Stefan Benzef


Stefan Benzef, znany również jako Samuel Benzef lub Samuel Stefan Benzef, był polskim działaczem bankowym. Urodził się 31 stycznia 1876 roku w Warszawie, a zmarł 8 czerwca 1951 roku.

Życiorys

Stefan Benzef był synem Leopolda i Doroty Nadziei, a jego życie rozpoczęło się w chwili, gdy w kościele św. Jana w Warszawie przyjął chrzest w 1906 roku. W swojej karierze pełnił wiele istotnych funkcji, zaczynając od prokurenta oddziału Azowsko-Dońskiego Banku Handlowego w Warszawie, gdzie pracował w latach 1900–1909. W 1909 objął stanowisko prezesa Warszawskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu dla Handlu, Przemysłu i Rolnictwa, a później, od 1910 do 1925 roku, był dyrektorem Banku dla Handlu i Przemysłu w Warszawie SA, powracając na stanowisko prezesa i dyrektora naczelnego w 1922 roku.

Właśnie w ramach działalności bankowej powstała Komisja Zapomogowa, której nadano imię Stefana Benzefa. Jego zaangażowanie w sektorze bankowym obejmowało także funkcję wiceprezesa oraz zasiadanie w radzie zarządzającej Polskiego Banku Reasekuracyjnego „Lechia” w 1919 roku. Benzef był nie tylko dynamicznym bankowcem, ale także członkiem wielu rad nadzorczych oraz komisji rewizyjnych, w tym Banku von Danzig, Banku Polskiego, Zakładów Chemicznych „Kutno” oraz Polskich Zakładów „Markoni”, a także Polskiego Towarzystwa Elektrycznego S.A. od 1926 roku.

Jego działalność wykraczała daleko poza finanse – Stefan Benzef angażował się w działalność organizacji gospodarczych, politycznych i charytatywnych. Był aktywnym członkiem Związku Banków Polski Zachodniej oraz Związku Banków w Polsce aż do 1925 roku. Pełnił również funkcję skarbnika Komitetu Głównego Działu Polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej, która odbyła się w Paryżu w 1925 roku.

W obszarze współpracy międzynarodowej pełnił szereg kluczowych ról w bilateralnych samorządach gospodarczych. Jako prezes Izby Handlowej Polsko-Kolumbijskiej oraz wiceprezes Izby Handlowej Polsko-Rumuńskiej i Polsko-Ameryki Łacińskiej wprowadzał innowacyjne rozwiązania. Był również członkiem zarządu Izby Handlowej Polsko-Belgijskiej oraz Polsko-Sowieckiej, a także prezydentem komisji rewizyjnej Izby Handlowej Polsko-Francuskiej. Dodatkowo sprawował funkcję II wiceprezesa Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej.

Stefan Benzef zmarł 8 czerwca 1951 roku, zostając pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 284a wprost-4-20). To miejsce spoczynku dzielił z żoną, Różą z Rozenbaumów, pianistką, która zmarła w 1935 roku, a której wspólne życie z Stefanem zaczęło się 26 kwietnia 1906 roku. Para doczekała się dwojga córek, które pozostały w pamięci jako owoc ich miłości.

Ordery i odznaczenia

Stefan Benzef jest postacią wyróżniającą się na tle historii Polski, szczególnie pod względem jego osiągnięć i uznania, które zdobył podczas swojej kariery. Jego niezwykłe zasługi zostały dostrzeżone i docenione poprzez przyznane mu odznaczenia, które stanowią odzwierciedlenie jego pracy na rzecz kraju.

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1924 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice” przyznany przez Stolicę Apostolską.

Przypisy

  1. Benzef Stefan, data śmierci 08.06.1951 [online] [dostęp 29.06.2021 r.]
  2. a b Cmentarz Stare Powązki: RÓŻA BENZEFOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.03.2019 r.]
  3. Władze Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej. „Biuletyn Polsko-Łacińsko-Amerykański”, nr 10, 1935 r.
  4. Ś. p. Róża Benzefowa. „Kurier Warszawski”, nr 180, 04.07.1935 r.
  5. Wojciech Morawski: Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 1996, s. 61, 65, 89.
  6. Wojciech Morawski: Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 1996, s. 43.
  7. Wojciech Morawski: Bankowość prywatna w II Rzeczypospolitej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 1996, s. 44.
  8. Polski Bank Reasekuracyjny „Lechia”. „Kurier Asekuracyjny”, nr 11–12 (761–762) z 20.06.1919 r.
  9. Stan rachunków Banku dla Handlu i Przemysłu w Warszawie na dzień 01.07.1922 r., „Głos Polski”, nr 216, 09.08.1922 r.
  10. Ogłoszenie. „Głos Lubelski”, nr 330, 01.12.1922 r.
  11. Firmy. „Gazeta Lwowska”, nr 173, 10.08.1922 r.
  12. Sanacja w dziedzinie reasekuracji. „Gazeta Bankowa”, nr 7, 25.04.1924 r.
  13. Konstytucyjne zebranie akcjonariuszy Banku Polskiego. „Gazeta Bankowa”, nr 7, 25.04.1924 r.
  14. Pierwsze walne zebranie akcjon. Banku Polskiego. „Gazeta Bydgoska”, nr 40, 19.02.1925 r.
  15. Z Banku Polskiego. „Orędownik Wrzesiński”, nr 20, 17.02.1925 r.
  16. Listy do redakcji. „Nowa Gazeta”, nr 324, 20.07.1909 r.
  17. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
  18. Polska na Wystawie Paryskiej 1925. „Architekt”, nr 3, 1924 r.

Oceń: Stefan Benzef

Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:7