Ludwik Bergson (1863–1940)

---

Życiorys

Urodziny Ludwika Bergsona miały miejsce w Warszawie, w rodzinie żydowskiej, która dobrze wkomponowała się w społeczeństwo. Był on synem Michała Bergsona (1831–1919) oraz Julii Bauman (1842–1909). Jego genealogia sięga prapraprawnuka Szmula Zbytkowera (1727–1801), a także praprawnuka Bera Sonnenberga (1764–1822), od którego imienia pochodzi nazwisko Bergsonów. Można go również uznać za prawnuka Gabriela Bergsona (1790–1844) oraz wnuka Ludwika Bergsona (1808–1857). W dniu 25 czerwca 1893 roku wziął ślub z Dorą Landau, która zmarła w 1940 roku.

Ukończył edukację na wydziale chemicznym Politechniki Ryskiej, gdzie miał zaszczyt być członkiem korporacji akademickiej Arkonia. W latach 1883–1886 pełnił ważne funkcje jako wiceprezes oraz prezes tej korporacji. W 1891 roku został właścicielem firmy węglowej Samuel & Ludwik Bergson w Warszawie.

Jego działalność społeczna obejmowała m.in. pełnienie roli prezesa Fundacji Tanich Mieszkań im. H. i L. Wawelbergów oraz kuratora Głównego Domu Schronienia Ubogich Starców i Sierot Starozakonnych w Warszawie. Był także prezesem Stowarzyszenia Subiektów Handlowych Wyznania Mojżeszowego, członkiem Rady Opiekuńczej Szkół Zgromadzenia Kupców m. st. Warszawy, a także dyrektorem fabryki Kabel. Należał do Stowarzyszenia Techników Polskich oraz Stowarzyszenia Właścicieli Nieruchomości. Jako aktywny członek społeczności, fundował wiele instytucji filantropijnych i szpitalnych, będąc również członkiem dożywotnim PCK, PBK, LOPP oraz LMK i innych organizacji społecznych.

Okres II wojny światowej był dla Ludwika tragiczny. Został przesiedlony do warszawskiego getta, gdzie wspólnie z żoną podjął dramatyczną decyzję o samobójstwie. Po zakończeniu wojny znalazł miejsce spoczynku na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie.

---

Oceń: Ludwik Bergson (1863–1940)

---