Irena Lewandowska (tłumaczka)


Irena Lewandowska, urodzona 11 lipca 1931 roku w Warszawie, a zmarła 5 grudnia 2018 roku w tym samym mieście, była wybitną postacią w dziedzinie tłumaczeń literackich.

Jej specjalizacją była literatura pochodząca z obszaru języków rosyjskojęzycznych, co czyniło ją znaczącą influencerką w polskim świecie literackim.

Życiorys

Irena Lewandowska urodziła się 11 lipca 1931 roku, jako córka znanego dziennikarza Samuela Kletza oraz pielęgniarki Julii Ity Mebel. Po wojnie, w czasie okupacji, przyjęła nazwisko Lewandowska. Jej życie po wojnie związane było z Łodzią, gdzie ukończyła liceum ogólnokształcące, zdobywając solidne fundamenty wykształcenia.

W latach 1950–1955 studiowała ekonomię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, gdzie uzyskała tytuł magistra. Wtedy to była aktywną członkinią Związku Młodzieży Polskiej, biorąc udział w licznych przedsięwzięciach związanych z działalnością społeczno-kulturalną.

Irena Lewandowska znana była jako utalentowana tłumaczka, która przełożyła na język polski wiele dzieł literackich, w tym książki autorstwa takich pisarzy jak Michaił Bułhakow, Arkadij Strugacki, Borys Strugacki, Wieniedikt Jerofiejew, Bułat Okudżawa, Aleksander Sołżenicyn, Kira Bułyczow i Anna Politkowska. Tłumaczyła również różnorodne opowiadania fantastyczne, które ukazywały się w miesięczniku Fantastyka oraz w antologiach takich jak Rakietowe szlaki, Kroki w nieznane i Klasyka rosyjskiej SF.

Podczas swojej kariery współpracowała z Witoldem Dąbrowskim, z którym stworzyła wspólne przekłady, między innymi do powieści Mistrz i Małgorzata (1969) oraz Jeden dzień Iwana Denisowicza. Dąbrowski był również jej partnerem życiowym, a razem wychowywali córkę Justynę Dąbrowską, która przyszła na świat w 1960 roku i obecnie pracuje jako psycholożka.

W styczniu 1976 roku Irena Lewandowska złożyła podpis pod listem protestacyjnym kierowanym do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL, wyrażając swoje niezadowolenie z proponowanych zmian w konstytucji. Od 1971 roku była członkinią Związku Literatów Polskich, a od 1989 roku należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiego PEN Clubu, w którym to organizowała prace komisji rewizyjnej w latach 1991-1999 oraz zasiadała w Zarządzie w latach 1999-2011.

W latach 1995–2008 Lewandowska współpracowała z redakcją „Gazety Wyborczej”, gdzie publikowała różne artykuły i eseje, dzieląc się swoim bogatym doświadczeniem i wiedzą. Odeszła z tego świata 5 grudnia 2018 roku, a jej ciała spoczęło na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera II B 28, rząd 11, grób 26).

Odznaczenia i wyróżnienia

Irena Lewandowska, jako wybitna tłumaczka, zdobyła wiele prestiżowych nagród oraz odznaczeń w uznaniu za swoje osiągnięcia i wkład w kulturę. Do jej największych wyróżnień należą:

  • 1976 – Srebrny Krzyż Zasługi,
  • 15 listopada 2007 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,
  • 17 marca 2011 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, wolności słowa i wolnych mediów”,
  • Nagroda Literacka ZAiKS-u za rok 1992,
  • Nagroda Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych za rok 1992,
  • Nagroda Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich za rok 1993.

Przekłady

Oto lista znaczących dzieł, które zostały przetłumaczone przez Irenę Lewandowską, rozszerzając nasze zrozumienie literatury rosyjskiej oraz wschodnioeuropejskiej.

  • Michaił Bułhakow – Psie serce,
  • Michaił Bułhakow – Mistrz i Małgorzata (wspólnie z Witoldem Dąbrowskim),
  • Michaił Bułhakow – Biała gwardia (wspólnie z Witoldem Dąbrowskim),
  • Michaił Bułhakow – Diaboliada (wspólnie z Witoldem Dąbrowskim),
  • Michaił Bułhakow – Fatalne jaja (wspólnie z Witoldem Dąbrowskim),
  • Michaił Bułhakow – Życie pana Moliera (wspólnie z Witoldem Dąbrowskim),
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Piknik na skraju drogi,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Koniec akcji „Arka”,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Kulawy los,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Pora deszczów,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Żuk w mrowisku,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Fale tłumią wiatr,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Ślimak na zboczu,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Przyjaciel z piekła,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Sprawa zabójstwa,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Miliard lat przed końcem świata,
  • Arkadij i Boris Strugaccy – Hotel Pod Poległym Alpinistą,
  • Aleksandr Sołżenicyn – Jeden dzień Iwana Denisowicza (wspólnie z Witoldem Dąbrowskim),
  • Anna Politkowska – Druga wojna czeczeńska,
  • Kir Bułyczow – Podróże Alicji,
  • Aleksandr Abramow i Siergiej Abramow – Jeźdźcy znikąd,
  • Władimir Sorokin – Kolejka,
  • Olga Czajkowska – Powróć do nas, sowo…,
  • Ahto Levi – Notatnik Szarego Wilka (wspólnie z Witoldem Dąbrowskim),
  • Wieniedikt Jerofiejew – Zapiski psychopaty,
  • Borys Możajew – Żywy.

Przypisy

  1. EwaE. Głębicka, Irena LEWANDOWSKA – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku [online], www.ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 01.06.2024 r.]
  2. Rejestr Spadkowy PL: wyszukiwanie wpisu [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 01.06.2024 r.]
  3. Irena Lewandowska nie żyje. Tłumaczka m.in. "Mistrza i Małgorzaty", dziennikarka "Wyborczej", miała 87 lat [online], wyborcza.pl, 07.12.2018 r. [dostęp 01.06.2024 r.]
  4. a b Nie żyje tłumaczka Irena Lewandowska. dzieje.pl. [dostęp 07.12.2018 r.].
  5. Miejsce pochówku. [dostęp 21.12.2018 r.]
  6. Warszawa. Medale Gloria Artis dla członków TKT. e-teatr.pl, 15.11.2007 r. [dostęp 29.06.2011 r.]
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17.03.2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624).
  8. Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.

Oceń: Irena Lewandowska (tłumaczka)

Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:21