Halina Woyke

---

Życiorys

Halina Woyke przyszła na świat w Warszawie 14 lutego 1922 roku, w rodzinie Stefana i Anieli z Reicherów Urbanowicz. Wczesna edukacja obejmowała ukończenie gimnazjum oraz pierwszej klasy prywatnego liceum usytuowanego przy ul. Wiejskiej. Po przerwaniu nauki wskutek wojny, kontynuowała kształcenie na tajnych kompletach, co pozwoliło jej w 1940 roku zdać maturę.

Niestety, w lipcu 1940 roku zmarł jej ojciec, Stefan, w obozie w Oranienburgu. Dwa lata później, w 1942 roku, aresztowano jej młodszą siostrę, Ewę, która tragicznie zmarła na tyfus w obozie w Oświęcimiu.

W okresie okupacji Halina Woyke podejmowała pracę w BIP, współpracując z profesorem Marianem Gieysztorem oraz Stefanem Korbońskim. Pod koniec 1943 roku wstąpiła do Szarych Szeregów, gdzie zajmowała się prowadzeniem poczty w placówce nazywanej „Pasiec”. Wzięła także udział w Powstaniu Warszawskim, gdzie odniosła rany.

Dzięki troskliwej opiece matki, udało jej się powrócić do zdrowia, a po wojnie rozpoczęła pracę jako instruktorka w Warszawskiej Chorągwi Harcerek. Na przełomie lat 40-tych objęła funkcję p.o. Komendantki Warmińsko-Mazurskiej Chorągwi Harcerek w Olsztynie. W 1950 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie pracowała jako asystent, adiunkt i wykładowca w Katedrze Warzywnictwa na SGGW.

W swojej pracy naukowej koncentrowała się na badaniu właściwości biologicznych oraz użytkowych takich warzyw jak ogórki, groch, fasola, kapusta brukselska, pomidory oraz innych odmian. Współpracowała z przemysłem, wdrażając wyniki swoich badań. Znaczna część jej prac dotyczyła tematyki pszczelarstwa. Halina Woyke była także aktywnym członkiem Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych – COBORU.

W 1953 roku poślubiła znanego polskiego naukowca Jerzego Woyke, z którym miała dwoje dzieci – córkę Dorotę oraz syna Jana. Zmarła 7 grudnia 2010 roku, a jej ostatnim miejscem spoczynku jest rodzinny grób na warszawskich Powązkach.

---

Oceń: Halina Woyke

---