Ferdynand Hoesick

---

Życiorys

Ferdynand Hoesick, syn wydawcy Ferdynanda Wilhelma Hoesicka oraz Marii z Granzowów, urodził się 25 lutego 1835 roku i zmarł 26 listopada 1900 roku. Był utalentowanym człowiekiem, który zdobywał wiedzę na renomowanych uniwersytetach, takich jak te w Rydze i Heidelbergu, a także w Krakowie, gdzie uczęszczał na Uniwersytet Jagielloński (w latach 1888–1890 w zakresie historii literatury) oraz na Sorbonie.

W uczestnictwie w życiu akademickim ważnym wydarzeniem był jego udział w korporacji „Welecja”. Po śmierci ojca, w roku 1900, przejął po nim przedsiębiorstwo księgarsko-wydawnicze, które zostało założone w 1865 roku, a działało nieprzerwanie aż do czerwca 1940 roku. Od 1905 roku Hoesick przeniósł swoją działalność do Krakowa, a w 1924 roku został współredaktorem „Kurjera Warszawskiego”.

Hośick był jednym z pionierów w zakładaniu Instytutu Fryderyka Chopina w 1934 roku, a także autorem wielu dzieł literackich. W 1935 roku opublikował książkę, która zawierała pierwszy literacki opis Wołomina, zatytułowaną „Dom rodzicielski”. Jako miłośnik Tatr i Zakopanego, był nie tylko turystą, ale i taternikiem.

Jego prace obejmowały wielotomowe opracowania takie jak „Życie Juliusza Słowackiego na tle współczesnej epoki” (1896–1897), „Miłość w życiu Zygmunta Krasińskiego” (1899) oraz „Chopin. Życie i twórczość” (1910–1911). Poza tym napisał książki o życie i twórczości Juliana Klaczki oraz Stanislawa Tarnowskiego, a także czterotomowe dzieło „Tatry i Zakopane. Przeszłość i teraźniejszość”, wydane w latach 1920–1931.

Hoesick opublikował również odnalezione utwory Chopina, takie jak Mazurek (2. wersja op. 7 nr 2), Walce Es-dur i As-dur, a także zebrane dzieła Adama Asnyka w trzech tomach w roku 1916. Ponadto opracował dwa zbiory opowiadań: „Samotność” oraz „Niedole małżeńskie”, a także powieść „Nemezis”, które nie zdobyły uznania krytyków.

W 1935 roku ukazały się jego pamiętniki w czterech tomach pod tytułem „Dom rodzicielski”, które zostały wznowione w skróconej wersji w 1959 roku jako „Powieść mojego życia”. Wiele prac Hoesicka, podpisywanego także jako Hösick, znajduje się obecnie w zbiorach Biblioteki Narodowej. Obejmuje to m.in. zeszyty szkolne, notatki akademickie w różnych językach, dzienniki z podróży oraz rękopisy artykułów związanych z Chopinem, Asnykiem i Wyspiańskim, jak również korespondencję z ojcem. W 2016 roku, z okazji 75. rocznicy jego śmierci, Biblioteka Narodowa udostępniła ponad 80 zdigitalizowanych prac na portalu Polona.

Hoesick ożenił się w 1902 roku z Zofią Janiną Lewental, a jego wnuczką była Beatrix Podolska. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 156-5-21,22). Jego postać została również uwieczniona w literaturze przez Tadeusza Boya-Żeleńskiego, który wspomniał go w swoich „Słówkach”, w tym w „Dniu P. Esika w Ostendzie”.

Ordery i odznaczenia

Ferdynand Hoesick, wybitny polski przedstawiciel kultury i nauki, otrzymał szereg zaszczytnych odznaczeń, które odzwierciedlają jego znakomite osiągnięcia oraz wkład w rozwój polskiej społeczności.

• złoty Krzyż Zasługi, przyznany 22 kwietnia 1939,
• złoty Wawrzyn Akademicki, nadany 4 listopada 1937.

Dzieła (wybór)

Ferdynand Hoesick pozostawił po sobie znaczącą i różnorodną spuściznę literacką. Oto niektóre z jego istotniejszych dzieł, które ilustrują jego twórczość:

• Chopin. Życie i twórczość (tom 1–3, 1910–1911),
• Samotność (1895),
• Sienkiewicz jako felietonista. Zapomniane kartki z teki Litwosa (1902),
• Niedole małżeńskie (1915),
• Nemezis (1913),
• Życie Juliusza Słowackiego na tle współczesnej epoki (tom 1–3, 1896–1897),
• Miłość w życiu Zygmunta Krasińskiego (tom 1–2, 1899),
• Tatry i Zakopane. Przeszłość i teraźniejszość (tom 1–4, 1920–1931).

---

Oceń: Ferdynand Hoesick

---