Katarzyna Figura

---

Życiorys

Katarzyna Figura, znana polska aktorka, pochodzi z rodziny o różnorodnych zainteresowaniach – jej ojciec był lekarzem weterynarii, a matka ekonomistką. Jako jedynaczka doświadczała trudności związanych z poczuciem inności, co otwarcie przyznawała w wywiadach. W okresie adolescencji borykała się z kompleksami dotyczącymi wyglądu. Już w przedszkolu występowała w różnych przedstawieniach, co wskazuje na jej wczesne artystyczne zapędy. W dzieciństwie zagrała również w filmach Zginął pies (1973) i Mysz (1977), co było jej pierwszym krokiem w świat kina. Należała do Ogniska Teatralnego Teatru Ochoty, które gospodarowali Jan Machulski oraz Halina Machulska.

W 1985 roku, Figura zakończyła swoje studia na PWST w Warszawie, występując w spektaklu dyplomowym na podstawie Widoku z mostu Arthura Millera. Już przed obroną dyplomu zagrała w debiutanckim filmie reżyserskim Jacka Koprowicza zatytułowanym Przeznaczenie (1983). W połowie lat 80. wystąpiła w epizodach w filmach Krzysztofa Kieślowskiego w Bez końca oraz Wojciecha Jerzego Hasa w Osobistym pamiętniku grzesznika.

Będąc na czwartym roku studiów, Figura dołączyła do zespołu Teatru Współczesnego, gdzie zadebiutowała w roli Irmy w Trzech siostrach Antoniego Czechowa pod kierunkiem reżysera Macieja Englerta. Jej pierwszą dużą kreacją filmową była postać młodej prostytutki Once w obrazie Piotra Szulkina Ga, ga. Chwała bohaterom. W kolejnych latach zyskała uznanie dzięki występowi jako Rózia w bajce Jerzego Gruzy Pierścień i róża. Decydującym momentem w jej karierze stała się współpraca z Radosławem Piwowarskim i rola w Pociągu do Hollywood (1986), gdzie zagrała Mariolę Wafelek.

W tej produkcji przykuła uwagę jako bufetowa, marząca o karierze w Hollywood oraz o kontakcie z reżyserem Billym Wilderem. Po tej roli Figura pojawiła się również u boku Jacka Chmielnika i Jerzego Stuhra w komedii Kingsajz (1986); jej występ zyskał status kultowego w polskim kinie. Po tych rolach w prasie zaczęto nazywać ją „polską Marilyn Monroe”, co zdominowało wizerunek aktorki jako seksbomby, którą była także rolą Superblondyny w filmie Porno (1990).

Figura zdobywała doświadczenie na międzynarodowej scenie, grając w produkcjach węgierskich, czechosłowackich, a także we Włoszech. W 1989 roku wyjechała na stypendium do Francji, gdzie studiowała w Conservatoire national supérieur d’art dramatique w Paryżu, podpisując jednocześnie umowę z agencją „Intermedia”. W Los Angeles podpisała kontrakt z William Morris Agency i zagrała epizody w kilku filmach, w tym u Roberta Altmana w Graczu. Mimo starania, nie mogła uzyskać głównej roli, a ostatecznie pojawiła się w filmie jedynie epizodycznie. W tym czasie przeniosła się do Francji, dorabiając jako kelnerka. W 1994 zagrała w Prêt-à-porter.

Po powrocie do Polski zrealizowała szereg uznawanych filmów, w tym Mleczną drogę, Wrzeciono czasu i Słoneczny zegar w reżyserii Andrzeja Kondriatuka. W latach 90. dwukrotnie występowała w polskiej edycji „Playboya” oraz firmowała działalność jedną z popularnych linii erotycznych. Jak sama twierdziła, to była forma działalności aktorskiej oraz literackiej, gdzie nagrywała opowiadania. Wśród jej kolejnych ról znajduje się postać Ryszardy „Gabrysi” Siarzewskiej w Kilerze Juliusza Machulskiego, a także Krystyny w Historiach miłosnych Jerzego Stuhra.

W 1998 roku wystąpiła w roli Grazii w Prostytutkach Eugeniusza Priwieziencewa, otrzymując drugą w swojej karierze Złotą Kaczkę. Rok później zadebiutowała zdobywając Złote Lwy za Gosię w Ajlawju Marka Koterskiego. Przełom w jej karierze nastąpił w latach 2000-tych, kiedy po długiej przerwie powróciła na scenę teatralną, występując w Zazdrości na trzy faksy w Teatrze Nowym w Warszawie.

Odkryciem tego przedstawienia jest grająca Hankę Katarzyna Figura, która występuje tu – uwaga! – w roli tragicznej. Jej Hanka z równą siłą szoruje podłogę i walczy o przybranego syna. Scena samobójstwa, w której idzie odkręcić kurki z gazem, okryta haftowanym ręcznikiem – jak do ukraińskiego ślubu – chwyta za gardło.

Również w 2002 roku miała epizodyczną rolę w Pianiście Romana Polańskiego. W kolejnych produkcjach, takich jak Żurek i Ubu król, wniosła alternatywny wymiar do przykładów społecznych ról, zdobywając nagrody za ich realizację. W latach 2006-2013 była aktorką Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy, a jej występy, takie jak Alina na zachód, przyniosły jej wysokie uznanie krytyków.

Mocno związała się z szeroką publicznością, uczestnicząc w programach telewizyjnych takich jak Taniec z gwiazdami. Po przeprowadzce do Gdyni w 2013 roku, rozpoczęła pracę jako wykładowca w Gdyńskiej Szkole Filmowej, a od tego czasu jest etatową aktorką Teatru Wybrzeże.

W ostatnich latach przykuła uwagę rolą Karyny Jędrusik w monodramie Kalina, a także Elżbiety I w inscenizacji Marii Stuart, reżyserowanej przez Adama Nalepę. W tej roli ukazała niezwykłą umiejętność przeistaczania się w postaci z bogatym spektrum emocjonalnym.

Spektakl jest tak naprawdę rozgrywką i popisem dwóch głównych bohaterek. Katarzyna Figura kreuje Elżbietę I na kobietę wystraszoną, nieco zagubioną, ale przy tym dumną, silną i stanowczą, zdającą sobie sprawę, że tron należy się rywalce.

W 2015 roku wzięła udział w szekspirowskich Wesołych kumoszkach z Windsoru oraz w Tresowanych duszach, dalej rozwijając swoją pasję i talent aktorski.

Życie prywatne

Katarzyna Figura, przez wiele lat związana z różnymi osobami, była w latach 1986–1989 żoną Jana Chmielewskiego, przedsiębiorcy, z którym ma syna Aleksandra (urodzonego w 1987 roku). W kolejnej dekadzie, w latach 90., jej relacja z reżyserem Ablem Ferrarą przyciągała uwagę mediów. Kolejnym ważnym etapem w jej życiu było małżeństwo, zawarte 27 maja 2000, z amerykańskim przedsiębiorcą oraz producentem filmowym, Kaiem Schoenhalsem. Z tego związku przyszły na świat dwie córki: Koko Claire (urodzona 24 października 2002) oraz Kaszmir Amber (urodzona 12 lutego 2005). W 2012 roku, w rozmowie z „Vivą!”, aktorka ujawniła, że przez długie lata była ofiarą przemocy domowej. Jej rozwód z drugim mężem został ostatecznie sfinalizowany 24 września 2021 roku.

Warto dodać, że Figura zaangażowała się w aktywności charytatywne, uczestnicząc w akcji o nazwie „Podziel się dzieciństwem”. Wzięła również udział w spektaklu „Lady Oscar”, z którego dochody przeznaczono na Fundusz Stypendialny Klubu Rotary oraz zakup specjalistycznego pojazdu potrzebnego do transportu dzieci z niepełnosprawnościami dla ośrodka rehabilitacyjnego OREW w Gdyni. W grudniu 2016 roku wzięła udział w kolejnej akcji charytatywnej, która odbyła się w Gdyni.

Dodatkowo, aktorka była współwłaścicielką dwóch restauracji w Warszawie – Kom oraz Sense, a także krakowskiego hotelu i restauracji A la carte.

Poglądy polityczne

Katarzyna Figura niejednokrotnie czynnie wyrażała swoje poglądy polityczne. W kampanii wyborczej związanej z wyborami samorządowymi w 2014 roku wsparła Pawła Adamowicza, a także poparła Bronisława Komorowskiego w 2015 roku.

Dokonania artystyczne

Filmografia

W dorobku artystycznym Katarzyny Figury znajduje się wiele interesujących produkcji filmowych. Poniżej prezentujemy jej filmy fabularne oraz seriale telewizyjne, w których miała okazję wystąpić.

Filmy fabularne
Rok	Tytuł	Rola	Reżyser	Uwagi
1976	Zginął pies	dziewczynka	Zofia Ołdak	Debiut
1979	Mysz	uczennica	Wiktor Skrzynecki	_
1983	Przeznaczenie	Laura Radziewicz	Jacek Koprowicz	Pierwszoplanowa rola
1984	Bez końca	asystentka hipnotyzera	Krzysztof Kieślowski	_
1985	Rośliny trujące	Goga Saganka	Robert Gliński	_
	Ga, ga. Chwała bohaterom	prostytutka Once	Piotr Szulkin	Pierwszoplanowa rola
	Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany	Cyntia	Wojciech Jerzy Has	_
1986	Zkrocení zlého muže	Sylvi	Marie Poledňáková	Film produkcji czechosłowacko-fińskiej
	Pierścień i róża	Różyczka	Jerzy Gruza	Główna rola
	Komediantka	Mimi	Jerzy Sztwiertnia	_
1987	Szornyek Evadya	Anabella	Miklós Jancsó	_
	W klatce	Marta	Barbara Sass	_
	Kingsajz	Ala	Juliusz Machulski	_
	Pociąg do Hollywood	Merlin	Radosław Piwowarski	Pierwszoplanowa rola
1988	Nebojsa	rola nieznana	Július Matula	Film produkcji czechosłowackiej
1989	Rififi po sześćdziesiątce	Eliza	Paweł Trzaska	_
	Porno	Superblondyna	Marek Koterski	_
1990	L’ambassade en folie	Sasha	Baz Taylor	Film produkcji francuskiej
	Piggate	Dolores Mendoza	Krzysztof Magowski	_
	Mleczna droga	Śmierć	Andrzej Kondratiuk	Rola dubbingowana przez Ewę Błaszczyk
1991	Panny i wdowy	Karolina	Janusz Zaorski	_
	Obywatel świata	Kaśka	Ronald Rowiński	_
1992	Vortice mortale	Kolba	Ruggero Deodato	Film koprodukcji włosko-francusko-węgierskiej
	Voices in the garden	Leni	Pierre Boutron	Film produkcji brytyjsko-francuskiej
	The Player	Kasia Figura	Robert Altman	Film produkcji amerykańskiej
1993	Fatal Past	Jennifer Lawrence	Clive Fleury	Film produkcji amerykańskiej
	Wesoła noc smutnego biznesmena	prostytutka	Andrzej Kondratiuk	_
1994	Prêt-à-Porter	asystentka Sissy	Robert Altman	Film produkcji amerykańskiej
1995	Too fast too young	Kaddy	Tim Everitt	Film produkcji amerykańskiej
	Wrzeciono czasu	Matylda	Andrzej Kondratiuk	_
1996	Niemcy	Marika	Zbigniew Kamiński	Film produkcji polsko-amerykańskiej
	Autoportret z kochanką	Diana	Radosław Piwowarski	_
1997	Kiler	Ryszarda Gabrysia Siarzewska	Juliusz Machulski	_
	Historie miłosne	Krystyna	Jerzy Stuhr	_
	Prostytutki	Grazia	Eugeniusz Priwieziencew	_
	Szczęśliwego Nowego Jorku	Teriza	Janusz Zaorski	_
	Słoneczny zegar	Matylda	Andrzej Kondratiuk	_
1998	Złoto dezerterów	Basia Gołąbek	Janusz Majewski	_
1999	Ajlawju	Gosia	Marek Koterski	Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na 24. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (1999)
	Kiler-ów 2-óch	Ryszarda Gabrysia Siarzewska	Juliusz Machulski	_
2000	Zakochani	Edyta	Piotr Wereśniak	Nominacja do Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą na 3. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2001)
2001	Stacja	Wolańska	Piotr Wereśniak	_
2002	The Pianist	sąsiadka	Roman Polański	Film produkcji francusko-niemiecko-polsko-brytyjskiej
	Zemsta	Podstolina	Andrzej Wajda	Nominacja do Orła za najlepszą główną rolę kobiecą na 5. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2002)
	Kariera Nikosia Dyzmy	pielęgniarka	Jacek Bromski	_
2003	Ubu Król	Ubica	Piotr Szulkin	Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na 28. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych (2003), Nominacja do Orła za najlepszą główną rolę kobiecą na 7. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2004)
	Żurek	Halina Iwanek	Ryszard Brylski	Orzeł za najlepszą główną rolę kobiecą na 6. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych (2003), Nagroda miesięcznika Twój Styl (2003), Nagroda aktorska na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” (2004), Nagroda specjalna na 18. festiwalu Tarnowska Nagroda Filmowa (2004)
2006	Summer Love	szeryfowa	Piotr Uklański	Film produkcji polsko-amerykańskiej
	Wszyscy jesteśmy Chrystusami	urzędniczka USC	Marek Koterski	_
2007	Aria Diva	diwa Joanna	Agnieszka Smoczyńska	_
2008	Kochaj i tańcz	matka Hani	Bruce Parramore	_
	To nie tak, jak myślisz, kotku	Maria Hoffman	Sławomir Kryński	_
2010	Cudowne lato	2 role: Wolska, wróżka Aurelia	Ryszard Brylski	_
2011	Och, Karol 2	sędzia	Piotr Wereśniak	_
	Wyjazd integracyjny	pani Jadzia	Przemysław Angerman	_
2012	Bejbi blues	sąsiadka Krystyna	Katarzyna Rosłaniec	_
	Komisarz Blond i Oko sprawiedliwości	Lolek Orkiestra	Paweł Czarzasty	_
	Yuma	ciotka Halinka	Piotr Mularuk	Wyróżnienie Jury Młodzieżowego na Festiwalu Młodego Kina Wschodnioeuropejskiego Cottbus
2013	Podejrzani zakochani	pięciokrotna rozwódka	Sławomir Kryński	_
2015	Panie Dulskie	matka Dulska	Filip Bajon	_
2016	Słaba płeć?	Suczyńska	Krzysztof Lang	_
	Papierowe gody	matka Agaty	Piotr Matwiejczyk	_
2017	Ach śpij kochanie	Ruda	Krzysztof Lang	_
2018	7 uczuć	Gosia Starecka	Marek Koterski	_
	Jak pokonać kaca	Malwina	Bartosz Brzeskot	_
	Diablo	Feliksa	Michał Otłowski	_
2019	Nerd	mama Norberta	Artur Schmidt	_
2020	Raz, jeszcze raz	matka Madeja	Paweł Czarzasty	_
2021	Chrzciny	Marianna	Jakub Skoczeń	_
	Śniegu już nigdy nie będzie	właścicielka buldogów	Małgorzata Szumowska	_
	Dziewczyny z Dubaju	Dorota Kinia	Maria Sadowska	_
	The End	siostra Radosława Sednama	Tomasz Mandes	_

Seriale Telewizyjne
Rok produkcji	Tytuł serialu	Postać	Uwagi
1986	Pierścień i róża	Różyczka	Wszystkie odcinki
1990	Navarro	Nieznana rola	Produkcja francuska
1992	Red Shoe Diaries	Nieznana rola	Produkcja amerykańska
1998	Złotopolscy	sołtysowa Michalakowa	Odcinek: 20
1999, 2001	Świat według Kiepskich	2 role: Królewna, Merlin	Odcinki: 21, 109
1999	Badziewiakowie	Wychowawczyni	Odcinek: 9
2000	13 posterunek 2	Ewa	Odcinki: 11, 26
2001	Na dobre i na złe	Aneta	Odcinek: 76
2001–2002	Lokatorzy	Kalina	Regularna obsada; Odcinki: 63, 65, 67-68, 70, 72, 86
2004	Stacyjka	Farmaceutka Anda Szulc	Główna rola; Odcinki: 1-8, 10-13
2005	Wiedźmy	Mariola	Główna rola
2005–2009	Niania	Joanna Skalska, siostra Maksa	Odcinki: 18, 112-113, 124
2006	Pogoda na piątek	Anna Lewicka	Telenowela
2008	Pitbull	Wesalowa	Odcinek: 30
2009	Londyńczycy 2	Elizabeth Sawicky	Odcinki: 7, 9, 16
2011	Rezydencja	Anna Żurowska	Telenowela
2011	Komisarz Alex	Elżbieta Wagner	Gościnnie; Odcinek: 1
2011, 2013	Hotel 52	2 role: Wanda, Natasza Filipowicz	Gościnnie; Odcinki: 48, 91
2012–2013	Wszystko przed nami	Marianna	Odcinki: 6, 11-12, 15, 18-19, 21, 24, 27, 29-32, 36-37, 40, 48-49, 63-64, 66, 69-73, 76-77, 82-83, 89-93, 95, 97-99
2018–2019	Za marzenia	Eliza Drawicz	Drugoplanowa rola
2023	To nie ze mną	Amelia	Odcinki: 18, 21
2024	Gang Zielonej Rękawiczki	Emilia	Odcinki: 12-14

Polski dubbing

W ramach polskiego dubbingu, aktorka użyczyła swojego głosu w następujących produkcjach:

• 1997: Larry 7: Miłość na fali jako pani kapitan,
• 2006: 7 krasnoludków – historia prawdziwa jako Zła Królowa,
• 2010: Alicja w Krainie Czarów jako Czerwona Królowa,
• 2012: Dino mama 3D jako Sue,
• 2016: Alicja po drugiej stronie lustra jako Czerwona Królowa.

Teatr

Działalność teatralna aktorki obejmuje wiele ról na scenie, w tym:

• 1985: Trzy siostry jako Irina,
• 1987: Mistrz i Małgorzata jako Hela,
• 1997: monodram Lustro,
• 2002: Hanemann jako Hanka,
• 2006: Alina na zachód jako matka,
• 2006: Trzy siostry jako Masza,
• 2006: monodram Badania terenowe nad ukraińskim seksem,
• 2007: Peer Gynt. Szkice z dramatu Henryka Ibsena – Kobieta w Zieleni,
• 2008: Alicja jako Czerwona królowa,
• 2009: Persona. Tryptyk/Marilyn jako Paula Sstrasber,
• 2009: Śmierć i dziewczyna. Dramaty księżniczek I-V,
• 2008: Kupieckie kontrakty,
• 2013: Kalina jako Kalina Jędrusik,
• 2014: Maria Stuart jako Elżbieta I,
• 2015: Wesołe kumoszki z Windsoru jako pani Chybcik,
• 2015: Tresowane dusze jako Rastawiecka,
• 2018: Trojanki jako Helena,
• 2018: Bella Figura jako Yvonne Blum,
• 2019: Fredra jako Fredra,
• 2021: Balkon jako Sędzia,
• 2021: Emigrantki jako Teresa,
• 2022: Wsopotwzięci jako Zopootina.

Nagrody

Katarzyna Figura, wpływowa postać polskiego kina, zdobyła wiele prestiżowych nagród w toku swojej kariery. Jej osiągnięcia są uznawane za istotny wkład w rozwój polskiej sztuki filmowej i teatralnej.

Wśród najważniejszych nagród, które aktorka otrzymała, należy wymienić:

• Złote Lwy:
  • 1999 – 24. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych: nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie „Ajlawju”,
  • 2003 – 27. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych: nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą w „Ubu Król”,
• Polska Nagroda Filmowa, „Orzeł”:
  • 2001 – nominacja za najlepszą aktorkę drugoplanową w „Zakochanych”,
  • 2003 – nominacja za najlepszą aktorkę pierwszoplanową w „Zemście”,
  • 2004 – nagroda za najlepszą aktorkę pierwszoplanową w „Żurku”,
  • 2005 – nominacja za najlepszą aktorkę pierwszoplanową w „Ubu Król”,
• Złota Kaczka:
  • 1987 – najpopularniejsza aktorka,
  • 1998 – najpopularniejsza aktorka,
  • 1999 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki,
  • 2000 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki,
  • 2003 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki,
  • 2005 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki,
  • 2011 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki,
  • 2012 – nominacja dla najpopularniejszej aktorki.
• Inne wyróżnienia:
  • 2000 – „Kryształowy Granat” dla najlepszej aktorki komediowej na 4. Festiwalu Komedii Polskich w Lubomierzu,
  • 2003 – nagroda miesięcznika „Twój Styl” na 9. Lecie Filmów w Kazimierzu nad Wisłą dla najlepszej polskiej aktorki festiwalu za rolę Matki w „Żurku” Ryszarda Brylskiego,
  • 2006 – nagroda na 46. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Matki w przedstawieniu „Alina na zachód” w reżyserii Pawła Miśkiewicza,
  • 2006 – „Warszawska Puenta” – nagroda magazynu „Warsaw Point” za różnorodność w kreacjach scenicznych,
  • 2011 – Nagroda Kryształowego Dzika na 4. Festiwalu Reżyserii Filmowej w Świdnicy za twórczą współpracę aktora z reżyserem,
  • 2011 – „Wielki Ukłon” – nagroda za całokształt twórczości na Międzynarodowym Festiwalu Kina Autorskiego „Quest Europe” w Zielonej Górze,
  • 2012 – „Platynowy Szczeniak” – nagroda na I Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa we Wrocławiu za wybitne osiągnięcia w aktorstwie filmowym,
  • 2012 – wyróżnienie jury młodzieżowego 22. FilmFestival w Cottbus za rolę w filmie „Yuma” w reżyserii Piotra Mularuka,
  • 2015 – „Ikona Polskiego Kina” za całokształt pracy aktorskiej na IV Kołobrzeskim Festiwalu Filmowym „Sensacyjne Lato Filmów”,
  • 2016 – Honorowa Nagroda Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za rolę Pani Chybcik w „Wesołych kumoszkach z Windsoru”,
  • 2016 – „Honorowa Złota Ryba” na 14. Multimedia Happy End Festiwalu Filmów Optymistycznych w Częstochowie,
  • 2019 – Specjalna Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego za całokształt twórczości,
  • 2020 – Grand Prix i Nagroda Publiczności 60. Kaliskich Spotkań Teatralnych za rolę tytułową w tragedii „Fedra” Jeana Baptiste’a Racine’a w Teatrze Wybrzeże,
  • 2020 – Pomorska Nagroda Artystyczna w kategorii: Kreacje Artystyczne za wiarygodną i pełną namiętności tytułową kreację w spektaklu „Fedra”,
  • 2021 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 35-lecia pracy artystycznej,
  • 2022 – tytuł „Człowieka 30-lecia” tygodnika „Wprost” w kategorii: Kultura,
  • 2024 – Nagroda Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego za całokształt twórczości.

Każda z tych nagród stanowi potwierdzenie jej talentu i długotrwałego wpływu na polskie kino oraz teatr.

Upamiętnienie

W roku 1998, podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, Katarzyna Figura złożyła swoje odciski dłoni na Promenadzie Gwiazd. Był to ważny moment w jej karierze, który zapisał się w historii polskiego kina.

Jeszcze większym wyróżnieniem dla aktorki było odsłonięcie jej gwiazdy 30 listopada 2019 roku. To wydarzenie miało miejsce w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi, blisko atrakcji takich jak Hotel Grand oraz kino „Polonia”.

---

Oceń: Katarzyna Figura

---