Roman Trechciński, urodzony 3 lipca 1882 roku w Warszawie, a zmarły tragicznie 19 sierpnia 1944 roku w tym samym mieście, był uznawanym w Polsce inżynierem oraz elektrotechnikiem. Jego wkład w rozwój technologii był nieoceniony, co zaowocowało jego dalszą edukacją i działalnością w akademickim świecie. Był profesorem Politechniki Warszawskiej, instytucji, która kształciła rzesze inżynierów i specjalistów technicznych.
Trechciński był również członkiem szanowanych organizacji, takich jak Akademia Nauk Technicznych oraz Towarzystwo Naukowe Warszawskie, co podkreśla jego znaczenie w polskiej społeczności naukowej oraz technicznej.
Życiorys
Roman Trechciński urodził się w 1885 roku, lecz jego życie zawodowe rozpoczęło się studiów na Petersburskim Instytucie Elektrotechnicznym, gdzie kształcił się w latach 1904–1907. Z racji swoich umiejętności, szybko znalazł zatrudnienie w Wojenno-Topograficznym Zarządzie Sztabu Generalnego w Petersburgu, pełniąc funkcję kierownika technicznego w warsztatach elektrochemicznych. W tym samym okresie działał również jako asystent w Katedrze Chemii instytutu.
Tuż po zakończeniu nauki, Trechciński podjął pracę w Rosyjskim Towarzystwie L.M. Ericsson w Petersburgu. Jego zaangażowanie i wiedza zaowocowały awansem na stanowisko głównego inżyniera produkcji, a w 1916 roku został mianowany dyrektorem fabryki telefonów w Moskwie. W miarę upływu lat, jego kariera nabrała tempa, a po rewolucji październikowej w 1918 roku wrócił do Warszawy. W 1919 roku objął stanowisko dyrektora elektrotechnicznej fabryki S.A. Stanrej, gdzie pracował do 1924 roku.
W 1920 roku rozpoczął działalność akademicką w Politechnice Warszawskiej, gdzie prowadził wykłady z zakresu techniki prądów słabych na Wydziale Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Jego sukcesy naukowe pozwoliły mu na uzyskanie tytułu profesora nadzwyczajnego w 1924 roku, a kilka lat później, w 1929 roku, awansował na profesora zwyczajnego. Między 1925 a 1928 rokiem pełnił także funkcję dziekana Wydziału Elektrycznego tej uczelni.
Nie ograniczał się jedynie do pracy na uczelni – Trechciński był także konsultantem dla L.M. Ericssona oraz w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych w Warszawie. Jego zdolności organizacyjne i inżynieryjne ukazały się szczególnie podczas obrony Warszawy w 1939 roku, kiedy wraz z inż. S. Ryżko zbudował stację nadawczą Polskiego Radia na terenie Politechniki Warszawskiej, która funkcjonowała aż do momentu kapitulacji stolicy.
Niestety, po wkroczeniu okupantów na teren uczelni, 19 sierpnia 1944 roku, Trechciński został rozstrzelany przez Niemców przed swoim domem przy ul. Koszykowej 75. Dziś spoczywa na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 72-5-25/26. Jego życie i wkład w rozwój elektrotechniki pozostają niewątpliwie ważnym elementem polskiej historii techniki.
Stanowiska
Roman Trechciński pełnił różnorodne stanowiska w swojej karierze, które należy podkreślić ze względu na ich znaczenie w dziedzinie technologii i inżynierii elektrycznej.
- W latach 1904-1907 był odpowiedzialny jako kierownik techniczny warsztatów elektrochemicznych w Wojenno-Topograficznym Zarządzie Sztabu Generalnego w Petersburgu,
- W okresie 1905-1907 pełnił rolę asystenta w Katedrze Chemii Instytutu Elektrotechnicznego także w Petersburgu,
- Od 1907 roku piastował funkcję głównego inżyniera produkcji w Rosyjskim Towarzystwie L.M. Ericsson w Petersburgu,
- Od 1916 roku pełnił rolę dyrektora fabryki telefonów w Moskwie,
- W latach 1919-1924 zajmował stanowisko dyrektora fabryki elektrotechnicznej S.A. Stanrej w Warszawie,
- Od 1926 roku był konsultantem w szwedzkiej firmie L.M. Ericsson,
- Od 22 września 1924 roku kierował nowo utworzoną Katedrą Prądów Słabych na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej,
- W latach 1925/26-1927/28 pełnił obowiązki dziekana Wydziału Elektrycznego PW.
Członkostwa
Roman Trechciński jest związany z różnymi organizacjami, w których aktywnie uczestniczył. Jego doświadczenie obejmuje:
- stowarzyszenie teletechników polskich,
- akademię nauk technicznych i towarzystwo naukowe warszawskie,
- dowództwo wojsk łączności AK, komisję naukowo-techniczną.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: MARCELI TRECHCIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 22.02.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Anna Sadurska | Wojciech Hensel | Krzysztof Biegański | Andrzej Houwalt | Maciej Jędrusik | Jacek Sawicki | Mieczysław Brzeziński | Małgorzata Kalinowska-Iszkowska | Tadeusz Kahl | Paweł Artymowicz | Ferdynand Werner | Jan Okniński | Halina Woyke | Mirosława Kocięcka | Cecylia Iwaniszewska | Agnieszka Cianciara | Jacek Waluk | Elżbieta Ettinger | Marcin Rościszewski | Stanisław SkorupkaOceń: Roman Trechciński