Emilia Herse

Emilia była córką Henryka i Elżbiety Anny Limprecht, a jej życie osobiste także było pełne ważnych wydarzeń. Matką była bogato usytuowana w czołowej elicie artystycznej, a jej synowie to Bogusław Herse i Anna Zofia Houwalt. W 1899 roku emilia związała się małżeństwem z Bogusławem Herse, a nowa rodzina zaczęła kształtować swoje życie artystyczne w Zakopanem.

Prowadząc salon na stoku Gubałówki, Emilia stała się centralną postacią dla ówczesnych artystów, takich jak Jacek Malczewski, który często odwiedzał jej salon. To miejsce, pełne inspiracji, gromadziło twórcze umysły, które mogły dyskutować i współpracować. Jednak nie tylko artystyczne życie było jej bliskie – Emilia spędzała wakacje w Tatrach, eksplorując piękno gór i dokumentując je w swoich fotografiach.

W 1912 roku stworzyła opis wycieczki z kapelą góralską do Rohaczy, który został opublikowany w czasopiśmie "Ziemia". Warto dodać, że Emilia miała także silne przekonania religijne. Została konfirmowana w kościele ewangelicko-augsburskim w 1897 roku, a później nawróciła się na katolicyzm. W czasie I wojny światowej razem z mężem aktywnie uczestniczyła w działalności Komitetu Obywatelskiego, zbierając fundusze dla potrzebujących, współpracując m.in. ze Stefanią Sempołowską.

Jej praca zaowocowała między innymi odezwą, której współautorką była wraz z Henrykiem Sienkiewiczem, wzywającą do wsparcia Pomocy Bratniej w Zakopanem. Z perspektywy czasu można zauważyć, jak wiele znaczenia miała Emilia Herse dla polskiej fotografii i wspólnoty artystycznej.