Krzysztof Gosztyła

---

Życiorys

Od najmłodszych lat Krzysztof Gosztyła z pasją eksplorował świat aktorstwa, mając na swoim koncie debiutancką rolę w filmie Do przerwy 0:1. W przekroju pierwszej połowy lat 70., zdecydował się na edukację w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, jednak po upływie dwóch lat przeniósł się na Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jego debiut teatralny miał miejsce w Operetce Witolda Gombrowicza, gdzie wcielił się w postać Pana, zrealizowanej w reżyserii Macieja Prusa na deskach Teatru Dramatycznego w Warszawie.

W tym mieście Gosztyła zyskał uznanie występując w renomowanych instytucjach teatralnych. Jego kariera obejmowała m.in. Teatr Dramatyczny w Warszawie, gdzie grał na przełomie lat 80. i 90. oraz Teatr Scena Prezentacje, w którym występował w latach 80. Pracował także w Teatrze Polskim z lat 1984–1987, a następnie w Teatrze na Woli w 1993 roku, Teatrze Muzycznym „Roma” w 1994, Teatrze Narodowym (1997–1999) oraz Teatrze Wielkim w 1999 roku. Jego kariera teatralna obejmuje również Ateneum (od 2000) oraz Teatr Żydowski (2002), jak również Teatr Rampa (2003). Ponadto, występował w teatrze krakowskim, zarówno w „Bagatela” (2003), jak i Teatrze KTO (2005).

Nie można zapomnieć o jego działalności jako popularny lektor audiobooków, gdzie na nowo odkrywa literaturę i wprowadza słuchaczy w świat słowa mówionego.

Filmografia

Filmografia Krzysztofa Gosztyły obejmuje różnorodne role, które pokrywają kilka dekad jego kariery aktorskiej. W 2022 roku wystąpił w filmie Bejbis jako święty Mikołaj, co jest jednym z jego najnowszych osiągnięć.

W ciągu lat 2009–2020, zyskał popularność w serialu Blondynka, w którym wcielał się w postać doktor Jan Fus.

W 2009 roku zagrał w:

• Tancerze jako Adam Abłamowicz,
• Taras Bulba w roli Koźniewskiego.

W starszych produkcjach, takich jak Dziki z 2004 roku, był postacią Tadeusza „Dzikiego” w odcinkach od 1 do 10. W latach 2003–2006 był narratorem w Magiczne drzewo.

Jego filmowe osiągnięcia obejmują również rolę rzeźbiarza Jean Baptiste Auguste Clesinger w filmie Chopin. Pragnienie miłości z 2002 roku oraz kanclerza Jerzego Ossolińskiego w Ogniem i mieczem (2000 oraz 1999).

Na początku kariery, w 1998 roku pojawił się w Złotopolscy jako Andrzej Zapotoczny, a dwa lata wcześniej zagrał lekarza w Łóżko Wierszynina.

Nie można zapomnieć o jego rolach w Dom (1996) jako ubek oraz w Pułkownik Kwiatkowski (1995) jako lekarz, a także w Honor dla niezaawansowanych w roli mecenasa.

W latach 90-tych jego kariera rozwijała się dynamicznie, z postaciami takimi jak powód w sprawie prowadzonej przez Agatę Szymańską w Zespół adwokacki (1994) oraz narrator w Humer i inni (1994).

Jako część międzynarodowej kinematografii, wystąpił w Les Nouveaux Exploits D’Arsène Lupin (1993) oraz w Le Retour d’Arsène Lupin (1989), a w 1988 roku był doktorem Łomnickim w Schodami w górę, schodami w dół.

Przyjrzyjmy się jeszcze wcześniejszym latom jego działalności artystycznej, ze szczególnym uwzględnieniem ról w Tabu (1987) oraz Komediantka, w której wystąpił jako Andrzej Grzesikiewicz w dwóch produkcjach (1986).

Na przestrzeni lat pokazuje różnorodność swoich talentów, zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych, co czyni go cenionym aktorem w polskim świecie filmu.

Dubbing

Krzysztof Gosztyła to znakomity przedstawiciel polskiego dubbingu, którego osiągnięcia na tej płaszczyźnie są imponujące. Jego zdolności aktorskie sprawiły, że wiele postaci w popularnych produkcjach filmowych zyskało niepowtarzalny charakter.

• 2014: Czarownica – Król Henryk,
• 2009: Gwiazda Kopernika,
• 2007: Happy Wkręt – Szef Wilk,
• 2005: Batman kontra Drakula – Dracula,
• 2004: Bionicle 2: Legendy Metru Nui – Turaga Lhikan,
• 2001: Harry Potter i Kamień Filozoficzny – Rubeus Hagrid,
• 2000: Droga do El Dorado – Cortes,
• 1999: Tarzan – Kerchak,
• 1997: Księżniczka Sissi – Arkas,
• 1996: Dzwonnik z Notre Dame – Frollo,
• 1984: Cztery pory roku,
• 1966: Jak Grinch ukradł święta.

Rola Krzysztofa Gosztyły w świecie dubbingu to przykład profesjonalizmu oraz pasji, co w efekcie przyniosło mu uznanie wśród zarówno widzów, jak i krytyków. Dzięki jego talentowi, wiele postaci filmowych stało się bardziej autentycznych i bliskich sercom widzów.

Słuchowiska radiowe

Na przestrzeni lat, Krzysztof Gosztyła zrealizował mnożstwo słuchowisk radiowych, w których przybliżał publiczności dramaty klasyczne i współczesne. Jego twórczość obejmuje różnorodne teksty autorów z różnych epok, co czyni jego dorobek bardzo wszechstronnym.

W poniższej liście przedstawiono niektóre z najważniejszych projektów słuchowiskowych Gosztyły:

• Sofokles, Król Edyp (2017),
• William Szekspir, Król Lear (2016),
• Henryk Bardijewski, Sen nocy jesiennej (2015),
• Henryk Bardijewski, Sezon atrakcji (2014),
• Fiodor Dostojewski, Czy będzie pan mnie kochał (2014),
• Roland Topor, Cztery róże dla Lucienne (2013),
• Czesław Straszewicz, Turyści z bocianich gniazd (2013),
• Janusz Korczak, Senat szaleńców. Humoreska ponura (2012),
• Ryszard Ulicki, Sztuka na trzech mężczyzn i tyleż samo starych zegarków (2012),
• Henryk Ibsen, Gdy wstaniemy z martwych (2012),
• Heinrich von Kleist, Markiza O. (2012),
• Boris Akunin, Mewa (2012),
• Wojciech Fułek, Łóżka (2012),
• Eurypides, Medea (2012),
• William Szekspir, Burza (2011),
• Janusz Głowacki, Fortynbras się upił (2011),
• William Szekspir, Hamlet (2011),
• Ireneusz Iredyński, Pan Muchol (2011),
• Zofia Posmysz, Pasażerka (2010),
• Antoni Czechow, Trzy siostry (2010),
• Alfred de Musset, Noc wenecka (2010),
• Zbigniew Wojnarowski, Pętla czasu (2010),
• Piotr Cieński, Staniesz się falą (o Jacku Kaczmarskim) (2010),
• Stanisław Grochowiak, Szachy (2009),
• Karol Hubert Rostworowski, Niespodzianka (2009),
• Elżbieta Łukomska, Sprawa Galileusza (2009),
• Jerzy Krzysztoń, Obłęd (2009),
• Jerzy Andrzejewski, Ład serca (2009),
• Janusz Głowacki, Antygona w Nowym Jorku (2009),
• Jakub Michalak, Bieda show (2009),
• Stanisław Ignacy Witkiewicz, Mątwa (2009),
• Melchior Wańkowicz, Ziele na kraterze (2009),
• William Szekspir, Zimowa opowieść (2009),
• Thomas Bernhard, Plac bohaterów (2009),
• Eugen Ruge, Resztka ciepła (2009),
• Karl Dedecius, Stalingrad (2008),
• Julien Green, Nieprzyjaciel (2008),
• Adam Bauman, Złodziej głosów (2008),
• Paula Sabolová Jelínková, Wstępując w mgłę (2008),
• Henryk Bardijewski, Bieg na nieznanym dystansie (2008),
• Jerzy Andrzejewski, Teraz na ciebie zagłada (2008),
• Jan Grzegorczyk, Cudze pole, czyli Przypadki księdza Grosera (2008),
• Uładzimier Arłou, Łaska księcia Hieronima (2007),
• Andrzej Mularczyk, Oszołom (2007),
• Vaclav Havel, Audiencja (2006),
• Władysław Stanisław Reymont, Zabiłem! (2006),
• Borys Pasternak, Doktor Żywago (2006),
• Adam Bauman, Motel w pół drogi (2006),
• Pavel Kohout, Pat, czyli królewska gra (2005),
• William Saroyan, Pewnego dnia o zmierzchu świata (2005),
• Lew Tołstoj, Wojna i pokój (2004),
• Juliusz Słowacki, Sen srebrny Salomei (2003),
• Antonio Tabucchi, Requiem (2002),
• Michaił Bułhakow, Mistrz i Małgorzata (2002),
• John Ronald Reuel Tolkien, Dwie wieże (2002),
• Ernest Hemingway, Piąta kolumna (2002),
• Cezary Harasimowicz, Dziesięć pięter (2001),
• Jarosław Iwaszkiewicz, Maskarada (2000),
• Jaroslav Hašek, Przygody dobrego wojaka Szwejka (2000),
• Samuel Beckett, Ostatnia taśma Krappa (1999),
• Edward Redliński, Krfotok (1999),
• Jarosław Abramow-Newerly, Dosiąść szatana (1998),
• Witold Gombrowicz, Trans-Atlantyk (1996),
• Molier, Mieszczanin szlachcicem (1995),
• Mario Vargas Llosa, Rozmowa w katedrze (1995),
• Andrzej Mularczyk, Solo na trąbkę (1995),
• Tadeusz Różewicz, Kartoteka (1994),
• Leopold Tyrmand, Zły (1994),
• Jarosław Iwaszkiewicz, Matka Joanna od Aniołów (1993),
• Robert Brutter, Rekontra (1993),
• Frederick Forsyth, Czysta robota (1993),
• Guy Meredith, Symfonia niespodzianek (1993),
• Ireneusz Iredyński, Ryba płynie za mordercą (1993),
• Robert Brutter, Nie opłaca się bić Maxa (1993),
• Robert Brutter, Parszywy dublet (1993),
• Antoni Czechow, Trzpiotka (1993),
• Jack London, Martin Eden (1990),
• Ireneusz Iredyński, Kreacja (1988),
• Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Trzy serca (1988),
• Andrzej Szypulski, Wstęp do teorii chaosu,
• Marian Sworzeń, Wszystko będzie dobrze,
• Henryk Bardijewski, Lukrecjusz,
• Ernest Bryll, Na ganeczku snu,
• Agatha Christie, Czerwony sygnał,
• Agatha Christie, Ostatni seans,
• Agatha Christie, Ogar śmierci,
• Agatha Christie, Radio,
• Agatha Christie, S.O.S,
• Denis Diderot, Rozmowa ojca z dziećmi,
• Ronald Harwood, Kolaboracja,
• Witold Malesa, Spór estetyczny,
• Janusz Osica, Andrzej Sowa, Marszałek Śmigły – Adam Zawisza,
• Marek Hłasko, Pijany o 12 w południe,
• Kazimierz Orłoś, Pudełko,
• Janusz Głowacki, Paradis,
• Antoni Czechow, Niedźwiedź,
• Gilbert Keith Chesterton, Lustro pana sędziego,
• Antonio Tabucchi, …twierdzi Pereira,
• Henryk Ibsen, Rosmersholm,
• Dario Fo, Trzy zbiry,
• Friedrich Dürrenmatt, Jesienny wieczór,
• Patrick Süskind, Kontrabasista.

Wielość i różnorodność adaptacji literackich, które Krzysztof Gosztyła przeniósł na antenę radiową, świadczą o jego wielkim talentach interpretacyjnych oraz głębokim zrozumieniu sztuki słuchowiskowej.

Audiobooki

Oto zestawienie audiobooków, w które zaangażował się Krzysztof Gosztyła przez ostatnie lata, obejmujące różnorodne gatunki literackie i znanych autorów.

• 2023: Zbroja światła (Ken Follett),
• 2022: Królestwo (Jo Nesbo),
• 2021: Afekt (Remigiusz Mróz),
• 2020: Precedens (Remigiusz Mróz),
• 2020: Ekstradycja (Remigiusz Mróz),
• 2019: Invictus (Marcin Ciszewski),
• 2019: Pan Tadeusz (Adam Mickiewicz),
• 2019: Wyrok (Remigiusz Mróz),
• 2018: Testament (Remigiusz Mróz),
• 2018: Oskarżenie (Remigiusz Mróz),
• 2018: Inwigilacja (Remigiusz Mróz),
• 2018: Immunitet (Remigiusz Mróz),
• 2018: Rewizja (Remigiusz Mróz),
• 2018: Zaginięcie (Remigiusz Mróz),
• 2018: Kasacja (Remigiusz Mróz),
• 2018: Pokraj (Andrzej Saramonowicz),
• 2016: Lśnienie (Narrator),
• 2015: Metro 2035 (Dmitrij Głuchowski),
• 2013: Lux perpetua (Andrzej Sapkowski),
• 2013: Imię róży (Umberto Eco),
• 2013: Metro 2033 (Dmitrij Głuchowski),
• 2012: Boży bojownicy (Andrzej Sapkowski),
• 2012: Niewierni (Vincent V. Severski),
• 2012: Diuna (Frank Herbert),
• 2012: Nielegalni (Vincent V. Severski),
• 2010: Millennium: Zamek z piasku, który runął (Stieg Larsson),
• 2010: Millennium: Dziewczyna, która igrała z ogniem (Stieg Larsson),
• 2010: Millennium: Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet (Stieg Larsson),
• 2010: Imię róży (Umberto Eco),
• 2011: Azazel (Boris Akunin),
• 2011: Gambit turecki (Boris Akunin),
• 2011: Inne pieśni (Jacek Dukaj),
• 2009: Narrenturm (Andrzej Sapkowski),
• 2007: Victoria (Cezary Harasimowicz).

W ten sposób, Krzysztof Gosztyła wzbogacił polski rynek audiobooków o wiele cennych tytułów, które z pewnością trafiły w gusta wielu słuchaczy.

Nagrody i wyróżnienia

Krzysztof Gosztyła, znany artysta, został uhonorowany wieloma prestiżowymi wyróżnieniami w trakcie swojej kariery. Poniżej przedstawiamy listę jego osiągnięć:

• wielki Splendor (1998),
• złoty Mikrofon (2006),
• srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2014).

---

Oceń: Krzysztof Gosztyła

---