Maria Bielicka, znana również jako Maria Bielicka-Szczepańska, to osobistość, która pozostawiła trwały ślad w polskim świecie sztuki. Urodziła się 19 grudnia 1909 roku w Warszawie, a swoje życie zakończyła w tym samym mieście 22 kwietnia 1989 roku.
Była to wyjątkowa postać, która łączyła w sobie talent aktorski, umiejętności wokalne oraz powołanie do nauczania. Jej kariera charakteryzowała się pasją oraz zaangażowaniem w sztukę teatralną, gdzie zdobyła uznanie jako utalentowana aktorka i śpiewaczka.
Oprócz pracy na scenie, Maria Bielicka również zajmowała się pedagogiką, kształcąc młode pokolenia artystów. Jej wkład w polski teatr oraz muzykę z pewnością zasługuje na szczególne uznanie i refleksję.
Życiorys
Maria Bielicka, urodzona 19 grudnia 1909 roku w Warszawie, wówczas w obrębie Imperium Rosyjskiego, to postać, która zapisała się w historii polskiego teatru i kina. W okresie międzywojennym, stała się aktorką Teatru Miejskiego we Lwowie, gdzie występowała w latach 1937–1938.
Jej życie zmieniło się drastycznie po aresztowaniu w 1942 roku. Przez lata przebywała na Pawiaku, a 17 stycznia 1943 roku została wywieziona do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Z tego miejsca, w dniu 13 kwietnia 1944, trafiła do obozu Auschwitz, skąd wydobyła się tylko nieliczna garstka ludzi.
Po zakończeniu wojny, Bielicka powróciła na teatralne deski, zaczynając od Teatru Syrena w Łodzi, gdzie występowała od 1945 do 1948 roku, a następnie kontynuując swoje kariery na tej samej scenie w Warszawie w latach 1948-1950. Jej gra charakteryzowała się niezwykłą charyzmą i emocjonalnością, co przyniosło jej uznanie w szeregach stołecznych teatrów, takich jak Ludowe Teatr Muzyczny (1950–1951) oraz Teatr Nowy (1951–1955). Od 1955 do 1971 roku występowała w Operetce Warszawskiej, gdzie zyskała jeszcze większe uznanie.
Ostatnią rolą, którą zagrała, była postać starej baby w operze „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” autorstwa Wojciecha Bogusławskiego z muzyką Jana Stefaniego, w reżyserii Jerzego Rakowieckiego.
Warto nadmienić, iż Bielicka zagrała w zaledwie jednym filmie, który nosił tytuł „Zakazane piosenki”. Film, zrealizowany w 1946 roku przez Leonarda Buczkowskiego, pokazał jej talent jako deklamatorki, mimo ograniczonej obecności na szklanym ekranie.
Po zakończeniu swojej kariery artystycznej, przeszła na emeryturę. Ostatecznie spoczęła na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 252-6-11, gdzie mogą ją odwiedzać ci, którzy pragną oddać hołd tej niezwykłej artystce.
Odznaczenia i nagrody
Maria Bielicka, znakomita postać w świecie kultury, otrzymała szereg szczególnych nobilitacji, które podkreślają jej profesjonalizm oraz wkład w rozwój sztuki. Poniżej przedstawiamy listę jej odznaczeń i nagród, które stanowią dowód na uznanie jej talentu i zaangażowania:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1984 roku,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, zdobyty w 1972 roku,
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy, który otrzymała w 1974 roku,
- Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany w 1970 roku,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany w 1955 roku,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej, przyznany w 1980 roku,
- Honorowa Odznaka Ligi Kobiet, zyskalna w 1980 roku,
- Srebrna Maska – nagroda dla najlepszego aktora sezonu, zdobyta za rolę Matki w „Dwóch teatrach” oraz Celiny Bełskiej w „Domu kobiet” w 1989 roku.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: BOLESŁAW SZCZEPAŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.02.2020 r.]
- Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985 r., s. 343.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Magdalena Wleklik | Czesław Knapczyński | Piotr Zaborowski (aktor) | Irena Lewandowska (tłumaczka) | Zofia Mrozowska | Henryk Błażejczyk | Arkadiusz Smoleński | Józef Lipski (autor tekstów) | Mateusz Nagórski | Aleksander Maliszewski | Diox | Jadwiga Umińska | Hanna Balińska | Jean Epstein | Maryla Karwowska | Maria Bogusławska | Dariusz Krzysztof Zawiślak | Jerzy Ficowski | Bartosz Zaczykiewicz | Janina Korolewicz-WaydowaOceń: Maria Bielicka