Joanna Flatau

Joanna wychowała się w rodzinie związanej z medycyną, będąc córką znakomitego neurologa Edwarda Flataua, który tragicznie zmarł, gdy miała zaledwie cztery lata. O jego śmierci dowiedziała się przez radio, podczas pobytu w domu Janiny Bauman, która była jej bliską przyjaciółką przez wiele lat. Edukację rozpoczęła w szkole powszechnej mieszczącej się przy ulicy 6 Sierpnia w Warszawie.

Podczas II wojny światowej, Joanna swoją edukację kontynuowała w zawodowej szkole ogrodniczej. Po wojnie mieszkała w Zakopanem, gdzie miała kontakt z lekarzami, a sama chodziła do Szkoły Gospodarstwa Domowego w Kuźnicach. Brała także czynny udział w powstaniu warszawskim. Po jego upadku, podobnie jak wielu Polaków, przeszła przez obozy i znalazła się w obozie przejściowym „Na Prądniku”. Stamtąd została wywieziona do Wiednia na roboty przymusowe, a po zakończeniu działań wojennych powróciła do Warszawy, co później wspominała z ogromnym sentymentem.

Swoje zainteresowanie psychiatrią odkryła w czasie wojny, częściowo dzięki Maurycemu Bornsztajnowi, który wprowadził ją w tajniki psychoanalizy, co uznawała za fascynujące lekcje. W latach 1946-1952 podjęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, kończąc je 22 grudnia 1952 roku. Wspomnienia przyjaciela z czasów studiów, chirurga Macieja Grochowicza, pokazują, jak wiele przeszła, a jego słowa o jej „cudownej, optymistycznej” osobowości mówią same za siebie.

Przez dziewięć lat, do 1961 roku, Joanna pełniła funkcję starszego asystenta w Klinice Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Warszawie. W jej karierze przyszedł czas na zdobycie specjalizacji w psychiatrii, którą uzyskała w marcu 1960 roku, co potwierdzają jej działania w zakresie klinicznym i dydaktycznym.

Od 1961 roku aż do końca swojego życia kierowała poradnią zdrowia psychicznego dla studentów przy Akademickiej Służbie Zdrowia, gdzie starała się stworzyć atmosferę bliską prywatności pacjentów. W 1978 roku poradnia obsługiwała 50 tysięcy studentów oraz 23 tysiące pracowników uczelni. Joanna również prowadziła badania dotyczące środowiska akademickiego, co przyczyniło się do jej renomy w tej dziedzinie.

Co więcej, Joanna Flatau prowadziła półsanatorium nerwic na ul. Górnośląskiej w Warszawie, gdzie dzięki współpracy z Zrzeszeniem Studentów Polskich organizowała obozy rehabilitacyjne dla studentów. Była później pionierką stosowania nowatorskich technik terapetycznych, takich jak jogoterapia oraz choreoterapia. Jej pasja do pomocy innym została potwierdzona przez pracę w Pogotowiu Ratunkowym, gdzie przyjmowała pacjentów z ostrymi przypadkami psychiatrycznymi.

Joanna Flatau była osobą niezwykłą, o bogatym dorobku zawodowym i osobistym. Poświęciła swoje życie pomocy innym, a jej zasługi w dziedzinie psychiatrii są nie do przecenienia. Zmarła 19 kwietnia 1999 roku, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu ewangelisko-augsburskim w Warszawie.