Ferdynand Werner

Nauka i edukacja

Franciszek Ferdynand Werner, urodzony 14 listopada 1799 roku w Warszawie, był osobą o znacznych osiągnięciach w dziedzinie farmacji. Zmarł 15 sierpnia 1870 roku, również w swoim rodzinnym mieście.

Werner zyskał tytuł kawalera prestiżowego orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego wyróżniającej się służbie oraz poświęceniu. W ciągu swojej kariery akademickiej pełnił funkcję profesora w Szkoły Głównej, gdzie przyczynił się do rozwoju nauk farmaceutycznych w Polsce.

Życiorys

Ferdynand Werner pochodził z rodziny wyznania luterańskiego. Jego ojcem był Samuel Fryderyk (1761–1836), który był żonaty z Renatą Karoliną z Meissnerów (1769–1808). Samuel z zawodu był fabrykantem mydła i zyskał renomę, walcząc na czele swoich czeladników podczas insurekcji kościuszkowskiej na warszawskich ulicach.

Ferdynand, posługujący się tym imieniem, rozpoczął swoją edukację w Liceum Warszawskim, a następnie kontynuował studia z zakresu farmacji na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył je w 1824 roku, zdobywając tytuł magistra. Po zakończeniu studiów pracował w aptekach w Warszawie, najprawdopodobniej wśród ludzi współwyznawców-ewangelików.

W czasie powstania listopadowego rodzina Wernera przekształciła swoje mieszkanie w mały lazaret, zaś Ferdynand pełnił służbę najpierw jako podporucznik w Gwardii Narodowej, a następnie jako aptekarz w Dywizji Karabinierów Konnych. Za swoją odwagę i poświęcenie został uhonorowany Złotym Krzyżem Virtuti Militari.

Po zakończeniu powstania, Werner powrócił do pracy zawodowej. Dosyć szybko zdołał otworzyć własną aptekę, a niedługo potem również dużą aptekę w swoim domu przy ul. Długiej, nr hip. 544. W krótkim czasie osiągnął znaczący sukces w służbie zdrowia Kongresówki: już w 1832 roku otrzymał nominację na asesora farmacji, a potem został radcą w Radzie Lekarskiej, która powstała po rozwiązaniu Uniwersytetu Warszawskiego i miała uprawnienia do nadawania oraz nostryfikacji doktoratów. Od 1840 roku pełnił funkcję kierownika katedry farmacji w Szkole Farmaceutycznej, a od 1857 roku aż do swojej śmierci był profesorem tej katedry w warszawskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej oraz późniejszej Szkole Głównej. Działał również na polu legislacyjnym, opracowując ustawę z 1839 roku, która regulowała działalność aptek, drogerii oraz składów farb. Za tę działalność cesarz Mikołaj I przyznał mu brylantowy pierścień oraz herb Miron.

Werner został także odznaczony orderem św. Stanisława.

Życie prywatne

Ferdynand Werner zawarł związek małżeński z Henriettą z Meissnerów (1813–1896) i miał z nią kilka dzieci, w tym syna Fryderyka Emila, który również zyskał uznanie jako farmaceuta i przedsiębiorca warszawski.

Wernerowie spoczywają na cmentarzu ewangelickim w Warszawie, w sektorze Al. F nr 38.

Bratem Ferdynanda był Wilhelm Werner (1794–1842), który prowadził działalność fabryczną w Ozorkowie i był ojcem Anny Scheibler.

Przypisy

  1. Franciszek Ferdynand Werner [online], Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej - Polacy z wyboru [dostęp 22.11.2021 r.]
  2. Ferdynand Franciszek Werner h. Miron [online], geni_family_tree [dostęp 22.11.2021 r.]
  3. Chrystian Wilhelm Werner h. Miron [online], geni_family_tree [dostęp 22.11.2021 r.]
  4. a b Stefan Janusz (1903-1966) RedS.J.(1. 1. ) R. Starykoń-Kasprzycki Stefan Janusz (1903-1966) RedS.J.(1. 1. ) R., Polska Encyklopedja Szlachecka, t. XII, Wydawnictwo Instytutu Kultury Historycznej, 1939, s. 107 [dostęp 22.11.2021 r.]

Oceń: Ferdynand Werner

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:6