Jan Jaworski (komunista)

Jako samouk, Jaworski posiadał zawód giserza. Już w 1904 roku wstąpił do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL), zajmując się kolportowaniem nielegalnej literatury. W 1905 roku aktywnie uczestniczył w Drużynie Bojowej SDKPiL, gdzie m.in. 1 maja ochraniał pochód swej organizacji przez Aleje Jerozolimskie. W swoim zaangażowaniu brał również udział w akcjach skierowanych przeciwko agentom ochrony i członkom Czarnej Sotni. W latach 1904-1905 był wielokrotnie aresztowany, co ostatecznie doprowadziło do jego więzienia w Cytadeli Warszawskiej w 1906 roku. Został oskarżony o przechowywanie materiałów wybuchowych, co poskutkowało zesłaniem do guberni wołogodzkiej, gdzie pozostawał do 1909 roku. Po zwolnieniu wrócił do Warszawy, gdzie kontynuował swoją działalność.

Wybuch I wojny światowej spowodował, że Jaworski znalazł się w Rosji. W lutym 1917 roku dołączył do SDPRR(b), przyjmując staż partyjny, który datował się od 1904 roku. Jego rola podczas rewolucji lutowej była istotna; był on agitatorem i propagandystą, który dostarczał broni rewolucjonistom. Brał aktywny udział w rewolucji październikowej w Moskwie, gdzie stał się członkiem Komitetu Rewolucyjnego w dzielnicy Sucharewka oraz organizował Czerwoną Gwardię.

W latach późniejszych, czyli od 1918 roku, Jaworski pełnił funkcję mistrza giserskiego na kolei w Homlu, by w latach 1919-1920 objąć stanowisko sekretarza Komitetu Powiatowego Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi w Pińsku. Był również zaangażowany w wojnę domową w Rosji, gdzie służył w aparacie politycznym Armii Czerwonej. W 1920 roku został mianowany komisarzem Frontu Zachodniego ds. jeńców i uchodźców. Od 1922 do 1924 roku pełnił obowiązki komisarza politycznego 27 Dywizji Strzelców Armii Czerwonej, jak również dowodził innymi jednostkami w armii ZSRR. W latach 1925-1928 pracował jako zastępca dyrektora rejonowego działu handlu w Mińsku oraz naczelnika ochrony lasów Białoruskiej SRR.

Od 1948 roku Jaworski cieszył się rentą dla zasłużonych, będąc odznaczonym m.in. Orderem Lenina oraz Orderem Czerwonego Sztandaru, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w historię i rozwój komunizmu w regionie.