poczt i Telegrafów. Piotr miał także siostrę, pedagożkę Zofię (1881-1949), która była żoną inżyniera Jana Kuleszy (1872–1924).
W 1889 roku zawarł związek małżeński z Marią Feliksą z Kapuścińskich. Para doczekała się potomstwa, w tym córek: Wandę (1890-1942), która wyszła za Władysława Borawskiego (1875-1940), Grażynę (1899-1990), żonę Janusza Ilińskiego, oraz Halina (1902-1946), żonę Władysława. Synem Piotra i Marii był Janusz (1901-1945).
Ordery i odznaczenia
Piotr Drzewiecki, znany z licznych osiągnięć, został uhonorowany różnymi nagrodami i odznaczeniami w uznaniu jego zasług.
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 25 stycznia 1939 roku,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 2 maja 1922 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 19 lipca 1939 roku,
- Krzyż Komandorski II Klasy Orderu Wazów, przyznany w Szwecji w 1929 roku.
Upamiętnienie
W 2023 roku w stołecznymparku Mirowskim miało miejsce bardzo ważne wydarzenie związane z upamiętnieniem Piotra Drzewieckiego, w ramach którego odsłonięto jego popiersie. Ten zaszczyt jest wyrazem uznania dla jego wkładu w historię miasta oraz dla jego osiągnięć.
Dodatkowo, warto podkreślić, że imię Piotra Drzewieckiego nadano również Technikum Mechatronicznemu nr 1 w Warszawie, co potwierdza jego znaczenie i wpływ na edukację oraz rozwój młodzieży w stolicy.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Ludwik Jakobsfeld | Wacław Ciszewski | Salomon Budzyner | Karol Nitenberg | Bartłomiej Misiewicz | Eugeniusz Jagiełło | Andrzej Wielowieyski | Tadeusz Katelbach | Kazimierz Woyda | Wojciech Pruss | Józef Frejlich | Kazimierz Kąkol | Andrzej Szynka | Janusz Kotański | Jerzy Strzelecki | Anna Bukowska (polityk) | Antoni Andrzej Zalewski | Adam Jasser | Zofia Dzierżyńska | Icchok AmsterOceń: Piotr Drzewiecki (prezydent Warszawy)