Michał Sumiński

---

Życiorys

Był synem Stanisława i Janiny Sumińskich. Jego tata był uznawanym doktorem zoologii, znanym na całym świecie ekspertem w zakresie ważek. Prowadził wykłady w gimnazjum oraz na uniwersytecie, gdzie dysponował służbowym mieszkaniem, w którym przyszedł na świat Michał Sumiński.

W okresie I wojny światowej, mając zaledwie 1,5 roku, stracił matkę. Po tym tragicznym wydarzeniu, wychowywały go babcia Helena Sumińska oraz ciotka Janiszewska w majątku Leśniewo, który zajmował 300 hektarów i znajdował się w okolicach Ciechanowa. Już w wieku 10 lat ojciec podarował mu pierwszą strzelbę, a w wieku 13 lat przeniósł się na stałe do Warszawy, aby kontynuować naukę pod okiem swojego ojca.

W trakcie II wojny światowej Michał Sumiński był aktywnym uczestnikiem ruchu oporu. W 1943 roku trafił do aresztu na Pawiaku. W okresie od kwietnia 1943 do stycznia 1945 był więziony w obozie w Oświęcimiu (numer obozowy 119464), a następnie, do maja 1945, przebywał w Mauthausen-Gusen (numer więźnia 117307). Jego wyzwolenie miało miejsce 5 maja 1945 roku, gdy oboz ten opanowała armia amerykańska. Po uwolnieniu krótko przebywał w Ebensee, gdzie pracował jako buchalter.

Po wojnie, od lipca 1945 do sierpnia 1946, zatrudniony był w Pomorskiej Spółce Rybackiej w Bydgoszczy, gdzie zajmował się sprawami socjalnymi dla rybaków przybywających na Ziemie Zachodnie. Od sierpnia 1946 do 1949 pracował w Zarządzie Głównym Ligi Morskiej w Warszawie, gdzie pełnił rolę Głównego Inspektora Wychowania Morskiego. W 1947 roku przez kilka lat był także kapitanem jachtu Ligi Morskiej „Generał Zaruski”. W latach 1949-1950 piastował stanowisko głównego inspektora wyszkolenia morskiego w Komendzie Głównej POSP.

W latach 1950-1955 zaangażował się w działalność literacką. Następnie, od 1955 do 1958, był kierownikiem działu oraz zastępcą redaktora naczelnego Rozgłośni „Kraj”. Od 1958 roku dołączył do Polskiego Radia, gdzie zyskał uznanie za kierowanie Redakcją programu zagranicznego „Dla tych, co na morzu”, co przyniosło mu Złoty Mikrofon. Potem, w Telewizji Polskiej, pracował jako kierownik redakcji reportaży w Redakcji Naczelnej Audycji dla Polaków za Granicą.

Od dziesiątego roku życia stał się zapalonym myśliwym. Był twórcą popularnego programu telewizyjnego „Zwierzyniec”, który emitowany był w latach 70. i 80. Jako leśniczy, prowadził programy o leśnym życiu, propagując wiedzę przyrodniczą. Organizował także spotkania edukacyjne z młodzieżą w szkołach na ten temat.

Michał Sumiński został odznaczony wieloma wyróżnieniami, takimi jak: odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1964), odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Morza” (1965), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2005) oraz Order Uśmiechu. W 2009 roku otrzymał również tytuł honorowego obywatela Warszawy.

Zmarł, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Wojskowy na Powązkach (kw. D31 rząd Tuje grób nr 5).

Życie prywatne

Michał Sumiński, znany ze swojego zaangażowania, był w związku małżeńskim z Zofią Sumińską, która również wyróżniała się jako działaczka i propagatorka żeglarstwa.

Twórczość

Michał Sumiński to znany autor, którego twórczość jest niezwykle różnorodna. W ciągu swojej kariery opublikował wiele znaczących dzieł, które wzbogaciły polską literaturę oraz wiedzę na temat żeglarstwa.

• Rejsy bałtyckie (Prasa Wojskowa, 1950),
• Wiedza żeglarska (Czytelnik, 1951),
• Druga wachta (wespół z Tomaszem Domaniewskim; Książka i Wiedza, 1951),
• Żeglarskie zwycięstwo (wespół z Grażyną Wojsznis; ilustr. Jerzy Ostrowski; Nasza Księgarnia, 1951, seria wydawnicza „Biblioteka Harcerza”),
• Znad jezior (ilustr. Halina Chrostowska-Piotrowicz; Czytelnik, 1954),
• Przez siedem jezior (współautor S. Wysocki; ilustr. Stefan Styczyński; Nasza Księgarnia, 1954),
• Gawędy o zwierzętach (ilustr. Wiesław Dojlidko; Egmont Polska, 2001, ISBN 83-237-9899-0).

Jego dzieła, od książek po artykuły, odzwierciedlają pasję do żeglugi i miłość do przyrody, co czyni go istotnym głosem w literaturze żeglarskiej w Polsce.

Filmografia

Michał Sumiński ma za sobą bogatą filmografię, w której znalazły się znamienne role zarówno w filmach fabularnych, jak i telewizyjnych. Jednym z kluczowych projektów w jego karierze jest film oraz serial telewizyjny zatytułowany Dziewczyna i chłopak, którego reżyserem był Stanisław Loth. W 1977 roku Sumiński zagrał wuja tytułowych bohaterów – Tomka i Tosi, a scenariusz do tego projektu oparty był na powieści Hanny Ożogowskiej.

Kolejnym istotnym osiągnięciem w jego karierze miała miejsce w 1985 roku, kiedy to wystąpił w filmie Ga, ga. Chwała bohaterom, w reżyserii Piotra Szulkina. W tej produkcji zagrał rolę dziennikarza telewizyjnego, co przyczyniło się do dalszego umocnienia jego pozycji w branży filmowej.

---

Oceń: Michał Sumiński

---