Jerzy Morawski (polityk)

---

Życiorys

Jerzy Morawski był synem Jerzego i Marii z Kłosowskich, urodzonym w Warszawie, w dzielnicy Leszno, w katolickiej rodzinie robotniczej. Jego ojciec pracował jako elektrotechnik. W 1934 roku przystąpił do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, w którym pozostawał aktywny aż do jego rozwiązania w 1938 roku. Ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie był również sekretarzem Zarządu Głównego Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie”.

Morawski był jednym z członków Polskiej Partii Robotniczej od momentu jej powstania w 1942 roku. W tym czasie pełnił rolę redaktora w tajnym organie Komitetu Centralnego PPR, znanym jako „Trybuna Wolności”. W okresie od lipca 1944 do stycznia 1945 roku zasiadał w sekretariacie Komitetu Centralnego PPR. Witając się z II Wojną Światową, podczas powstania warszawskiego, służył w oddziale informacyjnym Armii Ludowej, redagując okresowe wydanie czasopisma „Armia Ludowa”.

W pierwszych miesiącach powojennych, od lutego do czerwca 1945 roku, pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Walki Młodych. W latach 1946–1948 sprawował stanowisko wiceprzewodniczącego ZWM, a w latach 1948–1950 pełnił rolę wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. W 1948 roku został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a następnie zastępcą członka Komitetu Centralnego, tym samym pozostając na tym stanowisku aż do 1950 roku.

Później, aż do 1952 roku, Morawski zajmował pozycję sekretarza odpowiedzialnego za propagandę w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Poznaniu. W latach 1952–1954 był zastępcą kierownika Wydziału Propagandy KC, a potem do 1956 roku kierownikiem tegoż wydziału. W marcu 1954 roku zajął miejsce w KC PZPR, a od marca 1955 do stycznia 1960 roku był sekretarzem tej organizacji. Należał do grona młodych sekretarzy, w tym do zespołu Władysława Matwina oraz Jerzego Albrechta.

Od 21 października 1956 roku do października 1960 roku był członkiem Biura Politycznego KC PZPR, odpowiadając w tym czasie na różne obszary działania, w tym na oświatę. W latach pięćdziesiątych uchodził za jednego z nieformalnych liderów puławian, grupy działającej wewnątrz PZPR, która starała się wprowadzić zmiany w stalinowskim systemie Polski.

W okresie od 1945 do 1965 roku Morawski był posłem w kolejnych kadencjach: Krajowej Rady Narodowej, Sejmu Ustawodawczego oraz trzech kadencji Sejmu PRL. W krótkim czasie, od maja do lipca 1956 roku był redaktorem naczelnym „Trybuny Ludu”. W latach 1959–1964 obejmował stanowisko wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli, a od 1964 do 1969 roku był ambasadorem PRL w Wielkiej Brytanii.

Życie prywatne

Jerzy Morawski był wieloma obciążony losami, w tym także swoim życiem rodzinnym. Jego pierwsza żona, Hanna z domu Rozenberg (1918–1995), była osobą o ogromnym znaczeniu w przedwojennym ruchu komunistycznym. Pochodziła z rodziny żydowskiej i brała czynny udział w powstaniu warszawskim, walcząc w Batalionie im. Czwartaków pod pseudonimami „Krysia” oraz „Hanka”. Ich związek został sformalizowany w Kościele św. Krzyża w Warszawie 13 września 1939 roku.

Po pewnym czasie Jerzy Morawski poślubił swoją drugą żonę, Irenę Tarłowską, z domu Szenberg (1918–1991). Irena również była działaczką komunistyczną o żydowskich korzeniach i miała skomplikowaną historię, w tym ucieczkę z warszawskiego getta.

Po jego śmierci, Jerzy Morawski został uroczyście pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie spoczął w towarzystwie swojej drugiej żony oraz rodziców. To miejsce spoczynku stało się symbolicznym świadectwem złożonych losów rodziny Morawskich.

Odznaczenia

Jerzy Morawski, znany z działalności politycznej, był odznaczany wyróżnieniami, które odzwierciedlają jego zaangażowanie oraz wkład w historię. Oto niektóre z nich:

• medal za Warszawę 1939–1945, przyznany 17 stycznia 1946,
• warszawski Krzyż Powstańczy, uhonorowany w 1986 roku,
• pamiątkowy medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej, przyznany w 1983 roku.

---

Oceń: Jerzy Morawski (polityk)

---