Herman Czerniakow

Działalność drukarni była szczegółowo dokumentowana w protokołach inspekcji Starszego Inspektora Fabrycznego (SIF) w latach 1907–1910. W tym okresie Czerniakow zatrudniał od 8 do 12 pracowników, w tym sporo młodocianych, co w misji przyczyniło się do kształtowania łódzkiego rynku pracy. Wypłacał wynagrodzenia w przedziale od 1000 do 2000 rubli rocznie, co w kontekście ówczesnych standardów stanowiło znaczną kwotę. Jego firma była zarządzana przez niego samego, a wynagrodzenia dla majstra i urzędnika odpowiedzialnego za rachunki wynosiły od 200 do 300 rubli rocznie. Z kolei Dr Maurycy Krotowski, odpowiedzialny za opiekę lekarską nad pracownikami, otrzymywał 50 rubli rocznie za swoje usługi.

Podczas inspekcji w 1907 roku, po zarzutach o nadmierne eksploatowanie robotników, Czerniakow przeciwdziałał tym oskarżeniom, przytaczając standardowy rozkład pracy w Łodzi, który przewidywał rozpoczęcie o godzinie 8:00 z przerwą jednogodzinną na obiad, a kończący dzień pracy o 18:30.

W swojej drukarni Czerniakow dysponował nowoczesnym sprzętem, w tym dwiema maszynami typograficznymi, prasą litograficzną oraz dziurkarką. Protokoły inspekcyjne dokumentowały także szczegółowe informacje dotyczące produkcji. W latach 1907–1908 w drukarni wykonano 100 000 sztuk opakowań o wartości 1000 rubli oraz 150 000 etykiet wycenionych na 1500 rubli.

Po tragicznej śmierci Hermana Czerniakowa 1 października 1908 roku, jego żona Anna przejęła zarządzanie drukarnią. Już 14 października, zaledwie 10 dni po jego śmierci, wystąpiła o uzyskanie koncesji na swoje imię, argumentując, że posiada majątek w wysokości 5000 rubli oraz odpowiednie wyposażenie drukarni. W 1911 roku zadecydowała o przeniesieniu działalności do lokalu przy ul. Południowej 26. W 1908, 1911 i 1914 roku w drukarni wykonano także kilka druków. Niestety, w 1915 roku, wskutek rekwizycji maszyn oraz metali przez Niemców, drukarnia „H. Czerniakow i S-ka” została najprawdopodobniej zlikwidowana.