Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski

Polityka i administracja

Bronisław Franciszek Nakoniecznikow-Klukowski był postacią wybitną, związanym z Wojskiem Polskim oraz historią II Rzeczypospolitej. Urodził się 17 października 1888 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 7 stycznia 1962 roku. Jako pułkownik lekarz, poświęcił swoje życie służbie wojskowej oraz działalności medycznej.

W trakcie swojej kariery, Nakoniecznikow-Klukowski stał się kluczowym działaczem państwowym, pełniąc ważne funkcje, które przyczyniły się do rozwoju wojska i medycyny w Polsce. Jego osiągnięcia oraz działalność pozostawiły trwały ślad w historii kraju.

Życiorys

Działalność niepodległościowa i służba w Wojsku Polskim

W trakcie I wojny światowej Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski pełnił obowiązki oficera w armii rosyjskiej, a po jej zakończeniu stał się żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych (POW). Pomimo trudnych czasów, w grudniu 1918 roku sprawował funkcję tajnego komendanta Placu POW w Moskwie, działając w trudnych okolicznościach pod rządami bolszewików.

Trzeciego maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika, co wiązało się ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 oraz z zajmowaniem trzeciej lokaty w korpusie oficerów kontrolerów. W roku 1923 pełnił role szefa Grupy IX, a w roku następnym szefa Grupy VIII Korpusu Kontrolerów. 31 marca 1924 roku jego zasługi zostały docenione przez awans na pułkownika ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 roku oraz drugą lokatą w korpusie oficerów kontrolerów. W 1928 roku został zastępcą szefa Korpusu Kontrolerów, a dwa lata później przeniesiono go do rezerwy, co wiązało się z jego przynależnością do pułkowników opozycyjnych wobec obozu sanacyjnego.

W 1934 roku, jako pułkownik z datą starszeństwa z 1 lipca 1923 roku, osiągnął pierwszą lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwy sanitarnych oraz pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do kadry zapasowej 1 Szpitala Okręgowego w Warszawie.

Służba publiczna

Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski od 30 października 1928 roku pełnił funkcję wojewody stanisławowskiego. Następnie, od 29 sierpnia 1930 do 6 lipca 1931 roku, był wojewodą lwowskim. W latach 1931 oraz 1932-1933 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Prezydium Rady Ministrów, a między 10 maja 1933 a 28 czerwca 1934 roku był ministrem rolnictwa i reform rolnych w rządzie Janusza Jędrzejewicza oraz Leona Kozłowskiego. Od 6 lipca 1934 do 5 lutego 1938 roku działał jako wojewoda warszawski.

W latach 1931 i ponownie od 5 lutego 1938 do 30 września 1939 roku sprawował funkcję wiceministra spraw wewnętrznych, a w latach 1935-1938 był prezesem Polskiego Związku Szachowego. W tym czasie został także osadnikiem wojskowym w powiecie grodzieńskim. Działał w Polskiej Korporacji Akademickiej „Fidelia Leopoliensis”, gdzie pełnił rolę seniora honorowego, a także na czołowej pozycji w Reprezentacji byłych żołnierzy na Wschodzie. Jego wkład w życie społeczne uznany był przez nadanie mu godności członka honorowego Związku Sybiraków 3 października 1938 roku.

Po wypadkach z 17 września 1939 roku, Nakoniecznikow-Klukowski zdecydował się na emigrację. Powrócił do kraju w 1957 roku, a zmarł 7 stycznia 1962 roku, znajdując spoczynek w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 51-6-23,24). Jego bliscy, w tym Przemysław Nakoniecznikoff-Klukowski oraz Stanisław Nakoniecznikoff-Klukowski, zostali również upamiętnieni tam przez inskrypcje.

W 2022 roku, z inicjatywy Mateusza Morawieckiego, grób Nakoniecznikow-Klukowskiego przeszedł renowację, zrealizowaną przez Fundację Stare Powązki we współpracy z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów, co podkreśliło znaczenie jego postaci w historii Polski.

Ordery i odznaczenia

Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski był jednym z wyróżniających się działaczy, który został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami za swoje zasługi. Oto niektóre z tytułów i odznaczeń, które otrzymał w ciągu swojego życia:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938),
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930),
  • Krzyż Niepodległości (17 marca 1932),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928),
  • Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921),
  • Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936),
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii (Rumunia),
  • Krzyż Zasługi Rolniczej I klasy (Węgry),
  • Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja),
  • Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée).

Odznaczenia te świadczą o jego niezwykłym wkładzie w historię i kulturę. Każde z nich ma swoją unikalną historię i znaczenie, które podkreślają zasługi Nakoniecznikowa-Klukowskiego w czasach, gdy walczył o wolność i niepodległość swojego kraju.

Przypisy

  1. M.P. z 2023 r. nr 272 Ruch służbowy. W Ministerstwie Spraw Wewnętrznych [dostęp 11.01.2023 r.]
  2. Trwają prace konserwatorskie przy nagrobkach Ministrów II RP – Fundacja Stare Powązki [online] [dostęp 26.03.2023 r.]
  3. Cmentarz Stare Powązki: MARCELINA NAKONIECZNIKOFF, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 18.06.2017 r.]
  4. Z życia organizacji. IX. Zjazd Delegatów Związku Sybiraków w Warszawie. „Sybirak”. 4 (16), s. 62, 11.1938 r.
  5. Kronika. Reprezentacja b. żołnierzy na Wschodzie u Naczelnego Wodza. „Sybirak”. 4 (12), s. 93, 12.1936 r.
  6. Bronisław Haczewski. Korporacje akademickie. „Jednodniówka A. O. Z. S.”, s. 39, 19.03.1932 r.
  7. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”.
  8. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie państwowej”.
  9. M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu administracji państwowej”.
  11. Odznaczenie P. Wojewody lwowskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 129 z 7.06.1931 r.
  12. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  13. „W zamian za otrzymane wstążeczki biało-amarantowe b. armii gen. Hallera”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2097 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1666)
  14. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 213, 731.
  15. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2.04.1924 r., s. 166.
  16. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8.06.1922 r., Warszawa 1922, s. 297.
  17. W Roczniku Oficerskim z 1923 figuruje jako Bronisław Klukowski.

Oceń: Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:5