Julian Ginsbert

---

Życiorys

Julian Ginsbert urodził się w dniu 8, 18 lub 22 maja 1892 roku, jako syn Henryka oraz Stefanii z domu Lipskiej. W młodości ukończył Gimnazjum im. Jana Kreczmara, zlokalizowane w Warszawie. W tym okresie aktywnie uczestniczył w strajkach szkolnych, co świadczyło o jego zaangażowaniu w sprawy społeczne. Po zakończeniu nauki, podjął studia na wydziale mechanicznym politechniki w Nancy, a następnie kontynuował naukę w Paryżu.

W latach 1913-1914, należał do Związku Strzeleckiego, organizacji zajmującej się kształtowaniem niepodległościowych postaw. Jego wojskowa kariera rozpoczęła się podczas I wojny światowej, kiedy w 1916 roku wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, a rok później, w 1917, do Armii Polskiej w Francji. Po zakończeniu działań wojennych, w kwietniu 1919 roku, powrócił do Polski, która zyskała niepodległość. Został przyjęty do Wojska Polskiego, mając doświadczenie z uczestnictwa w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie pełnił funkcję oficera łącznikowego w Francuskiej Misji Wojskowej.

Ginsbert został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty z datą 1 czerwca 1919, a w 1923 roku został przeniesiony do rezerwy. W latach 1923-1924 był oficerem rezerwowym 72 Pułku Piechoty w Radomiu, a w 1934 roku został przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I, jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny, pozostając w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. W tym czasie awansował na stopień komandora porucznika Marynarki Wojennej II RP.

Oprócz działalności wojskowej, Julian Ginsbert był także autorem broszur propagandowych, powieści oraz nowel. Współpracował z redakcją „Polski Zbrojnej”, gdzie publikował swoje teksty. Jego prace ukazywały się również w takich gazetach jak „Kurier Warszawski”, „Ilustrowany Kurier Codzienny”, „Przegląd Morski” oraz „Tygodnik Ilustrowany”. Pełnił funkcję sekretarza redakcji „Przeglądu Morskiego” i współpracował z różnymi organizacjami, w tym z Towarzystwem Polsko-Francuskim oraz Instytutem Bałtyckim. Jako literat posługiwał się pseudonimami, takimi jak „Jim Poker”, „Inż. J. G.”, oraz „Kpt. Nemo”. W 1936 roku zdobył II nagrodę w konkursie prasowym z okazji Dnia Morza za swoją nowelę pt. „Potrzebna”, opublikowaną w „Kurierze Warszawskim”.

Po wybuchu II wojny światowej, wzięła udział w pertraktacjach z przedstawicielami Armii Czerwonej w Kostopolu, a następnie został aresztowany przez Sowietów, co zakończyło się jego przeniesieniem do obozu w Kozielsku. W obozie Ginsbert, według wspomnień płk dr Tadeusza Felsztyna, pisał nowele, które były rozprowadzone wśród współwięźniów, a ich celem było wzmocnienie ducha i nadziei na odzyskanie wolności. Podejmował się również tworzenia ręcznie przepisywanego pisma polityczno-literackiego. Z powodu swojej patriotycznej działalności został ukarany karą 10 dni karceru, co podobnie przytrafiło się innemu aktywistowi obozowemu, ppłk Andrzejowi Hałacińskiemu.

W 1940 roku, gdy większość polskich jeńców padła ofiarą zbrodni katyńskiej, Ginsbert nie został skierowany do miejsca kaźni, co udało się zaledwie trzem oficerom z obozu kozielskiego, w tym komandorom Stanisławowi Dzienisiewiczowi oraz Wacławowi Żejmie. Po tych wydarzeniach, został przewieziony do obozu w Pawliszczewym Borze, a następnie do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu, gdzie przebywał do czerwca 1940 roku, a w tym czasie stworzył nowelę pt. „Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma”. Ostatecznie, po układzie Sikorski-Majski z dnia 30 lipca 1941 roku odzyskał wolność i wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Ewakuowany do Iranu, znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł w 1948 roku.

Publikacje

Julian Ginsbert, uznawany za znaczącą osobowość w literaturze morskiej, zasłynął dzięki swoim unikalnym publikacjom. Poniżej przedstawiamy wybrane dzieła, które wpisują się w jego bogatą twórczość.

• Przygoda „D-14” (1924),
• Wyspa węży (1928),
• Zakorkowanie Zeebrugge (1928),
• Francja na morzu (1928),
• Okręty-pułapki (1929),
• Strażnik Krakatoa (1929),
• Żywa torpeda (1929),
• Trójkolorowa bandera (1929),
• Od koronek do płyt pancernych (1929),
• Oczy Malajki. Opowieści morskie (1930),
• Cuszyma (1930),
• Pancernik Suffren (1930),
• Mgła na oceanie (1930),
• Narożnik wiatrów (1930),
• Błękitni rycerze (1931),
• Kobiety w pociągu (1931),
• Prawda morska (1932),
• Panna wodna. Powieść morska (1932),
• Król Gibraltaru (1933),
• Zemsta Mandragory (1933),
• Tajemnica morza (1933),
• Wyprawa kanonierki Antarès (1933),
• Więzień z H. M. S. „Bellerophon” (1934),
• Zdzich szuka matki (1934),
• Zdzich szuka ojca (1934),
• Niezwykłe przygody Piotrusia Konkola (1934),
• Płyną polskie okręty (1934),
• Centaury XX wieku (1934),
• Pro mare nostro: Czy Polska musi i może posiadać silną marynarkę wojenną? (1936),
• Loreley czyli Kobiety na morzu (1936),
• Drogi żelazne Rzplitej (1937),
• Czy Bałtyk jest morzem zamkniętym? (1938),
• Bandera na oceanie (przed 1938),
• Półdiablę Dan (przed 1938),
• Co to jest marynarka wojenna? (przed 1938, broszura),
• Pro mare nostro (przed 1938, broszura),
• Psychologia dowodzenia (1944).

Twórczość Ginsberta jest nie tylko świadectwem jego pasji, ale również ważnym wkładem w zrozumienie i dokumentację marynarskiego dziedzictwa literackiego.

Filmografia

Julian Ginsbert jest uznawanym reżyserem, który w swojej karierze stworzył kilka filmów krótkometrażowych. Wśród jego najważniejszych dzieł znajdują się:

• Łódź podwodna Żbik (1934),
• Dywizjon kontrtorpedowców (1934),
• O.R.P. Iskra (1934),
• Promocja na Bałtyku (1934).

Oprócz tej twórczości filmowej, brał również udział w innych projektach. W bardziej rozrywkowych produkcjach znalazły się:

• M/S. Z Triestu do Gdyni (1935, rola: jako on sam),
• Rapsodia Bałtyku (1935, konsultacja marynistyczna).

Odznaczenia

Julian Ginsbert był osobą, która otrzymała wiele odznaczeń zarówno polskich, jak i francuskich, doceniając jego zasługi i poświęcenie.

Wśród nagród, które przyznano mu w Polsce, znalazły się:

• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi (przed 1938),
• Medal Niepodległości (przed 1938),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (przed 1938).

W swojej karierze zdobył również liczne francuskie odznaczenia, w tym:

• Kawaler Legii Honorowej (przed 1938),
• Krzyż Wojenny (przed 1938),
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (przed 1938),
• Medal Zwycięstwa (przed 1938).

Te nagrody są dowodem na jego znaczący wkład w historię oraz uznanie, jakie zyskał zarówno w Polsce, jak i za granicą.

---

Oceń: Julian Ginsbert

---