Jerzy Ziarnik, urodzony 5 lipca 1931 roku w Warszawie, to postać niezapomniana w polskim przemyśle filmowym. Jego twórczość obejmowała zarówno filmy dokumentalne, jak i fabularne, co czyniło go wszechstronnym reżyserem i scenarzystą.
Ziarnik zmarł 31 grudnia 1999 roku w swojej rodzimej Warszawie, zostawiając po sobie dziedzictwo, które na zawsze wpisało się w historię kina.
Życiorys
Jerzy Ziarnik był wybitnym reżyserem, który ukończył swoje studia na Wydziale Reżyserii Wszechrosyjskiego Państwowego Uniwersytetu Kinematografii im. S.A. Gierasimowa w Moskwie. Jego pasja do sztuki filmowej i reżyserii zaprowadziła go do wielu niezwykłych projektów.
W roku 1955 przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co miało istotny wpływ na jego życie zawodowe i osobiste w ówczesnej rzeczywistości. Po zakończeniu jego drogi artystycznej, Jerzy Ziarnik znalazł spokój w ostatnim miejscu spoczynku, którym jest cmentarz Powązkowski, gdzie został pochowany w kwaterze 146-5-25.
Filmografia
Oto obszerna lista filmów fabularnych oraz seriali, które powstały pod kierunkiem Jerzego Ziarnika. Jest to artysta o bogatym dorobku, który zyskał uznanie wśród krytyków oraz publiczności.
- 1979 – Marsz w Historię (1) w „Tajemnica Enigmy” – Edward Rydz-Śmigły,
- 1971 – „Niebieskie jak Morze Czarne” – reżyseria, scenariusz,
- 1971 – „Kłopotliwy gość” – reżyseria, scenariusz, dialogi,
- 1969 – „Nowy” – reżyseria, scenariusz, dialogi, obsada aktorska,
- 1967 – „Wycieczka w nieznane” – reżyseria, scenariusz,
- 1964 – Pierwszy reportaż (1), Niepowtarzalne zdjęcia (3), Zakochane duchy (5), Willa na Przedmieściu (7) w „Barbara i Jan” – reżyseria, scenariusz,
Wielki wkład Jerzego Ziarnika w dokumentalistykę, krótkometrażowe filmy oraz animacje również zasługuje na wyróżnienie. To świadczy o niezwykle różnorodnym podejściu artysty do sztuki filmowej.
- 1995 – „Dawno, dawno temu” – reżyseria, scenariusz,
- 1994 – „W służbie Orła Białego” – realizacja, scenariusz, komentarz,
- 1992 – „Ignacy Jan Paderewski” 1860-1941 – realizacja,
- 1988 – „Drogi do niepodległości” – realizacja, scenariusz,
- 1986 – „Mistrz – Prezydent” – realizacja, scenariusz,
- 1985 – „Warszawa lat 1923 – 1928” – reżyseria, scenariusz,
- 1985 – „Warszawa lat 1915 – 1922” – reżyseria, scenariusz,
- 1985 – „Społeczne niepokoje” – reżyseria, scenariusz,
- 1985 – „Przed wielką wojną” – reżyseria, scenariusz,
- 1980 – „Polskie krajobrazy” – reżyseria,
- 1980 – „Polska 80” – reżyseria,
- 1980 – „Maszyny ciężkie i super ciężkie” – reżyseria,
- 1979 – „W służbie narodu” – reżyseria,
- 1979 – „Szkice do portretu jubilatki” – reżyseria,
- 1979 – „Prawo do kultury” – reżyseria,
- 1979 – „Pogodna Jesień” – realizacja, scenariusz,
- 1979 – „Patrzę na twoją fotografię” – realizacja, scenariusz,
- 1979 – „Hanower-79” – reżyseria,
- 1978 – „Pierścienie Białeckiego” – reżyseria, scenariusz,
- 1978 – „Kłopoty z pierścieniami” – reżyseria,
- 1978 – „Jeden z 460” – reżyseria, scenariusz,
- 1977 – „Wyroby ze spiekanych proszków metali w W.Z.M.” – reżyseria,
- 1976 – „Krowom niebo do pyska” – reżyseria, scenariusz,
- 1975 – „Nasze horyzonty” – reżyseria, scenariusz,
- 1975 – „Drużba znaczy przyjaźń” – reżyseria,
- 1975 – „Czas przyśpieszeń” – reżyseria,
- 1974 – „Najmłodsi żołnierze” – realizacja, scenariusz,
- 1973 – „Polska naszych dni” – reżyseria,
- 1973 – „Pałace do wzięcia” – reżyseria, scenariusz, komentarz,
- 1973 – „Mianuję obywatela aktorem” – reżyseria, scenariusz,
- 1973 – „Komu zabytek” – realizacja,
- 1973 – „I ty możesz być mecenasem” – reżyseria,
- 1972 – „Strumień i źródło” – reżyseria,
- 1972 – „Przyszłość zaczyna się dzisiaj” – reżyseria,
- 1972 – „Cierpienia młodego wynalazcy” – reżyseria, scenariusz,
- 1971 – „Hanuszkiewicz” – reżyseria,
- 1970 – „Szkice do portretu reżysera” – realizacja,
- 1969 – „Pierwszy dzień w pracy” – reżyseria, scenariusz,
- 1969 – „Klińszczacy” – reżyseria, scenariusz,
- 1968 – „W zaklętym kręgu” – realizacja,
- 1968 – „Na planie” – realizacja,
- 1967 – „Co to jest Dudek?” – realizacja,
- 1966 – „Nowy Pracownik” – reżyseria, scenariusz,
- 1966 – „Muzeum” – reżyseria,
- 1966 – „Gry i Zabawy” – reżyseria,
- 1966 – „Dom Matysiaków” – reżyseria, scenariusz,
- 1964 – „Życie zaczyna się wcześniej” – reżyseria,
- 1963 – „Ziemia Wielkopolska” – reżyseria,
- 1963 – „Rodzice” – realizacja, scenariusz,
- 1963 – „Powszedni dzień gestapowca Schmidta” – realizacja,
- 1963 – „Po 70 latach” – reżyseria,
- 1962 – „Z tamtej strony okienka” – reżyseria,
- 1961 – „W kręgu ciszy” – reżyseria, scenariusz,
- 1959 – „Najlepsze chwile naszego życia” – reżyseria, scenariusz,
- 1959 – „Kochamy dzieci” – reżyseria,
- 1959 – „Kierunek Socjalizm” – reżyseria,
- 1958 – „Polacy nie gęsi” – reżyseria,
- 1958 – „400 lat Poczty Polskiej” – reżyseria, scenariusz,
- 1957 – „Witaj Ojczyzno” – reżyseria,
- 1956 – „Miasteczko” – realizacja.
Nagrody
Jerzy Ziarnik zdobył liczne uznania za swoją twórczość i wkład w kulturę, co znajduje odzwierciedlenie w wielu prestiżowych nagrodach, które mu przyznano.
- 1973 – nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia,
- 1986 – nagroda „Złoty Ekran” za cykl filmów poświęconych Warszawie,
- 1987 – nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za cykl dokumentów „Warszawa”,
- 1988 – nagroda miasta stołecznego Warszawy dla najbardziej zasłużonych mieszkańców tego miasta.
W roku 1974, z okazji jubileuszu Polski Ludowej, Jerzy Ziarnik został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: JAN PRUCNAL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 22.02.2020 r.]
- Dziennik Polski, rok XXX, nr 175 (9456), s. 2.
- Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1143. ISBN 83-223-2073-6.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Magdalena Malec | Bogdan Sölle | Marcin Rams | Maciej Małecki (kompozytor) | Michał Dąbrówka | Anna Wielgucka | Krzysztof Gosztyła | Ferdynand Hoesick | Michał Gorstkin-Wywiórski | Elżbieta Czyżewska | Jolanta Lipka | Tadeusz Łysiak | Konstancja Bednarzewska | Maria Dąbrowska (aktorka) | Julian Front | Krzysztof Dobrowolski | Hanna Czajkowska | Stanisław Manturzewski | Franciszek Roth | Jacek BorkowskiOceń: Jerzy Ziarnik