Zygmunt Badowski

---

Życiorys

Był on synem Pawła (1821–1904) oraz pisarki Eweliny z Łaszczewskich (1838–1918). Edukację rozpoczął w V Gimnazjum w Warszawie, a między 1892 a 1901 rokiem uczęszczał do warszawskiej Klasie Rysunkowej, gdzie uczył się pod okiem Wojciecha Gersona. Następnie kontynuował naukę w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Władysława Łuszczkiewicza.

W latach 1901-1903 studiował w Paryżu, gdzie uczęszczał do szkoły Vittiego u Raphaëla Collina. W tym czasie podróżował po Europie, zdobywając cenną wiedzę o malarstwie podczas wizyt w muzeach i galeriach. Po powrocie do Krakowa podjął naukę u Leona Wyczółkowskiego. Po ukończeniu studiów na stałe osiedlił się w Warszawie, gdzie w 1902 roku był jednym z głównych organizatorów wystawy wiosennej młodych artystów polskich z Kongresówki, Galicji i Rosji.

W roku 1908 zainicjował tworzenie żeńskiej szkoły rzemiosł i przemysłu artystycznego. Udzielał lekcji malarstwa, a także wykładał historię sztuki w Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona. W 1920 roku, w obliczu zagrożenia, ochotniczo zgłosił się do wojska, czynnie uczestnicząc w wojnie polsko-bolszewickiej. Jego aktywność artystyczna znalazła odzwierciedlenie w członkostwie w Polskim Towarzystwie Artystycznym, gdzie działał na rzecz wspierania lokalnych artystów.

Po zakończeniu II wojny światowej podjął pracę dydaktyczną w Towarzystwie Wolnej Wszechnicy Polskiej oraz Uniwersytecie Robotniczym TUR. W dniu 16 października 1902 roku ożenił się z Idalią Kamillą z Oziembłowskich. Mieli syna Witolda Gustawa (1903–1940), który był nauczycielem oraz porucznikiem, tragicznie zmarłym jako ofiara zbrodni katyńskiej.

Zmarł w Warszawie i znalazł swój ostatni spoczynek na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 32-5-3,4).

Twórczość

Zygmunt Badowski był artystą, którego twórczość obejmowała szereg różnorodnych form artystycznych. W jego dorobku znajdziemy kompozycje figuralne, akty oraz malarstwo portretowe, które zyskują wyjątkową głębię dzięki symbolicznej wymowie.

W pracy twórczej wykorzystywał różnorodne techniki, korzystając z pasteli, sangwinów oraz farb olejnych. Jego talent obejmował również litografię, przez co Badowski mógł w pełni wyrazić swoje artystyczne wizje. Warto zauważyć, że przed 1918 rokiem artysta nawiązał współpracę z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, co znacząco wpłynęło na popularyzację jego twórczości.

Jego prace były wielokrotnie prezentowane na wystawach zbiorowych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, w latach takich jak 1913, 1922, 1931 oraz 1937. W okresie 1947–1949 pełnił funkcję przewodniczącego artystycznej Grupy Niezależnych, co potwierdza jego znaczenie w polskim świecie sztuki.

Ordery i odznaczenia

W życiu Zygmunta Badowskiego, odznaczenia i ordery zajmują szczególne miejsce, świadcząc o jego zaangażowaniu oraz osiągnięciach. Poniżej znajduje się lista przyznanych mu wyróżnień:

• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 grudnia 1955,
• srebrny krzyż zasługi, nadany 11 lipca 1955,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 19 stycznia 1955.

---

Oceń: Zygmunt Badowski

---