Konrad Dobrski

---

Biografia

Konrad Dobrski przyszedł na świat w 1849 roku w Warszawie. Swoją edukację rozpoczął w warszawskim Gimnazjum Realnym, gdzie nawiązał bliską przyjaźń z Henrykiem Sienkiewiczem. Po pewnym czasie, konkretnie we wrześniu 1862 roku, obaj uczniowie przenieśli się do II Gimnazjum, które znajdowało się w Pałacu Staszica. Dwa lata później, we wrześniu 1864 roku, Dobrski i Sienkiewicz kontynuowali naukę w IV Gimnazjum. Po zdaniu matury w 1865 roku, Dobrski podjął studia na Wydziale Lekarskim Szkoły Głównej Warszawskiej, które ukończył w 1870 roku na przekształconym wówczas w Cesarski Uniwersytet Warszawski, zdobywając tytuł lekarza.

W czasie wojny francusko-pruskiej w 1870 roku, Dobrski został wysłany przez Międzynarodowy Komitet Opieki nad Chorymi i Rannymi Wojownikami do pracy w Czerwonym Krzyżu. Pracował na dworcu kolejowym w Mannheim oraz w szpitalu we francuskiej twierdzy Toul. Po zakończeniu konfliktu, wyjechał do Wiednia, gdzie kontynuował studia laryngologiczne. Wrócił do Warszawy w 1872 roku, a w latach 1872-1875 pracował jako asystent w Klinice Diagnostycznej prof. Ignacego Baranowskiego na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. W tym samym roku stał się współzałożycielem I Lecznicy dla Niezamożnych Pacjentów, gdzie pracował jako internista.

W 1874 roku, wspólnie z innymi lekarzami, utworzył Warszawski Dom Zdrowia przy ulicy Szpitalnej 6, który był zaprojektowany jako szpital ogólny, gdzie leczyło się pacjentów obu płci. Po zamknięciu lecznicy w 1890 roku, z powodu wygaśnięcia umowy najmu z właścicielem, Dobrski otworzył własny Dom Zdrowia przy Alei Róż 10, kierując nim aż do 1909 roku. W 1880 roku objął funkcję lekarza kolei nadwiślańskich oraz został lekarzem Towarzystwa Ubezpieczeń „Przezorność”.

Równolegle do swojej kariery medycznej, Dobrski był aktywnym działaczem społecznym, pisarzem i popularyzatorem nauki. Już w czasie studiów zajmował się tłumaczeniem niemieckich dzieł medycznych na język polski, co miało na celu udostępnienie studentom i lekarzom aktualnej literatury medycznej. Całkowicie przełożył kilkadziesiąt pozycji, w tym brakuje wówczas podręczników lekarskich w języku polskim. W latach 1878–1880 był pomysłodawcą i współredaktorem wydawanego dwutygodniowo periodyka „Zdrowie”, które miało na celu popularyzację nauk przyrodniczych i higieny.

Jako czynny społecznik, Dobrski był jednym z twórców „Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowym im. dr. med. Józefa Mianowskiego”, założonej w 1881 roku przez grupę byłych profesorów oraz studentów Szkoły Głównej. W okresie 1881-1915 był związany z Kasa, pełniąc kolejno funkcje sekretarza, wiceprezesa oraz prezesa. Dzięki jego staraniom i funduszom Kasy wydano wiele prac z zakresu medycyny, szczególnie higieny, której był gorącym zwolennikiem.

W grudniu 1875 roku Dobrski został przyjęty do Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego, stając się jednym z jego najbardziej znaczących członków. Od 1898 roku aż do końca życia pełnił rolę skarbnika Towarzystwa, a w latach 1877-1879 był członkiem Zarządu oraz redaktorem „Pamiętnika Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego”. Przez niemal cztery dekady dobierał finanse oraz administrację towarzystwa, a w uznaniu jego zasług w 1914 roku otrzymał tytuł członka honorowego WTL. Poza tym zajął się również kasjerowaniem Kasy Wsparcia dla wdów i sierot po lekarzach.

Dobrski pozostał do końca życia wierny ideom pozytywistycznym, naciskając na wartość pracy oraz odpowiedzialności społecznej. Jego żoną była jedna z pierwszych polskich lekarek, specjalistka w zakresie chorób kobiecych, Anna Tomaszewicz-Dobrska.

Konrad Dobrski spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 178, rz. 5). Jego dorobek piśmienniczy obejmuje nie tylko tłumaczenia, ale także 28 artykułów publikowanych w różnych czasopismach, z których większość dotyczyła higieny i aktualnych zagadnień środowiska medycznego. Dobrski pisał także o roli lekarzy jako doradców instytucji ubezpieczeniowych.

---

Oceń: Konrad Dobrski

---